block:1139
| ۳۰۱۳ | Q | شیر و گرگ و روبهی بهرِ شکار | * | رفته بودند از طلب در کوهسار |
| ۳۰۱۳ | N | شیر و گرگ و روبهی بهر شکار | * | رفته بودند از طلب در کوهسار |
| ۳۰۱۴ | Q | تا بپُشتِ همدگر بر صیدها | * | سخت بر بندند بار قیدها |
| ۳۰۱۴ | N | تا به پشت همدگر بر صیدها | * | سخت بر بندند بار قیدها |
| ۳۰۱۵ | Q | هر سه با هم اندر آن صحرای ژرف | * | صیدها گیرند بسیار و شگرف |
| ۳۰۱۵ | N | هر سه با هم اندر آن صحرای ژرف | * | صیدها گیرند بسیار و شگرف |
| ۳۰۱۶ | Q | گر چه زیشان شیرِ نر را ننگ بود | * | لیک کرد اکرام و همراهی نمود |
| ۳۰۱۶ | N | گر چه ز یشان شیر نر را ننگ بود | * | لیک کرد اکرام و همراهی نمود |
| ۳۰۱۷ | Q | این چنین شه را ز لشکر زحمتست | * | لیک همره شد جماعت رحمتست |
| ۳۰۱۷ | N | این چنین شه را ز لشکر زحمت است | * | لیک همره شد جماعت رحمت است |
| ۳۰۱۸ | Q | این چنین مَه را ز اختر ننگهاست | * | او میانِ اختران بهرِ سخاست |
| ۳۰۱۸ | N | این چنین مه را ز اختر ننگهاست | * | او میان اختران بهر سخاست |
| ۳۰۱۹ | Q | امرِ شاوِرْهُمْ پیمبر را رسید | * | گر چه رایی نیست رایش را نَدید |
| ۳۰۱۹ | N | امر شاوِرْهُمْ پیمبر را رسید | * | گر چه رایی نیست رایش را ندید |
| ۳۰۲۰ | Q | در ترازو جَو رفیقِ زر شدست | * | نِه از آن که جَوْ چو زر جَوهر شدست |
| ۳۰۲۰ | N | در ترازو جو رفیق زر شده ست | * | نی از آن که جو چو زر گوهر شده ست |
| ۳۰۲۱ | Q | روحْ قالب را کنون همره شدست | * | مدَّتِی سگ حارسِ درگه شدست |
| ۳۰۲۱ | N | روح قالب را کنون همره شده ست | * | مدتی سگ حارس درگه شده ست |
| ۳۰۲۲ | Q | چونک رفتند این جماعت سوی کو | * | در رکابِ شیرِ با فرّ و شکوه |
| ۳۰۲۲ | N | چون که رفتند این جماعت سوی کوه | * | در رکاب شیر با فر و شکوه |
| ۳۰۲۳ | Q | گاو کوهی و بز و خرگوشِ زفت | * | یافتند و کارِ ایشان پیش رفت |
| ۳۰۲۳ | N | گاو کوهی و بز و خرگوش زفت | * | یافتند و کار ایشان پیش رفت |
| ۳۰۲۴ | Q | هر که باشد در پیِ شیرِ حراب | * | کم نیاید روز و شب او را کباب |
| ۳۰۲۴ | N | هر که باشد در پی شیر حراب | * | کم نیاید روز و شب او را کباب |
| ۳۰۲۵ | Q | چون ز کُه در بیشه آوردندشان | * | کُشته و مجروح و اندر خون کَشان |
| ۳۰۲۵ | N | چون ز که در بیشه آوردندشان | * | کشته و مجروح و اندر خون کشان |
| ۳۰۲۶ | Q | گرگ و روبه را طمع بود اندر آن | * | که رود قسمت بعدلِ خُسروان |
| ۳۰۲۶ | N | گرگ و روبه را طمع بود اندر آن | * | که رود قسمت به عدل خسروان |
| ۳۰۲۷ | Q | عکسِ طمعِ هر دوشان بر شیر زد | * | شیر دانست آن طَمَعها را سَنَد |
