vol.4

block:4118

title of 4118
۳۰۸۵	N	پادشاهی داشت یک برنا پسر	*	باطن و ظاهر مزین از هنر
۳۰۸۶	N	خواب دید او کان پسر ناگه بمرد	*	صافی عالم بر آن شه گشت درد
۳۰۸۷	N	خشک شد از تاب آتش مشک او	*	که نماند از تف آتش اشک او
۳۰۸۸	N	آن چنان پر شد ز دود و درد شاه	*	که نمی‌یابید در وی راه آه
۳۰۸۹	N	خواست مردن قالبش بی‌کار شد	*	عمر مانده بود شه بیدار شد
۳۰۹۰	N	شادیی آمد ز بیداریش پیش	*	که ندیده بود اندر عمر خویش
۳۰۹۱	N	که ز شادی خواست هم فانی شدن	*	بس مطوق آمد این جان و بدن
۳۰۹۲	N	از دم غم می‌بمیرد این چراغ	*	و ز دم شادی بمیرد اینت لاغ
۳۰۹۳	N	در میان این دو مرگ او زنده است	*	این مطوق شکل جای خنده است
۳۰۹۴	N	شاه با خود گفت شادی را سبب	*	آن چنان غم بود از تسبیب رب
۳۰۹۵	N	ای عجب یک چیز از یک روی مرگ	*	و آن ز یک روی دگر احیا و برگ
۳۰۹۶	N	آن یکی نسبت بدان حالت هلاک	*	باز هم آن سوی دیگر امتساک
۳۰۹۷	N	شادی تن سوی دنیاوی کمال	*	سوی روز عاقبت نقص و زوال
۳۰۹۸	N	خنده را در خواب هم تعبیر خوان	*	گریه گوید با دریغ و اندهان
۳۰۹۹	N	گریه را در خواب شادی و فرح	*	هست در تعبیر ای صاحب مرح
۳۱۰۰	N	شاه اندیشید کاین غم خود گذشت	*	لیک جان از جنس این بد ظن بگشت
۳۱۰۱	N	ور رسد خاری چنین اندر قدم	*	که رود گل یادگاری بایدم
۳۱۰۲	N	چون فنا را شد سبب بی‌منتهی	*	پس کدامین راه را بندیم ما
۳۱۰۳	N	صد دریچه و در سوی مرگ لدیغ	*	می‌کند اندر گشادن ژیغ ژیغ
۳۱۰۴	N	ژیغ ژیغ تلخ آن درهای مرگ	*	نشنود گوش حریص از حرص برگ
۳۱۰۵	N	از سوی تن دردها بانگ در است	*	و ز سوی خصمان جفا بانگ در است
۳۱۰۶	N	جان من بر خوان دمی فهرست طب	*	نار علتها نظر کن ملتهب
۳۱۰۷	N	ز آن همه‌ی غرها در این خانه ره است	*	هر دو گامی پر ز کژدمها چه است
۳۱۰۸	N	باد تند است و چراغم ابتری	*	زو بگیرانم چراغ دیگری
۳۱۰۹	N	تا بود کز هر دو یک وافی شود	*	گر به باد آن یک چراغ از جا رود
۳۱۱۰	N	همچو عارف کز تن ناقص چراغ	*	شمع دل افروخت از بهر فراغ
۳۱۱۱	N	تا که روزی کاین بمیرد ناگهان	*	پیش چشم خود نهد او شمع جان
۳۱۱۲	N	او نکرد این فهم پس داد از غرر	*	شمع فانی را به فانیی دگر

[Prev Block] [Next Block]