vol.4

block:4121

title of 4121
۳۱۶۰	N	او شنیده بود از دور این خبر	*	که اسیر پیره زن گشت آن پسر
۳۱۶۱	N	کان عجوزه بود اندر جادویی	*	بی‌نظیر و ایمن از مثل و دویی
۳۱۶۲	N	دست بر بالای دست است ای فتی	*	در فن و در زور تا ذات خدا
۳۱۶۳	N	منتهای دستها دست خداست	*	بحر بی‌شک منتهای سیلهاست
۳۱۶۴	N	هم از او گیرند مایه ابرها	*	هم بدو باشد نهایت سیل را
۳۱۶۵	N	گفت شاهش کاین پسر از دست رفت	*	گفت اینک آمدم درمان زفت
۳۱۶۶	N	نیست همتا زال را زین ساحران	*	جز من داهی رسیده ز آن کران
۳۱۶۷	N	چون کف موسی به امر کردگار	*	نک بر آرم من ز سحر او دمار
۳۱۶۸	N	که مرا این علم آمد ز آن طرف	*	نه ز شاگردی سحر مستخف
۳۱۶۹	N	آمدم تا بر گشایم سحر او	*	تا نماند شاه زاده زرد رو
۳۱۷۰	N	سوی گورستان برو وقت سحور	*	پهلوی دیوار هست اسپید گور
۳۱۷۱	N	سوی قبله باز کاو آن جای را	*	تا ببینی قدرت و صنع خدا
۳۱۷۲	N	بس دراز است این حکایت تو ملول	*	زبده را گویم رها کردم فضول
۳۱۷۳	N	آن گرههای گران را بر گشاد	*	پس ز محنت پور شه را راه داد
۳۱۷۴	N	آن پسر با خویش آمد شد دوان	*	سوی تخت شاه با صد امتحان
۳۱۷۵	N	سجده کرد و بر زمین می‌زد ذقن	*	در بغل کرده پسر تیغ و کفن
۳۱۷۶	N	شاه آیین بست و اهل شهر شاد	*	و آن عروس ناامید بی‌مراد
۳۱۷۷	N	عالم از سر زنده گشت و پر فروز	*	ای عجب آن روز روز امروز روز
۳۱۷۸	N	یک عروسی کرد شاه او را چنان	*	که جلاب قند بد پیش سگان
۳۱۷۹	N	جادوی کمپیر از غصه بمرد	*	روی و خوی زشت با مالک سپرد
۳۱۸۰	N	شاه زاده در تعجب مانده بود	*	کز من او عقل و نظر چون در ربود
۳۱۸۱	N	نو عروسی دید همچون ماه حسن	*	که همی‌زد بر ملیحان راه حسن
۳۱۸۲	N	گشت بی‌هوش و به رو اندر فتاد	*	تا سه روز از جسم وی گم شد فؤاد
۳۱۸۳	N	سه شبانه روز او ز خود بی‌هوش گشت	*	تا که خلق از غشی او پر جوش گشت
۳۱۸۴	N	از گلاب و از علاج آمد بخود	*	اندک اندک فهم گشتش نیک و بد
۳۱۸۵	N	بعد سالی گفت شاهش در سخن	*	کای پسر یاد آر از آن یار کهن
۳۱۸۶	N	یاد آور ز آن ضجیع و ز آن فراش	*	تا بدین حد بی‌وفا و مر مباش
۳۱۸۷	N	گفت رو من یافتم دار السرور	*	وارهیدم از چه دار الغرور
۳۱۸۸	N	همچنان باشد چو مومن راه یافت	*	سوی نور حق ز ظلمت روی تافت

[Prev Block] [Next Block]