vol.4

block:4043

title of 4043
۱۰۴۵	N	آن سگی در کو گدای کور دید	*	حمله می‌آورد و دلقش می‌درید
۱۰۴۶	N	گفته‌ایم این را ولی باری دگر	*	شد مکرر بهر تاکید خبر
۱۰۴۷	N	کور گفتش آخر آن یاران تو	*	بر که‌اند این دم شکاری صید جو
۱۰۴۸	N	قوم تو در کوه می‌گیرند گور	*	در میان کوی می‌گیری تو کور
۱۰۴۹	N	ترک این تزویر گو شیخ نفور	*	آب شوری جمع کرده چند کور
۱۰۵۰	N	کاین مریدان من و من آب شور	*	می‌خورند از من همی‌گردند کور
۱۰۵۱	N	آب خود شیرین کن از بحر لدن	*	آب بد را دام این کوران مکن
۱۰۵۲	N	خیز شیران خدا بین گور گیر	*	تو چو سگ چونی به زرقی کور گیر
۱۰۵۳	N	گور چه از صید غیر دوست دور	*	جمله شیر و شیر گیر و مست نور
۱۰۵۴	N	در نظاره‌ی صید و صیادی شه	*	کرده ترک صید و مرده در وله
۱۰۵۵	N	همچو مرغ مرده‌شان بگرفته یار	*	تا کند او جنس ایشان را شکار
۱۰۵۶	N	مرغ مرده مضطر اندر وصل و بین	*	خوانده ای القلب بین اصبعین
۱۰۵۷	N	مرغ مرده‌اش را هر آن که شد شکار	*	چون ببیند شد شکار شهریار
۱۰۵۸	N	هر که او زین مرغ مرده سر بتافت	*	دست آن صیاد را هرگز نیافت
۱۰۵۹	N	گوید او منگر به مرداری من	*	عشق شه بین در نگهداری من
۱۰۶۰	N	من نه مردارم مرا شه کشته است	*	صورت من شبه مرده گشته است
۱۰۶۱	N	جنبشم زین پیش بود از بال و پر	*	جنبشم اکنون ز دست دادگر
۱۰۶۲	N	جنبش فانیم بیرون شد ز پوست	*	جنبشم باقی است اکنون چون از اوست
۱۰۶۳	N	هر که کژ جنبد به پیش جنبشم	*	گر چه سیمرغ است زارش می‌کشم
۱۰۶۴	N	هین مرا مرده مبین گر زنده‌ای	*	در کف شاهم نگر گر بنده‌ای
۱۰۶۵	N	مرده زنده کرد عیسی از کرم	*	من به کف خالق عیسی درم
۱۰۶۶	N	کی بمانم مرده در قبضه‌ی خدا	*	بر کف عیسی مدار این هم روا
۱۰۶۷	N	عیسی‌ام لیکن هر آن کاو یافت جان	*	از دم من او بماند جاودان
۱۰۶۸	N	شد ز عیسی زنده لیکن باز مرد	*	شاد آن کاو جان بدین عیسی سپرد
۱۰۶۹	N	من عصایم در کف موسای خویش	*	موسیم پنهان و من پیدا به پیش
۱۰۷۰	N	بر مسلمانان پل دریا شوم	*	باز بر فرعون اژدرها شوم
۱۰۷۱	N	این عصا را ای پسر تنها مبین	*	که عصا بی‌کف حق نبود چنین
۱۰۷۲	N	موج طوفان هم عصا بد کاو ز درد	*	طنطنه‌ی جادو پرستان را بخورد
۱۰۷۳	N	گر عصاهای خدا را بشمرم	*	زرق این فرعونیان را بر درم
۱۰۷۴	N	لیک زین شیرین گیاه زهرمند	*	ترک کن تا چند روزی می‌چرند
۱۰۷۵	N	گر نباشد جاه فرعون و سری	*	از کجا یابد جهنم پروری
۱۰۷۶	N	فربهش کن آن گهش کش ای قصاب	*	ز انکه بی‌برگند در دوزخ کلاب
۱۰۷۷	N	گر نبودی خصم و دشمن در جهان	*	پس بمردی خشم اندر مردمان
۱۰۷۸	N	دوزخ آن خشم است خصمی بایدش	*	تا زید ور نی رحیمی بکشدش
۱۰۷۹	N	پس بماندی لطف بی‌قهر و بدی	*	پس کمال پادشاهی کی بدی
