block:1150
| ۳۳۴۴ | Q | چون گناه و فسقِ خلقانِ جهان | * | می‌شدی بر هر دُو روشن آن زمان |
| ۳۳۴۴ | N | چون گناه و فسق خلقان جهان | * | می‌شدی بر هر دو روشن آن زمان |
| ۳۳۴۵ | Q | دست خاییدن گرفتندی ز خشم | * | لیک عیبِ خود ندیدندی بچشم |
| ۳۳۴۵ | N | دست‌خاییدن گرفتندی ز خشم | * | لیک عیب خود ندیدندی به چشم |
| ۳۳۴۶ | Q | خویش در آیینه دید آن زشت مرد | * | رُو بگردانید از آن و خشم کرد |
| ۳۳۴۶ | N | خویش در آیینه دید آن زشت مرد | * | رو بگردانید از آن و خشم کرد |
| ۳۳۴۷ | Q | خویش بین چون از کسی جُرمی بدید | * | آتشی در وی ز دوزخ شد پدید |
| ۳۳۴۷ | N | خویش بین چون از کسی جرمی بدید | * | آتشی در وی ز دوزخ شد پدید |
| ۳۳۴۸ | Q | حَمْیَتِ دین خواند او آن کِبْر را | * | ننْگرد در خویش نفسِ گبر را |
| ۳۳۴۸ | N | حمیت دین خواند او آن کبر را | * | ننگرد در خویش نفس گبر را |
| ۳۳۴۹ | Q | حَمْیَتِ دین را نشانی دیگرست | * | که از آن آتش جهانی اخضرست |
| ۳۳۴۹ | N | حمیت دین را نشانی دیگر است | * | که از آن آتش جهانی اخضر است |
| ۳۳۵۰ | Q | گفت حقْشان گر شما روشن‌گرید | * | در سیه‌کارانِ مُغَفَّل منْگرید |
| ۳۳۵۰ | N | گفت حقشان گر شما روشان‌گرید | * | در سیه کاران مغفل منگرید |
| ۳۳۵۱ | Q | شکر گویید ای سپاه و چاکران | * | رَسته‌اید از شهوت و از چاکِ ران |
| ۳۳۵۱ | N | شکر گویید ای سپاه و چاکران | * | رسته‌اید از شهوت و از چاک ران |
| ۳۳۵۲ | Q | گر از آن معنی نهم من بر شما | * | مر شما را بیش نپْذیرد سَما |
| ۳۳۵۲ | N | گر از آن معنی نهم من بر شما | * | مر شما را بیش نپذیرد سما |
| ۳۳۵۳ | Q | عِصمتی که مر شما را در تنَست | * | آن ز عکسِ عصمت و حفظِ منَست |
| ۳۳۵۳ | N | عصمتی که مر شما را در تن است | * | آن ز عکس عصمت و حفظ من است |
| ۳۳۵۴ | Q | آن زِمن بینید نه از خود هین و هین | * | تا نچَرْبد بر شما دیوِ لعین |
| ۳۳۵۴ | N | آن ز من بینید نز خود هین و هین | * | تا نچربد بر شما دیو لعین |
| ۳۳۵۵ | Q | آنچنان که کاتبِ وحیِ رسول | * | دید حکمت در خود و نورِ اُصول |
| ۳۳۵۵ | N | آن چنان که کاتب وحی رسول | * | دید حکمت در خود و نور اصول |
| ۳۳۵۶ | Q | خویش را هم صَوتِ مرغانِ خدا | * | می‌شمرد آن بُد صفیری چون صدا |
| ۳۳۵۶ | N | خویش را هم صوت مرغان خدا | * | می‌شمرد آن بد صفیری چون صدا |
| ۳۳۵۷ | Q | لحنِ مرغان را اگر واصف شوی | * | بر مرادِ مرغ کَی واقف شوی |
| ۳۳۵۷ | N | لحن مرغان را اگر واصف شوی | * | بر مراد مرغ کی واقف شوی |
| ۳۳۵۸ | Q | گر بیاموزی صَفیرِ بلبلی | * | تو چه دانی کو چه دارد با گُلی |
| ۳۳۵۸ | N | گر بیاموزی صفیر بلبلی | * | تو چه دانی کاو چه دارد با گلی |
| ۳۳۵۹ | Q | ور بدانی باشد آن هم از گُمان | * | چون ز لَب‌جُنبان گُمانهای کَران |
| ۳۳۵۹ | N | ور بدانی باشد آن هم از گمان | * | چون ز لب جنبان گمانهای کران |