block:4058
| ۱۵۳۳ | Q | همچو مجنون‌اند و چون ناقه‌‌ش یقین | * | می‌کَشَد آن پیش و این واپس بکین |
| ۱۵۳۳ | N | همچو مجنون‌اند و چون ناقه‌اش یقین | * | می‌کشد آن پیش و این واپس به کین |
| ۱۵۳۴ | Q | مَیْلِ مجنون پیشِ آن لَیْلی روان | * | میلِ ناقه پس پیِ کُرّه دوان |
| ۱۵۳۴ | N | میل مجنون پیش آن لیلی روان | * | میل ناقه پس پی کره دوان |
| ۱۵۳۵ | Q | یک دم ار مجنون ز خود غافل بُدی | * | ناقه گردیدی و واپَس آمدی |
| ۱۵۳۵ | N | یک دم ار مون ز خود غافل بدی | * | ناقه گردیدی و واپس آمدی |
| ۱۵۳۶ | Q | عشق و سَوْدا چونک پُر بودش بَدَن | * | می‌نبودش چاره از بی‌خود شدن |
| ۱۵۳۶ | N | عشق و سودا چون که پر بودش بدن | * | می‌نبودش چاره از بی‌خود شدن |
| ۱۵۳۷ | Q | آنک او باشد مُراقِب عقل بود | * | عقل را سودای لیلی در رُبود |
| ۱۵۳۷ | N | آن که او باشد مراقب عقل بود | * | عقل را سودای لیلی در ربود |
| ۱۵۳۸ | Q | لیک ناقه بس مراقب بود و چُست | * | چون بدیدی او مَهارِ خویش سُست |
| ۱۵۳۸ | N | لیک ناقه بس مراقب بود و چست | * | چون بدیدی او مهار خویش سست |
| ۱۵۳۹ | Q | فهم کردی زُو که غافل گشت و دنگ | * | رُو سِپَس کردی بکُرّه بی‌درنگ |
| ۱۵۳۹ | N | فهم کردی زو که غافل گشت و دنگ | * | رو سپس کردی به کره بی‌درنگ |
| ۱۵۴۰ | Q | چون بخود باز آمدی دیدی ز جا | * | کاو سپس رفتست بس فرسنگ‌ها |
| ۱۵۴۰ | N | چون به خود باز آمدی دیدی ز جا | * | کاو سپس رفته ست بس فرسنگ‌ها |
| ۱۵۴۱ | Q | در سه روزه ره بدین احوالها | * | ماند مجنون در تردُّد سالها |
| ۱۵۴۱ | N | در سه روزه ره بدین احوالها | * | ماند مجنون در تردد سالها |
| ۱۵۴۲ | Q | گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم | * | ما دو ضِد پس هَمْرَهِ نالایقیم |
| ۱۵۴۲ | N | گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم | * | ما دو ضد پس همره نالایقیم |
| ۱۵۴۳ | Q | نیستت بر وَفقِ من مِهْر و مَهار | * | کرد باید از تو محبت اختیار |
| ۱۵۴۳ | N | نیستت بر وفق من مهر و مهار | * | کرد باید از تو عزلت اختیار |
| ۱۵۴۴ | Q | این دو همره همدگر را راه‌زن | * | گُمره آن جان کو فرو ناید ز تَن |
| ۱۵۴۴ | N | این دو همره همدگر را راه زن | * | گمره آن جان کاو فرو ناید ز تن |
| ۱۵۴۵ | Q | جان ز هَجرِ عرش اندر فاقه‌ای | * | تن ز عشقِ خار‌بُن چون ناقه‌ای |
| ۱۵۴۵ | N | جان ز هجر عرش اندر فاقه‌ای | * | تن ز عشق خار بن چون ناقه‌ای |
| ۱۵۴۶ | Q | جان گشاید سوی بالا بالها | * | در زده تن در زمین چنگالها |
| ۱۵۴۶ | N | جان گشاید سوی بالا بالها | * | در زده تن در زمین چنگالها |
| ۱۵۴۷ | Q | تا تو با من باشی ای مُرده‌ٔ وطن | * | پس ز لیلی دُور ماند جانِ من |
