vol.4

block:4120

title of 4120
۳۱۲۹	N	مادر شه زاده گفت از نقص عقل	*	شرط کفویت بود در عقل و نقل
۳۱۳۰	N	تو ز شح و بخل خواهی و ز دها	*	تا ببندی پور ما را بر گدا
۳۱۳۱	N	گفت صالح را گدا گفتن خطاست	*	کاو غنی القلب از داد خداست
۳۱۳۲	N	در قناعت می‌گریزد از تقی	*	نه از لئیمی و کسل همچون گدا
۳۱۳۳	N	قلتی کان از قناعت وز تقاست	*	آن ز فقر و قلت دونان جداست
۳۱۳۴	N	حبه‌ای آن گر بیابد سر نهد	*	وین ز گنج زر به همت می‌جهد
۳۱۳۵	N	شه که او از حرص قصد هر حرام	*	می‌کند او را گدا گوید همام
۳۱۳۶	N	گفت کو شهر و قلاع او را جهیز	*	یا نثار گوهر و دینار ریز
۳۱۳۷	N	گفت رو هر کاو غم دین بر گزید	*	باقی غمها خدا از وی برید
۳۱۳۸	N	غالب آمد شاه و دادش دختری	*	از نژاد صالحی خوش جوهری
۳۱۳۹	N	در ملاحت خود نظیر خود نداشت	*	چهره‌اش تابان‌تر از خورشید چاشت
۳۱۴۰	N	حسن دختر این خصالش آن چنان	*	کز نکویی می‌نگنجد در بیان
۳۱۴۱	N	صید دین کن تا رسد اندر تبع	*	حسن و مال و جاه و بخت منتفع
۳۱۴۲	N	آخرت قطار اشتر دان به ملک	*	در تبع دنیاش همچون پشم و پشک
۳۱۴۳	N	پشم بگزینی شتر نبود ترا	*	ور بود اشتر چه قیمت پشم را
۳۱۴۴	N	چون بر آمد این نکاح آن شاه را	*	با نژاد صالحان بی‌مرا
۳۱۴۵	N	از قضا کمپیرکی جادو که بود	*	عاشق شه زاده‌ی با حسن و جود
۳۱۴۶	N	جادویی کردش عجوزه‌ی کابلی	*	که برد ز آن رشک سحر بابلی
۳۱۴۷	N	شه بچه شد عاشق کمپیر زشت	*	تا عروس و آن عروسی را بهشت
۳۱۴۸	N	یک سیه دیوی و کابولی زنی	*	گشت بر شه زاده ناگه ره زنی
۳۱۴۹	N	آن نود ساله عجوز گنده کس	*	نه خرد هشت آن ملک را و نه بس
۳۱۵۰	N	تا به سالی بود شه زاده اسیر	*	بوسه جایش نعل کفش گنده پیر
۳۱۵۱	N	صحبت کمپیر او را می‌درود	*	تا ز کاهش نیم جانی مانده بود
۳۱۵۲	N	دیگران از ضعف وی با درد سر	*	او ز سکر سحر از خود بی‌خبر
۳۱۵۳	N	این جهان بر شاه چون زندان شده	*	وین پسر بر گریه‌شان خندان شده
۳۱۵۴	N	شاه بس بی‌چاره شد در برد و مات	*	روز و شب می‌کرد قربان و زکات
۳۱۵۵	N	ز انکه هر چاره که می‌کرد آن پدر	*	عشق کمپیرک همی‌شد بیشتر
۳۱۵۶	N	پس یقین گشتش که مطلق آن سری است	*	چاره او را بعد از این لابه‌گری است
۳۱۵۷	N	سجده می‌کرد او که فرمانت رواست	*	غیر حق بر ملک حق فرمان که راست
۳۱۵۸	N	لیک این مسکین همی‌سوزد چو عود	*	دست گیرش ای رحیم و ای ودود
۳۱۵۹	N	تا ز یا رب یا رب و افغان شاه	*	ساحری استاد پیش آمد ز راه

[Prev Block] [Next Block]