vol.2

block:2037

title of 2037
۱۹۳۲	N	اژدهایی خرس را در می‌کشید	*	شیر مردی رفت و فریادش رسید
۱۹۳۳	N	شیر مردانند در عالم مدد	*	آن زمان کافغان مظلومان رسد
۱۹۳۴	N	بانگ مظلومان ز هر جا بشنوند	*	آن طرف چون رحمت حق می‌دوند
۱۹۳۵	N	آن ستونهای خللهای جهان	*	آن طبیبان مرضهای نهان
۱۹۳۶	N	محض مهر و داوری و رحمتند	*	همچو حق بی‌علت و بی‌رشوتند
۱۹۳۷	N	این چه یاری می‌کنی یک بارگیش	*	گوید از بهر غم و بی‌چارگیش
۱۹۳۸	N	مهربانی شد شکار شیر مرد	*	در جهان دارو نجوید غیر درد
۱۹۳۹	N	هر کجا دردی دوا آن جا رود	*	هر کجا پستی است آب آن جا دود
۱۹۴۰	N	آب رحمت بایدت رو پست شو	*	و آن گهان خور خمر رحمت مست شو
۱۹۴۱	N	رحمت اندر رحمت آمد تا به سر	*	بر یکی رحمت فرومای ای پسر
۱۹۴۲	N	چرخ را در زیر پا آر ای شجاع	*	بشنو از فوق فلک بانگ سماع
۱۹۴۳	N	پنبه‌ی وسواس بیرون کن ز گوش	*	تا به گوشت آید از گردون خروش
۱۹۴۴	N	پاک کن دو چشم را از موی عیب	*	تا ببینی باغ و سروستان غیب
۱۹۴۵	N	دفع کن از مغز و از بینی زکام	*	تا که ریح اللَّه در آید در مشام
۱۹۴۶	N	هیچ مگذار از تب و صفرا اثر	*	تا بیابی از جهان طعم شکر
۱۹۴۷	N	داروی مردی کن و عنین مپوی	*	تا برون آیند صد گون خوب روی
۱۹۴۸	N	کنده‌ی تن را ز پای جان بکن	*	تا کند جولان به گرد آن چمن
۱۹۴۹	N	غل بخل از دست و گردن دور کن	*	بخت نو دریاب در چرخ کهن
۱۹۵۰	N	ور نمی‌تانی به کعبه‌ی لطف پر	*	عرضه کن بی‌چارگی بر چاره‌گر
۱۹۵۱	N	زاری و گریه قوی سرمایه‌ای است	*	رحمت کلی قوی‌تر دایه‌ای است
۱۹۵۲	N	دایه و مادر بهانه جو بود	*	تا که کی آن طفل او گریان شود
۱۹۵۳	N	طفل حاجات شما را آفرید	*	تا بنالید و شود شیرش پدید
۱۹۵۴	N	گفت‌ ادْعُوا اللَّهَ‌ بی‌زاری مباش	*	تا بجوشد شیرهای مهرهاش
۱۹۵۵	N	هوی هوی باد و شیر افشان ابر	*	در غم مااند یک ساعت تو صبر
۱۹۵۶	N	فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ‌ بشنیده‌ای	*	اندر این پستی چه بر چفسیده‌ای
۱۹۵۷	N	ترس و نومیدیت دان آواز غول	*	می‌کشد گوش تو تا قعر سفول
۱۹۵۸	N	هر ندایی که ترا بالا کشید	*	آن ندا می‌دان که از بالا رسید
۱۹۵۹	N	هر ندایی که ترا حرص آورد	*	بانگ گرگی دان که او مردم درد
۱۹۶۰	N	این بلندی نیست از روی مکان	*	این بلندیهاست سوی عقل و جان
۱۹۶۱	N	هر سبب بالاتر آمد از اثر	*	سنگ و آهن فایق آمد بر شرر
