block:2002
| ۱۱۲ | Q | ماهِ روزه گشت در عهدِ عمَر | * | بر سَرِ کوهی دویدند آن نفَر |
| ۱۱۲ | N | ماه روزه گشت در عهد عمر | * | بر سر کوهی دویدند آن نفر |
| ۱۱۳ | Q | تا هلالِ روزه را گیرند فال | * | آن یکی گفت ای عمر اینک هلال |
| ۱۱۳ | N | تا هلال روزه را گیرند فال | * | آن یکی گفت ای عُمر اینک هلال |
| ۱۱۴ | Q | چون عمر بر آسمان مه را ندید | * | گفت کین مه از خیالِ تو دمید |
| ۱۱۴ | N | چون عمر بر آسمان مه را ندید | * | گفت کاین مه از خیال تو دمید |
| ۱۱۵ | Q | ور نه من بیناترم افلاک را | * | چُون نمی‌بینم هلالِ پاک را |
| ۱۱۵ | N | ور نه من بیناترم افلاک را | * | چون نمی‌بینم هلال پاک را |
| ۱۱۶ | Q | گفت تر کُن دست و بر ابرُو بمال | * | آنگهان تو در نگر سوی هلال |
| ۱۱۶ | N | گفت تر کن دست و بر ابرو بمال | * | آن گهان تو بر نگر سوی هلال |
| ۱۱۷ | Q | چونک او تر کرد ابرُو مه ندید | * | گفت ای شَه نیست مَه شد ناپدید |
| ۱۱۷ | N | چون که او تر کرد ابرو مه ندید | * | گفت ای شه نیست مه شد ناپدید |
| ۱۱۸ | Q | گفت آری مویِ ابرو شُد کمان | * | سوی تو افکند تیری از گُمان |
| ۱۱۸ | N | گفت آری موی ابرو شد کمان | * | سوی تو افکند تیری از گمان |
| ۱۱۹ | Q | چون یکی مُو کژ شد او را راه زد | * | تا بدعوی لافِ دیدِ ماه زَد |
| ۱۱۹ | N | چون یکی مو کج شد او را راه زد | * | تا به دعوی لاف دید ماه زد |
| ۱۲۰ | Q | موی کژ چون پردۀ گردون بود | * | چون همه اجزات کژ شد چون بود |
| ۱۲۰ | N | موی کج چون پرده‌ی گردون بود | * | چون همه اجزات کج شد چون بود |
| ۱۲۱ | Q | راست کن اجزات را از راستان | * | سر مکش ای راست‌رَو زآن آستان |
| ۱۲۱ | N | راست کن اجزات را از راستان | * | سر مکش ای راست رو ز آن آستان |
| ۱۲۲ | Q | هم ترازو را ترازو راست کرد | * | هم ترازو را ترازو کاست کرد |
| ۱۲۲ | N | هم ترازو را ترازو راست کرد | * | هم ترازو را ترازو کاست کرد |
| ۱۲۳ | Q | هر که با ناراستان هم سنگ شد | * | در کمی افتاد و عقلش دنگ شد |
| ۱۲۳ | N | هر که با ناراستان هم سنگ شد | * | در کمی افتاد و عقلش دنگ شد |
| ۱۲۴ | Q | رَو أََشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ باش | * | خاک بر دل داری اغیار پاش |
| ۱۲۴ | N | رو أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ باش | * | خاک بر دل داری اغیار پاش |
| ۱۲۵ | Q | بر سرِ اغیار چون شمشیر باش | * | هین مکن روباه‌بازی شیر باش |
| ۱۲۵ | N | بر سر اغیار چون شمشیر باش | * | هین مکن روباه بازی شیر باش |
| ۱۲۶ | Q | تا ز غیرت از تو یاران نَسْکُلند | * | زآنک آن خاران عدوِّ این گُلند |
| ۱۲۶ | N | تا ز غیرت از تو یاران نگسلند | * | ز آنکه آن خاران عدوی این گلند |
| ۱۲۷ | Q | آتش اندر زن بگرگان چون سپند | * | زآنک آن گرگان عدوِّ یوسفند |
| ۱۲۷ | N | آتش اندر زن به گرگان چون سپند | * | ز آن که آن گرگان عدوی یوسفند |
| ۱۲۸ | Q | جانِ بابا گویدت ابلیس هین | * | تا بدَم بفریبدت دیوِ لعین |
| ۱۲۸ | N | جان بابا گویدت ابلیس هین | * | تا به دم بفریبدت دیو لعین |
| ۱۲۹ | Q | این چنین تلبیس با بابات کرد | * | آدمی را این سیه‌رخ مات کرد |
| ۱۲۹ | N | این چنین تلبیس با بابات کرد | * | آدمی را این سیه رخ مات کرد |
| ۱۳۰ | Q | بر سرِ شطرنج چُستست این غراب | * | تو مَبین بازی بچشمِ نیم خواب |
| ۱۳۰ | N | بر سر شطرنج چست است این غراب | * | تو مبین بازی به چشم نیم خواب |
| ۱۳۱ | Q | زآنک فرزین بندها داند بسی | * | که بگیرد در گلویت چون خَسی |
| ۱۳۱ | N | ز آن که فرزین بندها داند بسی | * | که بگیرد در گلویت چون خسی |
| ۱۳۲ | Q | در گلو ماند خسِ او سالها | * | چیست آن خَس مهرِ جاه و مالها |
| ۱۳۲ | N | در گلو ماند خس او سالها | * | چیست آن خس مهر جاه و مالها |
| ۱۳۳ | Q | مال خَس باشد چو هست ای بی‌ثبات | * | در گلویت مانعِ آبِ حیات |
| ۱۳۳ | N | مال خس باشد چو هست ای بی‌ثبات | * | در گلویت مانع آب حیات |
| ۱۳۴ | Q | گر بََرَد مالت عدوِّی پُر فَنی | * | ره‌زنی را بُرده باشد ره‌زنی |
| ۱۳۴ | N | گر برد مالت عدوی پر فنی | * | ره زنی را برده باشد ره زنی |