۱۰۸۰	N	ریش‌خندی کرده‌اند آن منکران	*	بر مثلها و بیان ذاکران
۱۰۸۱	N	تو اگر خواهی بکن هم ریش‌خند	*	چند خواهی زیست ای مردار چند
۱۰۸۲	N	شاد باشید ای محبان در نیاز	*	بر همین در که شود امروز باز
۱۰۸۳	N	هر حویجی باشدش کردی دگر	*	در میان باغ از سیر و کبر
۱۰۸۴	N	هر یکی با جنس خود در کرد خود	*	از برای پختگی نم می‌خورد
۱۰۸۵	N	تو که کرد زعفرانی زعفران	*	باش و آمیزش مکن با دیگران
۱۰۸۶	N	آب می‌خور زعفرانا تا رسی	*	زعفرانی اندر آن حلوا رسی
۱۰۸۷	N	در مکن در کرد شلغم پوز خویش	*	که نگردد با تو او هم طبع و کیش
۱۰۸۸	N	تو به کردی او به کردی مودعه	*	ز انکه ارض اللَّه آمد واسعه
۱۰۸۹	N	خاصه آن ارضی که از پهناوری	*	در سفر گم می‌شود دیو و پری
۱۰۹۰	N	اندر آن بحر و بیابان و جبال	*	منقطع می‌گردد اوهام و خیال
۱۰۹۱	N	این بیابان در بیابانهای او	*	همچو اندر بحر پر یک تای مو
۱۰۹۲	N	آب استاده که سیر استش نهان	*	تازه‌تر خوشتر ز جوهای روان
۱۰۹۳	N	کاو درون خویش چون جان و روان	*	سیر پنهان دارد و پای روان
۱۰۹۴	N	مستمع خفته ست کوته کن خطاب	*	ای خطیب این نقش کم کن تو بر آب
۱۰۹۵	N	خیز بلقیسا که بازاری است تیز	*	زین خسیسان کساد افکن گریز
۱۰۹۶	N	خیز بلقیسا کنون با اختیار	*	پیش از آن که مرگ آرد گیر و دار
۱۰۹۷	N	بعد از آن گوشت کشد مرگ آن چنان	*	که چو دزد آیی به شحنه جان کنان
۱۰۹۸	N	زین خران تا چند باشی نعل دزد	*	گر همی‌دزدی بیا و لعل دزد
۱۰۹۹	N	خواهرانت یافته ملک خلود	*	تو گرفته ملکت کور و کبود
۱۱۰۰	N	ای خنک آن را کز این ملکت بجست	*	که اجل این ملک را ویران گر است
۱۱۰۱	N	خیز بلقیسا بیا باری ببین	*	ملکت شاهان و سلطانان دین
۱۱۰۲	N	شسته در باطن میان گلستان	*	ظاهرا حادی میان دوستان
۱۱۰۳	N	بوستان با او روان هر جا رود	*	لیک آن از خلق پنهان می‌شود
۱۱۰۴	N	میوه‌ها لابه‌کنان کز من بچر	*	آب حیوان آمده کز من بخور
۱۱۰۵	N	طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال	*	همچو خورشید و چو بدر و چون هلال
۱۱۰۶	N	چون روان باشی روان و پای نی	*	می‌خوری صد لوت و لقمه خای نی
۱۱۰۷	N	نه نهنگ غم زند بر کشتی‌ات	*	نه پدید آید ز مردن زشتی‌ات
۱۱۰۸	N	هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت	*	هم تو نیکو بخت باشی هم تو بخت
۱۱۰۹	N	گر تو نیکو بختی و سلطان زفت	*	بخت غیر تست روزی بخت رفت
۱۱۱۰	N	تو بماندی چون گدایان بی‌نوا	*	دولت خود هم تو باش ای مجتبی
۱۱۱۱	N	چون تو باشی بخت خود ای معنوی	*	پس تو که بختی ز خود کی گم شوی
۱۱۱۲	N	تو ز خود کی گم شوی ای خوش خصال	*	چون که عین تو ترا شد ملک و مال

[Prev Block] [Next Block]