block:1044
۹۲۹ | Q | گفت شیر آری ولی رَبُّ اؐلْعِباد | * | نردبانی پیشِ پای ما نهاد |
۹۲۹ | N | گفت شیر آری ولی رب العباد | * | نردبانی پیش پای ما نهاد |
۹۳۰ | Q | پایه پایه رفت باید سوی بام | * | هست جَبْری بودن اینجا طمعِ خام |
۹۳۰ | N | پایه پایه رفت باید سوی بام | * | هست جبری بودن اینجا طمع خام |
۹۳۱ | Q | پای داری چون کنی خود را تو لنگ | * | دست داری چون کنی پنهان تو چنگ |
۹۳۱ | N | پای داری چون کنی خود را تو لنگ | * | دست داری چون کنی پنهان تو چنگ |
۹۳۲ | Q | خواجه چون بیلی بدستِ بنده داد | * | بیزبان معلوم شد او را مُراد |
۹۳۲ | N | خواجه چون بیلی به دست بنده داد | * | بیزبان معلوم شد او را مراد |
۹۳۳ | Q | دست همچون بیل اشارتهای اوست | * | آخر اندیشی عبارتهای اوست |
۹۳۳ | N | دست همچون بیل اشارتهای اوست | * | آخر اندیشی عبارتهای اوست |
۹۳۴ | Q | چون اشارتهاش را بر جان نهی | * | در وفای آن اشارت جان دهی |
۹۳۴ | N | چون اشارتهاش را بر جان نهی | * | در وفای آن اشارت جان دهی |
۹۳۵ | Q | پس اشارتهای اسرارت دهد | * | بار بَردارد ز تو کارت دهد |
۹۳۵ | N | پس اشارتهای اسرارت دهد | * | بار بر دارد ز تو کارت دهد |
۹۳۶ | Q | حاملی محمول گرداند ترا | * | قابلی مقبول گرداند ترا |
۹۳۶ | N | حاملی محمول گرداند ترا | * | قابلی مقبول گرداند ترا |
۹۳۷ | Q | قابلِ امرِ وَیی قایل شوی | * | وصل جویی بعد از آن واصل شوی |
۹۳۷ | N | قابل امر ویی قایل شوی | * | وصل جویی بعد از آن واصل شوی |
۹۳۸ | Q | سعیِ شُکرِ نعمتش قُدْرت بود | * | جبرِ تو اِنکارِ آن نعمت بود |
۹۳۸ | N | سعی شکر نعمتش قدرت بود | * | جبر تو انکار آن نعمت بود |
۹۳۹ | Q | شکرِ قُدرت قدرتت افزون کند | * | جَبْر نعمت از کَفَت بیرون کند |
۹۳۹ | N | شکر قدرت قدرتت افزون کند | * | جبر نعمت از کفت بیرون کند |
۹۴۰ | Q | جَبرِ تو خفتن بود در ره مخُسپ | * | تا نبینی آن در و درگه مخُسپ |
۹۴۰ | N | جبر تو خفتن بود در ره مخسب | * | تا نبینی آن در و درگه مخسب |
۹۴۱ | Q | هان مخسپ ای کاهل بیاعتبار | * | جز بزیرِ آن درختِ میوهدار |
۹۴۱ | N | هان مخسب ای جبری بیاعتبار | * | جز به زیر آن درخت میوهدار |
۹۴۲ | Q | تا که شاخافشان کند هر لحظه باد | * | بر سرِ خفته بریزد نُقل و زاد |
۹۴۲ | N | تا که شاخ افشان کند هر لحظه باد | * | بر سر خفته بریزد نقل و زاد |
۹۴۳ | Q | جَبر و خُفتن در میانِ رهزنان | * | مرغِ بیهنگام کی یابد امان |
۹۴۳ | N | جبر و خفتن در میان ره زنان | * | مرغ بیهنگام کی یابد امان |
۹۴۴ | Q | ور اشارتهاش را بینی زنی | * | مَرد پنداری و چون بینی زَنی |
۹۴۴ | N | ور اشارتهاش را بینی زنی | * | مرد پنداری و چون بینی زنی |
۹۴۵ | Q | این قَدَر عقلی که داری گُم شود | * | سر که عقل از وی بپرَّد دُم شود |
۹۴۵ | N | این قدر عقلی که داری گم شود | * | سر که عقل از وی بپرد دم شود |
۹۴۶ | Q | زانک بیشُکری بود شوم و شَنار | * | میبَرَد بیشُکر را در قَعرِ نار |
۹۴۶ | N | ز آن که بیشکری بود شوم و شنار | * | میبرد بیشکر را در قعر نار |
۹۴۷ | Q | گر توکُّل میکنی در کار کن | * | کِشْت کن پس تکیه بر جبَّار کن |
۹۴۷ | N | گر توکل میکنی در کار کن | * | کشت کن پس تکیه بر جبار کن |