vol.4

block:4115

title of 4115
۳۰۰۱	N	گفت موسی ای خداوند حساب	*	نقش کردی باز چون کردی خراب
۳۰۰۲	N	نر و ماده نقش کردی جان فزا	*	و آنگهان ویران کنی این را چرا
۳۰۰۳	N	گفت حق دانم که این پرسش ترا	*	نیست از انکار و غفلت و ز هوا
۳۰۰۴	N	ور نه تادیب و عتابت کردمی	*	بهر این پرسش ترا آزردمی
۳۰۰۵	N	لیک می‌خواهی که در افعال ما	*	باز جویی حکمت و سر بقا
۳۰۰۶	N	تا از آن واقف کنی مر عام را	*	پخته گردانی بدین هر خام را
۳۰۰۷	N	قاصدا سایل شدی در کاشفی	*	بر عوام ار چه که تو ز آن واقفی
۳۰۰۸	N	ز انکه نیم علم آمد این سؤال	*	هر برونی را نباشد این مجال
۳۰۰۹	N	هم سؤال از علم خیزد هم جواب	*	همچنان که خار و گل از خاک و آب
۳۰۱۰	N	هم ضلال از علم خیزد هم هدی	*	همچنان که تلخ و شیرین از ندا
۳۰۱۱	N	ز آشنایی خیزد این بغض و ولا	*	وز غذای خوش بود سقم و قوی
۳۰۱۲	N	مستفید اعجمی شد آن کلیم	*	تا عجمیان را کند زین سر علیم
۳۰۱۳	N	ما هم از وی اعجمی سازیم خویش	*	پاسخش آریم چون بیگانه پیش
۳۰۱۴	N	خر فروشان خصم یکدیگر شدند	*	تا کلید قفل آن عقد آمدند
۳۰۱۵	N	پس بفرمودش خدا ای ذو لباب	*	چون بپرسیدی بیا بشنو جواب
۳۰۱۶	N	موسیا تخمی بکار اندر زمین	*	تا تو خود هم وادهی انصاف این
۳۰۱۷	N	چون که موسی کشت و شد کشتش تمام	*	خوشه‌هایش یافت خوبی و نظام
۳۰۱۸	N	داس بگرفت و مر آن را می‌برید	*	پس ندا از غیب در گوشش رسید
۳۰۱۹	N	که چرا کشتی کنی و پروری	*	چون کمالی یافت آن را می‌بری
۳۰۲۰	N	گفت یا رب ز آن کنم ویران و پست	*	که در اینجا دانه هست و کاه هست
۳۰۲۱	N	دانه لایق نیست در انبار کاه	*	کاه در انبار گندم هم تباه
۳۰۲۲	N	نیست حکمت این دو را آمیختن	*	فرق واجب می‌کند در بیختن
۳۰۲۳	N	گفت این دانش تو از کی یافتی	*	که به دانش بیدری بر ساختی
۳۰۲۴	N	گفت تمییزم تو دادی ای خدا	*	گفت پس تمییز چون نبود مرا
۳۰۲۵	N	در خلایق روحهای پاک هست	*	روحهای تیره‌ی گلناک هست
۳۰۲۶	N	این صدفها نیست در یک مرتبه	*	در یکی در است و در دیگر شبه
۳۰۲۷	N	واجب است اظهار این نیک و تباه	*	همچنانک اظهار گندمها ز کاه
۳۰۲۸	N	بهر اظهار است این خلق جهان	*	تا نماند گنج حکمتها نهان
۳۰۲۹	N	کنت کنزا گفت مخفیا شنو	*	جوهر خود گم مکن اظهار شو

[Prev Block] [Next Block]