vol.4

block:4025

title of 4025
۶۲۵	N	پیش عطاری یکی گل خوار رفت	*	تا خرد ابلوج قند خاص زفت
۶۲۶	N	پس بر عطار طرار دو دل	*	موضع سنگ ترازو بود گل
۶۲۷	N	گفت گل سنگ ترازوی من است	*	گر ترا میل شکر بخریدن است
۶۲۸	N	گفت هستم در مهمی قند جو	*	سنگ میزان هر چه خواهی باش گو
۶۲۹	N	گفت با خود پیش آن که گل خور است	*	سنگ چه بود گل نکوتر از زر است
۶۳۰	N	همچو آن دلاله که گفت ای پسر	*	نو عروسی یافتم بس خوب فر
۶۳۱	N	سخت زیبا لیک هم یک چیز هست	*	کان ستیره دختر حلواگر است
۶۳۲	N	گفت بهتر این چنین خود گر بود	*	دختر او چرب و شیرین‌تر بود
۶۳۳	N	گر نداری سنگ و سنگت از گل است	*	این به و به گل مرا میوه‌ی دل است
۶۳۴	N	اندر آن کفه‌ی ترازو ز اعتداد	*	او بجای سنگ آن گل را نهاد
۶۳۵	N	پس برای کفه‌ی دیگر به دست	*	هم به قدر آن شکر را می‌شکست
۶۳۶	N	چون نبودش تیشه‌ای او دیر ماند	*	مشتری را منتظر آن جا نشاند
۶۳۷	N	رویش آن سو بود، گل خور ناشکفت	*	گل از او پوشیده دزدیدن گرفت
۶۳۸	N	ترس ترسان که نیاید ناگهان	*	چشم او بر من فتد از امتحان
۶۳۹	N	دید عطار آن و خود مشغول کرد	*	که فزون‌تر دزد هین ای روی زرد
۶۴۰	N	گر بدزدی و ز گل من می‌بری	*	رو که هم از پهلوی خود می‌خوری
۶۴۱	N	تو همی‌ترسی ز من لیک از خری	*	من همی‌ترسم که تو کمتر خوری
۶۴۲	N	گر چه مشغولم چنان احمق نیم	*	که شکر افزون کشی تو از نی‌ام
۶۴۳	N	چون ببینی مر شکر را ز آزمود	*	پس بدانی احمق و غافل که بود
۶۴۴	N	مرغ ز آن دانه نظر خوش می‌کند	*	دانه هم از دور راهش می‌زند
۶۴۵	N	کز زنای چشم حظی می‌بری	*	نه کباب از پهلوی خود می‌خوری
۶۴۶	N	این نظر از دور چون تیر است و سم	*	عشقت افزون می‌شود صبر تو کم
۶۴۷	N	مال دنیا دام مرغان ضعیف	*	ملک عقبی دام مرغان شریف
۶۴۸	N	تا بدین ملکی که او دامی است ژرف	*	در شکار آرند مرغان شگرف
۶۴۹	N	من سلیمان می‌نخواهم ملکتان	*	بلکه من برهانم از هر هلکتان
۶۵۰	N	کاین زمان هستید خود مملوک ملک	*	مالک ملک آن که بجهید او ز هلک
۶۵۱	N	باژگونه ای اسیر این جهان	*	نام خود کردی امیر این جهان
۶۵۲	N	ای تو بنده‌ی این جهان محبوس جان	*	چند گویی خویش را خواجه‌ی جهان

[Prev Block] [Next Block]