vol.4

block:4006

title of 4006
۱۵۸	N	صوفیی آمد به سوی خانه روز	*	خانه یک در بود و زن با کفش دوز
۱۵۹	N	جفت گشته با رهی خویش زن	*	اندر آن یک حجره از وسواس تن
۱۶۰	N	چون بزد صوفی به جد در چاشت‌گاه	*	هر دو درماندند نه حیلت نه راه
۱۶۱	N	هیچ معهودش نبد کاو آن زمان	*	سوی خانه باز گردد از دکان
۱۶۲	N	قاصدا آن روز بی‌وقت آن مروع	*	از خیالی کرد تا خانه رجوع
۱۶۳	N	اعتماد زن بر آن کاو هیچ بار	*	این زمان با خانه نامد او ز کار
۱۶۴	N	آن قیاسش راست نامد از قضا	*	گر چه ستار است هم بدهد سزا
۱۶۵	N	چون که بد کردی بترس ایمن مباش	*	ز انکه تخم است و برویاند خداش
۱۶۶	N	چند گاهی او بپوشاند که تا	*	آیدت ز آن بد پشیمان و حیا
۱۶۷	N	عهد عمر آن امیر مومنان	*	داد دزدی را به جلاد و عوان
۱۶۸	N	بانگ زد آن دزد کای میر دیار	*	اولین بار است جرمم زینهار
۱۶۹	N	گفت عمر حاش لله که خدا	*	بار اول قهر بارد در جزا
۱۷۰	N	بارها پوشد پی اظهار فضل	*	باز گیرد از پی اظهار عدل
۱۷۱	N	تا که این هر دو صفت ظاهر شود	*	آن مبشر گردد این منذر شود
۱۷۲	N	بارها زن نیز این بد کرده بود	*	سهل بگذشت آن و سهلش می‌نمود
۱۷۳	N	آن نمی‌دانست عقل پای سست	*	که سبو دایم ز جو ناید درست
۱۷۴	N	آن چنانش تنگ آورد آن قضا	*	که منافق را کند مرگ فجا
۱۷۵	N	نه طریق و نه رفیق و نه امان	*	دست کرده آن فرشته سوی جان
۱۷۶	N	آن چنان کاین زن در آن حجره‌ی جفا	*	خشک شد او و حریفش ز ابتلا
۱۷۷	N	گفت صوفی با دل خود کای دو گبر	*	از شما کینه کشم لیکن به صبر
۱۷۸	N	لیک نادانسته آرم این نفس	*	تا که هر گوشی ننوشد این جرس
۱۷۹	N	از شما پنهان کشد کینه محق	*	اندک اندک همچو بیماری دق
۱۸۰	N	مرد دق باشد چو یخ هر لحظه کم	*	لیک پندارد به هر دم بهترم
۱۸۱	N	همچو کفتاری که می‌گیرند و او	*	غره‌ی آن گفت کاین کفتار کو
۱۸۲	N	هیچ پنهان خانه آن زن را نبود	*	سمج و دهلیز و ره بالا نبود
۱۸۳	N	نه تنوری که در آن پنهان شود	*	نه جوالی که حجاب آن شود
۱۸۴	N	همچو عرصه‌ی پهن روز رستخیز	*	نه گو و نه پشته نه جای گریز
۱۸۵	N	گفت یزدان وصف این جای حرج	*	بهر محشر لا تری فیها عوج

[Prev Block] [Next Block]