| ۱۵۴۷ | N | تا تو با من باشی ای مرده‌ی وطن | * | پس ز لیلی دور ماند جان من |
| ۱۵۴۸ | Q | روزگارم رفت زین گُون حالها | * | همچو تیه و قومِ موسی سالها |
| ۱۵۴۸ | N | روزگارم رفت زین گون حالها | * | همچو تیه و قوم موسی سالها |
| ۱۵۴۹ | Q | خَطْوتَینی بود این ره تا وصال | * | مانده‌ام در ره ز شَسْتت شصت سال |
| ۱۵۴۹ | N | خطوتینی بود این ره تا وصال | * | مانده‌ام در ره ز شستت شصت سال |
| ۱۵۵۰ | Q | راه نزدیک و بماندم سخت دیر | * | سیر گشتم زین سواری سیر سیر |
| ۱۵۵۰ | N | راه نزدیک و بماندم سخت دیر | * | سیر گشتم زین سواری سیر سیر |
| ۱۵۵۱ | Q | سَرْنگون خود را ز أشْتر در فکند | * | گفت سوزیدم ز غم تا چند چند |
| ۱۵۵۱ | N | سر نگون خود را ز اشتر در فکند | * | گفت سوزیدم ز غم تا چند چند |
| ۱۵۵۲ | Q | تنگ شد بر وَیْ بیابانِ فراخ | * | خویشتن افکند اندر سنگلاخ |
| ۱۵۵۲ | N | تنگ شد بر وی بیابان فراخ | * | خویشتن افکند اندر سنگلاخ |
| ۱۵۵۳ | Q | آنچنان افکند خود را سخت زیر | * | که مُخَلْخَل گشت جسم آن دلیر |
| ۱۵۵۳ | N | آن چنان افکند خود را سخت زیر | * | که مخلخل گشت جسم آن دلیر |
| ۱۵۵۴ | Q | چون چنان افکند خود را سوی پست | * | از قضا آن لحظه پایش هم شکست |
| ۱۵۵۴ | N | چون چنان افکند خود را سوی پست | * | از قضا آن لحظه پایش هم شکست |
| ۱۵۵۵ | Q | پای را بر بَست گفتا گُو شوم | * | در خَمِ چوگانْش غلطان می‌روم |
| ۱۵۵۵ | N | پای را بر بست گفتا گو شوم | * | در خم چوگانش غلطان می‌روم |
| ۱۵۵۶ | Q | زین کند نفرین حکیمِ خوش‌دَهَن | * | بر سواری کو فرو ناید ز تن |
| ۱۵۵۶ | N | زین کند نفرین حکیم خوش دهن | * | بر سواری کاو فرو ناید ز تن |
| ۱۵۵۷ | Q | عشقِ مُولی کَیْ کم از لیلی بود | * | گوی گشتن بهرِ او أَولی بود |
| ۱۵۵۷ | N | عشق مولی کی کم از لیلی بود | * | گوی گشتن بهر او اولی بود |
| ۱۵۵۸ | Q | گوی شو می‌گرد بر پهلوی صِدق | * | غَلْط غَلْطان در خَمِ چوگانِ عشق |
| ۱۵۵۸ | N | گوی شو می‌گرد بر پهلوی صدق | * | غلط غلطان در خم چوگان عشق |
| ۱۵۵۹ | Q | کین سفر زین پس بود جَذْبِ خدا | * | و آن سفر بر ناقه باشد سَیْرِ ما |
| ۱۵۵۹ | N | کاین سفر زین پس بود جذب خدا | * | و آن سفر بر ناقه باشد سیر ما |
| ۱۵۶۰ | Q | این چنین سَیْریست مُسْتَثْنَی ز جِنس | * | کان فزود از اجتهادِ جِنّ و اِنس |
| ۱۵۶۰ | N | این چنین سیری است مستثنی ز جنس | * | کان فزود از اجتهاد جن و انس |
| ۱۵۶۱ | Q | این چنین جذبیست نی هر جذبِ عام | * | که نهادش فضل احمد و ٱلْسّلام |
| ۱۵۶۱ | N | این چنین جذبی است نی هر جذب عام | * | که نهادش فضل احمد و السلام |