vol.2

block:2036

title of 2036
۱۸۷۸	N	عاقلی بر اسب می‌آمد سوار	*	در دهان خفته‌ای می‌رفت مار
۱۸۷۹	N	آن سوار آن را بدید و می‌شتافت	*	تا رماند مار را فرصت نیافت
۱۸۸۰	N	چون که از عقلش فراوان بد مدد	*	چند دبوسی قوی بر خفته زد
۱۸۸۱	N	برد او را زخم آن دبوس سخت	*	زو گریزان تا به زیر یک درخت
۱۸۸۲	N	سیب پوسیده بسی بد ریخته	*	گفت از این خور ای به درد آویخته
۱۸۸۳	N	سیب چندان مر و را در خورد داد	*	کز دهانش باز بیرون می‌فتاد
۱۸۸۴	N	بانگ می‌زد کای امیر آخر چرا	*	قصد من کردی تو نادیده جفا
۱۸۸۵	N	گر ترا ز اصل است با جانم ستیز	*	تیغ زن یک بارگی خونم بریز
۱۸۸۶	N	شوم ساعت که شدم بر تو پدید	*	ای خنک آن را که روی تو ندید
۱۸۸۷	N	بی‌جنایت بی‌گنه بی‌بیش و کم	*	ملحدان جایز ندارند این ستم
۱۸۸۸	N	می‌جهد خون از دهانم با سخن	*	ای خدا آخر مکافاتش تو کن
۱۸۸۹	N	هر زمان می‌گفت او نفرین نو	*	اوش می‌زد کاندر این صحرا بدو
۱۸۹۰	N	زخم دبوس و سوار همچو باد	*	می‌دوید و باز در رو می‌فتاد
۱۸۹۱	N	ممتلی و خوابناک و سست بد	*	پا و رویش صد هزاران زخم شد
۱۸۹۲	N	تا شبانگه می‌کشید و می‌گشاد	*	تا ز صفرا قی شدن بر وی فتاد
۱۸۹۳	N	زو بر آمد خورده‌ها زشت و نکو	*	مار با آن خورده بیرون جست از او
۱۸۹۴	N	چون بدید از خود برون آن مار را	*	سجده آورد آن نکو کردار را
۱۸۹۵	N	سهم آن مار سیاه زشت زفت	*	چون بدید آن دردها از وی برفت
۱۸۹۶	N	گفت خود تو جبرییل رحمتی	*	یا خدایی که ولی نعمتی
۱۸۹۷	N	ای مبارک ساعتی که دیدی‌ام	*	مرده بودم جان نو بخشیدی‌ام
۱۸۹۸	N	تو مرا جویان مثال مادران	*	من گریزان از تو مانند خران
۱۸۹۹	N	خر گریزد از خداوند از خری	*	صاحبش در پی ز نیکو گوهری
۱۹۰۰	N	نه از پی سود و زیان می‌جویدش	*	لیک تا در گرگش ندرد یا ددش
۱۹۰۱	N	ای خنک آن را که بیند روی تو	*	یا در افتد ناگهان در کوی تو
۱۹۰۲	N	ای روان پاک بستوده ترا	*	چند گفتم ژاژ و بی‌هوده ترا
۱۹۰۳	N	ای خداوند و شهنشاه و امیر	*	من نگفتم جهل من گفت آن مگیر
۱۹۰۴	N	شمه‌ای زین حال اگر دانستمی	*	گفتن بی‌هوده کی تانستمی
۱۹۰۵	N	بس ثنایت گفتمی ای خوش خصال	*	گر مرا یک رمز می‌گفتی ز حال
۱۹۰۶	N	لیک خامش کرده می‌آشوفتی	*	خامشانه بر سرم می‌کوفتی
۱۹۰۷	N	شد سرم کالیوه عقل از سر بجست	*	خاصه این سر را که مغزش کمتر است
۱۹۰۸	N	عفو کن ای خوب روی خوب کار	*	آن چه گفتم از جنون اندر گذار
۱۹۰۹	N	گفت اگر من گفتمی رمزی از آن	*	زهره‌ی تو آب گشتی آن زمان
۱۹۱۰	N	گر ترا من گفتمی اوصاف مار	*	ترس از جانت بر آوردی دمار
۱۹۱۱	N	مصطفی فرمود اگر گویم به راست	*	شرح آن دشمن که در جان شماست
۱۹۱۲	N	زهره‌های پر دلان هم بر درد	*	نه رود ره نه غم کاری خورد
۱۹۱۳	N	نه دلش را تاب ماند در نیاز	*	نه تنش را قوت روزه و نماز
۱۹۱۴	N	همچو موشی پیش گربه لا شود	*	همچو بره پیش گرگ از جا رود
۱۹۱۵	N	اندر او نه حیله ماند نه روش	*	پس کنم ناگفته تان من پرورش
۱۹۱۶	N	همچو بو بکر ربابی تن زنم	*	دست چون داود در آهن زنم
۱۹۱۷	N	تا محال از دست من حالی شود	*	مرغ پر برکنده را بالی شود
۱۹۱۸	N	چون‌ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ‌ بود	*	دست ما را دست خود فرمود احد
۱۹۱۹	N	پس مرا دست دراز آمد یقین	*	بر گذشته ز آسمان هفتمین
۱۹۲۰	N	دست من بنمود بر گردون هنر	*	مقریا بر خوان که‌ انْشَقَّ الْقَمَرُ
۱۹۲۱	N	این صفت هم بهر ضعف عقلهاست	*	با ضعیفان شرح قدرت کی رواست
۱۹۲۲	N	خود بدانی چون بر آری سر ز خواب	*	ختم شد و الله أعلم بالصواب
۱۹۲۳	N	مر ترا نه قوت خوردن بدی	*	نه ره و پروای قی کردن بدی
۱۹۲۴	N	می‌شنیدم فحش و خر می‌راندم	*	رب یسر زیر لب می‌خواندم
۱۹۲۵	N	از سبب گفتن مرا دستور نه	*	ترک تو گفتن مرا مقدور نه
۱۹۲۶	N	هر زمان می‌گفتم از درد درون	*	اهد قومی إنهم لا یعلمون
۱۹۲۷	N	سجده‌ها می‌کرد آن رسته ز رنج	*	کای سعادت ای مرا اقبال و گنج
۱۹۲۸	N	از خدا یابی جزاها ای شریف	*	قوت شکرت ندارد این ضعیف
۱۹۲۹	N	شکر حق گوید ترا ای پیشوا	*	آن لب و چانه ندارم و آن نوا
۱۹۳۰	N	دشمنی عاقلان زین‌سان بود	*	زهر ایشان ابتهاج جان بود
۱۹۳۱	N	دوستی ابله بود رنج و ضلال	*	این حکایت بشنو از بهر مثال

[Prev Block] [Next Block]