vol.4

block:4138

title of 4138
۳۷۲۱	N	مورکی بر کاغذی دید او قلم	*	گفت با موری دگر این راز هم
۳۷۲۲	N	که عجایب نقشها آن کلک کرد	*	همچو ریحان و چو سوسن زار و ورد
۳۷۲۳	N	گفت آن مور اصبع است آن پیشه‌ور	*	وین قلم در فعل فرع است و اثر
۳۷۲۴	N	گفت آن مور سوم کز بازو است	*	که اصبع لاغر ز زورش نقش بست
۳۷۲۵	N	همچنین می‌رفت بالا تا یکی	*	مهتر موران فطن بود اندکی
۳۷۲۶	N	گفت کز صورت مبینید این هنر	*	که به خواب و مرگ گردد بی‌خبر
۳۷۲۷	N	صورت آمد چون لباس و چون عصا	*	جز به عقل و جان نجنبد نقشها
۳۷۲۸	N	بی‌خبر بود او که آن عقل و فؤاد	*	بی‌ز تقلیب خدا باشد جماد
۳۷۲۹	N	یک زمان از وی عنایت بر کند	*	عقل زیرک ابلهی‌ها می‌کند
۳۷۳۰	N	چونش گویا یافت ذو القرنین گفت	*	چون که کوه قاف در نطق سفت
۳۷۳۱	N	کای سخن گوی خبیر راز دان	*	از صفات حق بکن با من بیان
۳۷۳۲	N	گفت رو کان وصف از آن هایل‌تر است	*	که بیان بر وی تواند برد دست
۳۷۳۳	N	یا قلم را زهره باشد که به سر	*	بر نویسد بر صحایف ز آن خبر
۳۷۳۴	N	گفت کمتر داستانی باز گو	*	از عجبهای حق ای حبر نکو
۳۷۳۵	N	گفت اینک دشت سیصد ساله راه	*	کوههای برف پر کرده ست شاه
۳۷۳۶	N	کوه بر که بی‌شمار و بی‌عدد	*	می‌رسد در هر زمان برفش مدد
۳۷۳۷	N	کوه برفی می‌زند بر دیگری	*	می‌رساند برف سردی تا ثری
۳۷۳۸	N	کوه برفی می‌زند بر کوه برف	*	دم‌به‌دم ز انبار بی‌حد شگرف
۳۷۳۹	N	گر نبودی این چنین وادی شها	*	تف دوزخ محو کردی مر مرا
۳۷۴۰	N	غافلان را کوههای برف دان	*	تا نسوزد پرده‌های عاقلان
۳۷۴۱	N	گر نبودی عکس جهل برف باف	*	سوختی از نار شوق آن کوه قاف
۳۷۴۲	N	آتش از قهر خدا خود ذره‌ای است	*	بهر تهدید لئیمان دره‌ای است
۳۷۴۳	N	با چنین قهری که زفت و فایق است	*	برد لطفش بین که بر وی سابق است
۳۷۴۴	N	سبق بی‌چون و چگونه‌ی معنوی	*	سابق و مسبوق دیدی بی‌دوی
۳۷۴۵	N	گر ندیدی آن بود از فهم پست	*	که عقول خلق ز آن کان یک جو است
۳۷۴۶	N	عیب بر خود نه نه بر آیات دین	*	کی رسد بر چرخ دین مرغ گلین
۳۷۴۷	N	مرغ را جولانگه عالی هواست	*	ز انکه نشو او ز شهوت وز هواست
۳۷۴۸	N	پس تو حیران باش بی‌لا و بلی	*	تا ز رحمت پیشت آید محملی
۳۷۴۹	N	چون ز فهم این عجایب کودنی	*	گر بلی گویی تکلف می‌کنی
۳۷۵۰	N	ور بگویی نه زند نه گردنت	*	قهر بر بندد بدان نه روزنت
۳۷۵۱	N	پس همین حیران و واله باش و بس	*	تا در آید نصر حق از پیش و پس
۳۷۵۲	N	چون که حیران گشتی و گیج و فنا	*	با زبان حال گفتی‌ اهْدِنَا
۳۷۵۳	N	زفت زفت است و چو لرزان می‌شوی	*	می‌شود آن زفت نرم و مستوی
۳۷۵۴	N	ز انکه شکل زفت بهر منکر است	*	چون که عاجز آمدی لطف و بر است

[Prev Block] [Next Block]