block:1168
| ۳۹۴۸ | Q | جهدِ پیغامبر بفتحِ مکَّه هَم | * | کَی بود در حُبِّ دنیا مُتَّهَم |
| ۳۹۴۸ | N | جهد پیغمبر به فتح مکه هم | * | کی بود در حب دنیا متهم |
| ۳۹۴۹ | Q | انک او از مخزنِ هفت آسمان | * | چشم و دل بر بَست روزِ امتحان |
| ۳۹۴۹ | N | آن که او از مخزن هفت آسمان | * | چشم و دل بر بست روز امتحان |
| ۳۹۵۰ | Q | از پیِ نظّارهٔ او حور و جان | * | پُر شده آفاقِ هر هفت آسمان |
| ۳۹۵۰ | N | از پی نظاره‌ی او حور و جان | * | پر شده آفاق هر هفت آسمان |
| ۳۹۵۱ | Q | خویشتن آراسته از بهرِ او | * | خود و را پروای غیرِ دوست کو |
| ۳۹۵۱ | N | خویشتن آراسته از بهر او | * | خود و را پروای غیر دوست کو |
| ۳۹۵۲ | Q | آنچنان پُر گشته از اِجلالِ حق | * | که درو هَم ره نیابد آلِ حق |
| ۳۹۵۲ | N | آن چنان پر گشته از اجلال حق | * | که در او هم ره نیابد آل حق |
| ۳۹۵۳ | Q | لا یَسَعْ فینا نَبیٌّ مُرْسَلُ | * | و المَلَکْ و الرُّوحُ أَیْضًا فاعْقِلُوا |
| ۳۹۵۳ | N | لا یسع فینا نبی مرسل | * | و الملک و الروح ایضا فاعقلوا |
| ۳۹۵۴ | Q | گفت ما زاغیم همچون زاغ نه | * | مستِ صبّاغیم مستِ باغ نه |
| ۳۹۵۴ | N | گفت ما زاغیم همچون زاغ نه | * | مست صباغیم مست باغ نه |
| ۳۹۵۵ | Q | چونک مَخزنهای افلاک و عُقول | * | چون خسی آمد برِ چشمِ رسول |
| ۳۹۵۵ | N | چون که مخزنهای افلاک و عقول | * | چون خسی آمد بر چشم رسول |
| ۳۹۵۶ | Q | پس چه باشد مکّه و شام و عراق | * | که نماید او نَبَرْد و اشتیاق |
| ۳۹۵۶ | N | پس چه باشد مکه و شام و عراق | * | که نماید او نبرد و اشتیاق |
| ۳۹۵۷ | Q | آن گُمان بَر وَی ضمیرِ بَد کند | * | کو قیاس از جهل و حرص خود کند |
| ۳۹۵۷ | N | آن گمان بر وی ضمیر بد کند | * | که قیاس از جهل و حرص خود کند |
| ۳۹۵۸ | Q | آبگینهٔ زرد چون سازی نقاب | * | زرد بینی جمله نورِ آفتاب |
| ۳۹۵۸ | N | آبگینه‌ی زرد چون سازی نقاب | * | زرد بینی جمله نور آفتاب |
| ۳۹۵۹ | Q | بشکن آن شیشهٔ کبود و زرد را | * | تا شناسی گَرد را و مَرد را |
| ۳۹۵۹ | N | بشکن آن شیشه‌ی کبود و زرد را | * | تا شناسی گرد را و مرد را |
| ۳۹۶۰ | Q | گِردِ فارس گَرد سَر افراشته | * | گَرد را تو مَردِ حق پنداشته |
| ۳۹۶۰ | N | گرد فارس گرد سر افراشته | * | گرد را تو مرد حق پنداشته |
| ۳۹۶۱ | Q | گَرد دید ابلیس و گفت این فرعِ طین | * | چون فزاید بر منِ آتش جَبین |
| ۳۹۶۱ | N | گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین | * | چون فزاید بر من آتش جبین |
| ۳۹۶۲ | Q | تا تو می‌بینی عزیزان را بَشَر | * | دانک میراثِ بلیس است آن نظر |
| ۳۹۶۲ | N | تا تو می‌بینی عزیزان را بشر | * | دان که میراث بلیس است آن نظر |
| ۳۹۶۳ | Q | گر نه فرزندِ بلیسی ای عنید | * | پس بتو میراثِ آن سگ چون رسید |
| ۳۹۶۳ | N | گر نه فرزند بلیسی ای عنید | * | پس به تو میراث آن سگ چون رسید |
| ۳۹۶۴ | Q | من نِیَم سگ شیرِ حقَّم حق‌پرست | * | ِشیرِ حقّ آن است کز صورت برَست |
| ۳۹۶۴ | N | من نیم سگ شیر حقم حق پرست | * | شیر حق آن است کز صورت برست |
| ۳۹۶۵ | Q | شیر دنیا جوید اِشکاری و برگ | * | شیرِ مَولَی جوید آزادی و مرگ |
| ۳۹۶۵ | N | شیر دنیا جوید اشکاری و برگ | * | شیر مولی جوید آزادی و مرگ |
| ۳۹۶۶ | Q | چونک اندر مرگ بیند صد وجود | * | همچو پروانه بسوزاند وجود |
| ۳۹۶۶ | N | چون که اندر مرگ بیند صد وجود | * | همچو پروانه بسوزاند وجود |
| ۳۹۶۷ | Q | شد هوای مرگ طوقِ صادقان | * | که جهودان را بُد این دَم امتحان |
| ۳۹۶۷ | N | شد هوای مرگ طوق صادقان | * | که جهودان را بد این دم امتحان |
| ۳۹۶۸ | Q | در نُبی فرمود کای قومِ یهُود | * | صادقان را مرگ باشد گنج و سود |
| ۳۹۶۸ | N | در نبی فرمود کای قوم یهود | * | صادقان را مرگ باشد گنج و سود |
| ۳۹۶۹ | Q | همچنانک آرزوی سود هَست | * | آرزوی مرگ بُردن ز آن بهست |
| ۳۹۶۹ | N | همچنان که آرزوی سود هست | * | آرزوی مرگ بردن ز آن به است |
| ۳۹۷۰ | Q | ای جهودان بهرِ ناموسِ کسان | * | بگذرانید این تمنَّا بر زبان |
| ۳۹۷۰ | N | ای جهودان بهر ناموس کسان | * | بگذرانید این تمنا بر زبان |
| ۳۹۷۱ | Q | یک جهودی این قدر زَهره نداشت | * | چون محَّمد این عَلَم را بر فراشت |
| ۳۹۷۱ | N | یک جهودی این قدر زهره نداشت | * | چون محمد این علم را بر فراشت |
| ۳۹۷۲ | Q | گفت اگر رانید این را بر زبان | * | یک یهودی خود نماند در جهان |
| ۳۹۷۲ | N | گفت اگر رانید این را بر زبان | * | یک یهودی خود نماند در جهان |
| ۳۹۷۳ | Q | پس یهودان مال بُردند و خراج | * | که مَکُن رُسوا تو ما را ای سِراج |
| ۳۹۷۳ | N | پس یهودان مال بردند و خراج | * | که مکن رسوا تو ما را ای سراج |
| ۳۹۷۴ | Q | این سخن را نیست پایانی پدید | * | دست با من ده چو چشمت دوست دید |
| ۳۹۷۴ | N | این سخن را نیست پایانی پدید | * | دست با من ده چو چشمت دوست دید |