vol.4

block:4133

title of 4133
۳۵۴۴	N	آن زنی می‌خواست تا با مول خود	*	بر زند در پیش شوی گول خود
۳۵۴۵	N	پس به شوهر گفت زن کای نیک بخت	*	من بر آیم میوه چیدن بر درخت
۳۵۴۶	N	چون بر آمد بر درخت آن زن گریست	*	چون ز بالا سوی شوهر بنگریست
۳۵۴۷	N	گفت شوهر را که ای مأبون رد	*	کیست آن لوطی که بر تو می‌فتد
۳۵۴۸	N	تو به زیر او چو زن بغنوده‌ای	*	ای فلان تو خود مخنث بوده‌ای
۳۵۴۹	N	گفت شوهر نه سرت گویی بگشت	*	ور نه اینجا نیست غیر من به دشت
۳۵۵۰	N	زن مکرر کرد کان با برطله	*	کیست بر پشتت فرو خفته هله
۳۵۵۱	N	گفت ای زن هین فرود آ از درخت	*	که سرت گشت و خرف گشتی تو سخت
۳۵۵۲	N	چون فرود آمد بر آمد شوهرش	*	زن کشید آن مول را اندر برش
۳۵۵۳	N	گفت شوهر کیست آن ای روسپی	*	که به بالای تو آمد چون کپی
۳۵۵۴	N	گفت زن نه نیست اینجا غیر من	*	هین سرت بر گشته شد هرزه متن
۳۵۵۵	N	او مکرر کرد بر زن آن سخن	*	گفت زن این هست از امرودبن
۳۵۵۶	N	از سر امرودبن من همچنان	*	کژ همی‌دیدم که تو ای قلتبان
۳۵۵۷	N	هین فرود آ تا ببینی هیچ نیست	*	این همه تخییل از امروبنی است
۳۵۵۸	N	هزل تعلیم است آن را جد شنو	*	تو مشو بر ظاهر هزلش گرو
۳۵۵۹	N	هر جدی هزل است پیش هازلان	*	هزلها جد است پیش عاقلان
۳۵۶۰	N	کاهلان امرودبن جویند لیک	*	تا بدان امرودبن راهی است نیک
۳۵۶۱	N	نقل کن ز امرودبن کاکنون بر او	*	گشته‌ای تو خیره چشم و خیره رو
۳۵۶۲	N	این منی و هستی اول بود	*	که بر او دیده کژ و احول بود
۳۵۶۳	N	چون فرود آیی از این امرودبن	*	کژ نماند فکرت و چشم و سخن
۳۵۶۴	N	یک درخت بخت بینی گشته این	*	شاخ او بر آسمان هفتمین
۳۵۶۵	N	چون فرود آیی از او گردی جدا	*	مبدلش گرداند از رحمت خدا
۳۵۶۶	N	زین تواضع که فرود آیی خدا	*	راست بینی بخشد آن چشم ترا
۳۵۶۷	N	راست بینی گر بدی آسان و زب	*	مصطفی کی خواستی آن را ز رب
۳۵۶۸	N	گفت بنما جزو جزو از فوق و پست	*	آن چنان که پیش تو آن جزو هست
۳۵۶۹	N	بعد از آن بر رو بر آن امرودبن	*	که مبدل گشت و سبز از امر کُنْ
۳۵۷۰	N	چون درخت موسوی شد این درخت	*	چون سوی موسی کشانیدی تو رخت
۳۵۷۱	N	آتش او را سبز و خرم می‌کند	*	شاخ او إِنِّی أَنَا اللَّهُ‌ می‌زند
۳۵۷۲	N	زیر ظلش جمله حاجاتت روا	*	این چنین باشد الهی کیمیا
۳۵۷۳	N	آن منی و هستی‌ات باشد حلال	*	که در او بینی صفات ذو الجلال
۳۵۷۴	N	شد درخت کژ مقوم حق نما	*	اصله ثابت و فرعه فی السما

[Prev Block] [Next Block]