block:1021
۵۲۱ | Q | همچو شه نادان و غافل بُد وزیر | * | پنجه میزد با قدیم ناگُزیر |
۵۲۱ | N | همچو شه نادان و غافل بد وزیر | * | پنجه میزد با قدیم ناگزیر |
۵۲۲ | Q | با چنان قادر خدایی کز عدم | * | صد چو عالَم هست گرداند بدَم |
۵۲۲ | N | با چنان قادر خدایی کز عدم | * | صد چو عالم هست گرداند به دم |
۵۲۳ | Q | صد چو عالَم در نظر پیدا کند | * | چونک چشمت را بخود بینا کند |
۵۲۳ | N | صد چو عالم در نظر پیدا کند | * | چون که چشمت را به خود بینا کند |
۵۲۴ | Q | گر جهان پیشت بزرگ و بیبُنیست | * | پیشِ قدرت ذرّهای میدان که نیست |
۵۲۴ | N | گر جهان پیشت بزرگ و بیبنی است | * | پیش قدرت ذره ای میدان که نیست |
۵۲۵ | Q | این جهان خود حبسِ جانهای شماست | * | هین روید آن سو که صحرای شماست |
۵۲۵ | N | این جهان خود حبس جانهای شماست | * | هین روید آن سو که صحرای شماست |
۵۲۶ | Q | این جهان محدود و آن خود بیحَدست | * | نقش و صورت پیشِ آن معنی سدست |
۵۲۶ | N | این جهان محدود و آن خود بیحد است | * | نقش و صورت پیش آن معنی سد است |
۵۲۷ | Q | صد هزاران نیزهٔ فرعون را | * | در شکست از موسیی با یک عصا |
۵۲۷ | N | صد هزاران نیزهی فرعون را | * | در شکست از موسیی با یک عصا |
۵۲۸ | Q | صد هزاران طِبِّ جالینوس بود | * | پیشِ عیسی و دَمش افسوس بود |
۵۲۸ | N | صد هزاران طب جالینوس بود | * | پیش عیسی و دمش افسوس بود |
۵۲۹ | Q | صد هزاران دفترِ اشعار بود | * | پیشِ حَرْفِ اُمِّییاش عار بود |
۵۲۹ | N | صد هزاران دفتر اشعار بود | * | پیش حرف امیی آن عار بود |
۵۳۰ | Q | با چنین غالب خداوندی کسی | * | چون نمیرد گر نباشد او خسی |
۵۳۰ | N | با چنین غالب خداوندی کسی | * | چون نمیرد گر نباشد او خسی |
۵۳۱ | Q | بس دلِ چون کوه را انگیخت او | * | مرغِ زیرک با دو پا آویخت او |
۵۳۱ | N | بس دل چون کوه را انگیخت او | * | مرغ زیرک با دو پا آویخت او |
۵۳۲ | Q | فهم و خاطر تیز کردن نیست راه | * | جز شکسته مینگیرد فضلِ شاه |
۵۳۲ | N | فهم و خاطر تیز کردن نیست راه | * | جز شکسته مینگیرد فضل شاه |
۵۳۳ | Q | ای بسا گنج آگنانِ کُنجکاو | * | کان خیالاندیش را شد ریشِ گاو |
۵۳۳ | N | ای بسا گنج آگنان کنج کاو | * | کان خیال اندیش را شد ریش گاو |
۵۳۴ | Q | گاو که بْوَد تا تو ریشِ او شوی | * | خاک چه بْوَد تا حشیشِ او شوی |
۵۳۴ | N | گاو که بود تا تو ریش او شوی | * | خاک چه بود تا حشیش او شوی |
۵۳۵ | Q | چون زنی از کارِ بَد شد روی زرد | * | مَسْخ کرد او را خدا و زُهره کرد |
۵۳۵ | N | چون زنی از کار بد شد روی زرد | * | مسخ کرد او را خدا و زهره کرد |
۵۳۶ | Q | عورتی را زُهره کردن مسخ بود | * | خاک و گِل گشتن نه مسخست ای عنود |
۵۳۶ | N | عورتی را زهره کردن مسخ بود | * | خاک و گل گشتن نه مسخ است ای عنود |
۵۳۷ | Q | روح میبُردت سوی چرخِ برین | * | سوی آب و گل شدی در اَسفَلین |
۵۳۷ | N | روح میبردت سوی چرخ برین | * | سوی آب و گل شدی در اسفلین |
۵۳۸ | Q | خویشتن را مسخ کردی زین سُفول | * | زان وجودی که بُد آن رشکِ عقول |
۵۳۸ | N | خویشتن را مسخ کردی زین سفول | * | ز آن وجودی که بد آن رشک عقول |
۵۳۹ | Q | پس ببین کین مسخ کردن چون بود | * | پیشِ آن مسخ این به غایت دون بود |
۵۳۹ | N | پس ببین کین مسخ کردن چون بود | * | پیش آن مسخ این به غایت دون بود |
۵۴۰ | Q | اسبِ همَّت سوی اختر تاختی | * | آدمِ مسجود را نَشْناختی |
۵۴۰ | N | اسب همت سوی اختر تاختی | * | آدم مسجود را نشناختی |
۵۴۱ | Q | آخر آدمزادهای ای ناخَلَف | * | چند پنداری تو پَستی را شرف |
۵۴۱ | N | آخر آدم زادهای ای ناخلف | * | چند پنداری تو پستی را شرف |
۵۴۲ | Q | چند گویی من بگیرم عالَمی | * | این جهان را پر کنم از خود همی |
۵۴۲ | N | چند گویی من بگیرم عالمی | * | این جهان را پر کنم از خود همی |
۵۴۳ | Q | گر جهان پُر برف گردد سربسر | * | تابِ خور بگْدازدش با یک نظَر |
۵۴۳ | N | گر جهان پر برف گردد سربهسر | * | تاب خور بگدازدش با یک نظر |
۵۴۴ | Q | وِزْرِ او و صد وزیر و صد هزار | * | نیست گرداند خدا از یک شَرار |
۵۴۴ | N | وزر او و صد وزیر و صد هزار | * | نیست گرداند خدا از یک شرار |
۵۴۵ | Q | عینِ آن تخییل را حکمت کند | * | عینِ آن زهرآب را شربت کند |
۵۴۵ | N | عین آن تخییل را حکمت کند | * | عین آن زهر آب را شربت کند |
۵۴۶ | Q | آن گمانانگیز را سازد یقین | * | مِهرها رویاند از اسبابِ کین |
۵۴۶ | N | آن گمان انگیز را سازد یقین | * | مهرها رویاند از اسباب کین |
۵۴۷ | Q | پرورد در آتش ابراهیم را | * | ایمنی روح سازد بیم را |
۵۴۷ | N | پرورد در آتش ابراهیم را | * | ایمنی روح سازد بیم را |
۵۴۸ | Q | از سبب سوزیش من سوداییَم | * | در خیالاتش چو سوفسطاییَم |
۵۴۸ | N | از سبب سوزیش من سوداییام | * | در خیالاتش چو سوفسطاییام |