vol.4

block:4091

title of 4091
۲۳۸۴	N	چنبره‌ی دید جهان ادراک تست	*	پرده‌ی پاکان حس ناپاک تست
۲۳۸۵	N	مدتی حس را بشو ز آب عیان	*	این چنین دان جامه شوی صوفیان
۲۳۸۶	N	چون شدی تو پاک پرده بر کند	*	جان پاکان خویش بر تو می‌زند
۲۳۸۷	N	جمله عالم گر بود نور و صور	*	چشم را باشد از آن خوبی خبر
۲۳۸۸	N	چشم بستی گوش می‌آری به پیش	*	تا نمایی زلف و رخساره‌ی بتیش
۲۳۸۹	N	گوش گوید من به صورت نگروم	*	صورت ار بانگی زند من بشنوم
۲۳۹۰	N	عالمم من لیک اندر فن خویش	*	فن من جز حرف و صوتی نیست بیش
۲۳۹۱	N	هین بیا بینی ببین این خوب را	*	نیست در خور بینی این مطلوب را
۲۳۹۲	N	گر بود مشک و گلابی بو برم	*	فن من این است و علم و مخبرم
۲۳۹۳	N	کی ببینم من رخ آن سیم ساق	*	هین مکن تکلیف ما لیس یطاق
۲۳۹۴	N	باز حس کژ نبیند غیر کژ	*	خواه کژ غژ پیش او یا راست غژ
۲۳۹۵	N	چشم احول از یکی دیدن یقین	*	دان که معزول است ای خواجه‌ی معین
۲۳۹۶	N	تو که فرعونی همه مکری و زرق	*	مر مرا از خود نمی‌دانی تو فرق
۲۳۹۷	N	منگر از خود در من ای کژ باز تو	*	تا یکی تو را نبینی تو دو تو
۲۳۹۸	N	بنگر اندر من ز من یک ساعتی	*	تا ورای کون بینی ساحتی
۲۳۹۹	N	وارهی از تنگی و از ننگ و نام	*	عشق اندر عشق بینی و السلام
۲۴۰۰	N	پس بدانی چون که رستی از بدن	*	گوش و بینی چشم می‌داند شدن
۲۴۰۱	N	راست گفته است آن شه شیرین زبان	*	چشم گردد مو به موی عارفان
۲۴۰۲	N	چشم را چشمی نبود اول یقین	*	در رحم بود او جنین گوشتین
۲۴۰۳	N	علت دیدن مدان پیه ای پسر	*	ور نه خواب اندر ندیدی کس صور
۲۴۰۴	N	آن پری و دیو می‌بیند شبیه	*	نیست اندر دیدگاه هر دو پیه
۲۴۰۵	N	نور را با پیه خود نسبت نبود	*	نسبتش بخشید خلاق ودود
۲۴۰۶	N	آدم است از خاک کی ماند به خاک	*	جنی است از نار بی‌هیچ اشتراک
۲۴۰۷	N	نیست مانند آی آتش آن پری	*	گر چه اصلش اوست چون می‌بنگری
۲۴۰۸	N	مرغ از باد است کی ماند به باد	*	نامناسب را خدا نسبت بداد
۲۴۰۹	N	نسبت این فرعها با اصلها	*	هست بی‌چون گر چه دادش وصلها
۲۴۱۰	N	آدمی چون زاده‌ی خاک هباست	*	این پسر را با پدر نسبت کجاست
۲۴۱۱	N	نسبتی گر هست مخفی از خرد	*	هست بی‌چون و خرد کی پی برد
۲۴۱۲	N	باد را بی‌چشم اگر بینش نداد	*	فرق چون می‌کرد اندر قوم عاد
۲۴۱۳	N	چون همی‌دانست مومن از عدو	*	چون همی‌دانست می را از کدو
۲۴۱۴	N	آتش نمرود را گر چشم نیست	*	با خلیلش چون تجشم کردنی است
۲۴۱۵	N	گر نبودی نیل را آن نور و دید	*	از چه قبطی را ز سبطی می‌گزید
۲۴۱۶	N	گر نه کوه و سنگ با دیدار شد	*	پس چرا داود را او یار شد
۲۴۱۷	N	این زمین را گر نبودی چشم جان	*	از چه قارون را فرو خورد آن چنان
۲۴۱۸	N	گر نبودی چشم دل حنانه را	*	چون بدیدی هجر آن فرزانه را
۲۴۱۹	N	سنگ ریزه گر نبودی دیده‌ور	*	چون گواهی دادی اندر مشت در
۲۴۲۰	N	ای خرد بر کش تو پر و بالها	*	سوره بر خوان زلزلت زلزالها
۲۴۲۱	N	در قیامت این زمین بر نیک و بد	*	کی ز نادیده گواهیها دهد
۲۴۲۲	N	که تحدث حالها و اخبارها	*	تظهر الارض لنا اسرارها
۲۴۲۳	N	این فرستادن مرا پیش تو میر	*	هست برهانی که بد مرسل خبیر
۲۴۲۴	N	کاین چنین دارو چنین ناسور را	*	هست در خور از پی میسور را
۲۴۲۵	N	واقعاتی دیده بودی پیش از این	*	که خدا خواهد مرا کردن گزین
۲۴۲۶	N	من عصا و نور بگرفته به دست	*	شاخ گستاخ ترا خواهم شکست
۲۴۲۷	N	واقعات سهمگین از بهر این	*	گونه گونه می‌نمودت رب دین
۲۴۲۸	N	در خور سر بد و طغیان تو	*	تا بدانی کاوست در خور دان تو
۲۴۲۹	N	تا بدانی کاو حکیم است و خبیر	*	مصلح امراض درمان ناپذیر
۲۴۳۰	N	تو به تاویلات می‌گشتی از آن	*	کور و کر کاین هست از خواب گران
۲۴۳۱	N	و آن طبیب و آن منجم در لمع	*	دید تعبیرش بپوشید از طمع
۲۴۳۲	N	گفت دور از دولت و از شاهی‌ات	*	که در آید غصه در آگاهی‌ات
۲۴۳۳	N	از غذای مختلف یا از طعام	*	طبع شوریده همی‌بیند منام
۲۴۳۴	N	ز انکه دید او که نصیحت جو نه‌ای	*	تند و خون‌خواری و مسکین خو نه‌ای
۲۴۳۵	N	پادشاهان خون کنند از مصلحت	*	لیک رحمتشان فزون است از عنت
۲۴۳۶	N	شاه را باید که باشد خوی رب	*	رحمت او سبق دارد بر غضب
۲۴۳۷	N	نه غضب غالب بود مانند دیو	*	بی‌ضرورت خون کند از بهر ریو
۲۴۳۸	N	نه حلیمی مخنث‌وار نیز	*	که شود زن روسپی ز آن و کنیز
۲۴۳۹	N	دیو خانه کرده بودی سینه را	*	قبله‌ای سازیده بودی کینه را
۲۴۴۰	N	شاخ تیزت بس جگرها را که خست	*	نک عصایم شاخ شوخت را شکست

[Prev Block] [Next Block]