| ۳۰۲۷ | N | عکس طمع هر دوشان بر شیر زد | * | شیر دانست آن طمعها را سند |
| ۳۰۲۸ | Q | هر که باشد شیرِ اسرار و امیر | * | او بداند هر چه اندیشد ضمیر |
| ۳۰۲۸ | N | هر که باشد شیر اسرار و امیر | * | او بداند هر چه اندیشد ضمیر |
| ۳۰۲۹ | Q | هین نگه دار ای دلِ اندیشه‌خو | * | دل ز اندیشهٔ بَدِی در پیشِ او |
| ۳۰۲۹ | N | هین نگه دار ای دل اندیشه جو | * | دل ز اندیشه‌ی بدی در پیش او |
| ۳۰۳۰ | Q | داند و خر را همی‌راند خموش | * | در رُخَت خندد برای روی‌پوش |
| ۳۰۳۰ | N | داند و خر را همی‌راند خموش | * | در رخت خندد برای روی‌پوش |
| ۳۰۳۱ | Q | شیر چون دانست آن وسواسشان | * | وا نگفت و داشت آن دَم پاسشان |
| ۳۰۳۱ | N | شیر چون دانست آن وسواسشان | * | وانگفت و داشت آن دم پاسشان |
| ۳۰۳۲ | Q | لیک با خود گفت بنمایم سزا | * | مر شما را ای خسیسانِ گدا |
| ۳۰۳۲ | N | لیک با خود گفت بنمایم سزا | * | مر شما را ای خسیسان گدا |
| ۳۰۳۳ | Q | مر شما را بس نیامد رای من | * | ظِنّتان اینست در اِعطای من |
| ۳۰۳۳ | N | مر شما را بس نیامد رای من | * | ظنتان این است در اعطای من |
| ۳۰۳۴ | Q | ای عقول و رایتان از رای من | * | از عطاهای جهان‌آرای من |
| ۳۰۳۴ | N | ای عقول و رایتان از رای من | * | از عطاهای جهان آرای من |
| ۳۰۳۵ | Q | نقش با نقَّاش چه سگالد دگر | * | چون سگالِش اُوش بخشید و خبَر |
| ۳۰۳۵ | N | نقش با نقاش چه سگالد دگر | * | چون سگالش اوش بخشید و خبر |
| ۳۰۳۶ | Q | این چنین ظنِّ خسیسانه به من | * | مر شما را بود ننگانِ زَمَن |
| ۳۰۳۶ | N | این چنین ظن خسیسانه به من | * | مر شما را بود ننگان زمن |
| ۳۰۳۷ | Q | ظانِّین باللَّهِ ظنَّ السَّوءِ را | * | گر نبرّم سَر بود عینِ خَطا |
| ۳۰۳۷ | N | ظانین بالله ظن السوء را | * | گر نبرم سر بود عین خطا |
| ۳۰۳۸ | Q | وا رهانم چرخ را از ننگتان | * | تا بماند بر جهان این داستان |
| ۳۰۳۸ | N | وارهانم چرخ را از ننگتان | * | تا بماند بر جهان این داستان |
| ۳۰۳۹ | Q | شیر با این فکر می‌زد خنده فاش | * | بر تبسُّمهای شیر ایمن مباش |
| ۳۰۳۹ | N | شیر با این فکر می‌زد خنده فاش | * | بر تبسمهای شیر ایمن مباش |
| ۳۰۴۰ | Q | مالِ دنیا شد تبسُّمهای حق | * | کرد ما را مست و مغرور و خلَق |
| ۳۰۴۰ | N | مال دنیا شد تبسمهای حق | * | کرد ما را مست و مغرور و خلق |
| ۳۰۴۱ | Q | فقر و رنجوری به استَت ای سنَد | * | کان تَبسُّم دامِ خود را بر کنَد |
| ۳۰۴۱ | N | فقر و رنجوری به استت ای سند | * | کان تبسم دام خود را بر کند |