۱۹۶۲	N	آن فلانی فوق آن سرکش نشست	*	گر چه در صورت به پهلویش نشست
۱۹۶۳	N	فوقی آن جاست از روی شرف	*	جای دور از صدر باشد مستخف
۱۹۶۴	N	سنگ و آهن زین جهت که سابق است	*	در عمل فوقی این دو لایق است
۱۹۶۵	N	و آن شرر از روی مقصودی خویش	*	ز آهن و سنگ است زین رو پیش و بیش
۱۹۶۶	N	سنگ و آهن اول و پایان شرر	*	لیک این هر دو تنند و جان شرر
۱۹۶۷	N	آن شرر گر در زمان واپس‌تر است	*	در صفت از سنگ و آهن برتر است
۱۹۶۸	N	در زمان شاخ از ثمر سابق‌تر است	*	در هنر از شاخ او فایق‌تر است
۱۹۶۹	N	چون که مقصود از شجر آمد ثمر	*	پس ثمر اول بود و آخر شجر
۱۹۷۰	N	خرس چون فریاد کرد از اژدها	*	شیر مردی کرد از جنگش جدا
۱۹۷۱	N	حیلت و مردی بهم دادند پشت	*	اژدها را او بدین قوت بکشت
۱۹۷۲	N	اژدها را هست قوت حیله نیست	*	نیز فوق حیله‌ی تو حیله‌ای است
۱۹۷۳	N	حیله‌ی خود را چو دیدی باز رو	*	کز کجا آمد سوی آغاز رو
۱۹۷۴	N	هر چه در پستی است آمد از علا	*	چشم را سوی بلندی نه هلا
۱۹۷۵	N	روشنی بخشد نظر اندر علی	*	گر چه اول خیرگی آرد بلی
۱۹۷۶	N	چشم را در روشنایی خوی کن	*	گر نه خفاشی نظر آن سوی کن
۱۹۷۷	N	عاقبت بینی نشان نور تست	*	شهوت حالی حقیقت گور تست
۱۹۷۸	N	عاقبت بینی که صد بازی بدید	*	مثل آن نبود که یک بازی شنید
۱۹۷۹	N	ز آن یکی بازی چنان مغرور شد	*	کز تکبر ز اوستادان دور شد
۱۹۸۰	N	سامری‌وار آن هنر در خود چو دید	*	او ز موسی از تکبر سر کشید
۱۹۸۱	N	او ز موسی آن هنر آموخته	*	وز معلم چشم را بر دوخته
۱۹۸۲	N	لاجرم موسی دگر بازی نمود	*	تا که آن بازی و جانش را ربود
۱۹۸۳	N	ای بسا دانش که اندر سر دود	*	تا شود سرور بدان خود سر رود
۱۹۸۴	N	سر نخواهی که رود تو پای باش	*	در پناه قطب صاحب رای باش
۱۹۸۵	N	گر چه شاهی خویش فوق او مبین	*	گر چه شهدی جز نبات او مچین
۱۹۸۶	N	فکر تو نقش است و فکر اوست جان	*	نقد تو قلب است و نقد اوست کان
۱۹۸۷	N	او تویی خود را بجو در اوی او	*	کو و کو گو فاخته شو سوی او
۱۹۸۸	N	ور نخواهی خدمت ابنای جنس	*	در دهان اژدهایی همچو خرس
۱۹۸۹	N	بو که استادی رهاند مر ترا	*	و ز خطر بیرون کشاند مر ترا
۱۹۹۰	N	زاریی می‌کن چو زورت نیست هین	*	چون که کوری سر مکش از راه بین
۱۹۹۱	N	تو کم از خرسی نمی‌نالی ز درد	*	خرس رست از درد چون فریاد کرد
۱۹۹۲	N	ای خدا این سنگ دل را موم کن	*	ناله‌ی ما را خوش و مرحوم کن

[Prev Block] [Next Block]