block:4025
| ۶۲۵ | Q | پیشِ عطّاری یکی گل خوار رفت | * | تا خرد اُبْلُوجِ قندِ خاصِ زفت |
| ۶۲۵ | N | پیش عطاری یکی گل خوار رفت | * | تا خرد ابلوج قند خاص زفت |
| ۶۲۶ | Q | پس برِ عطّارِ طَرّارِ دُودِل | * | موضعِ سنگِ ترازو بود گِل |
| ۶۲۶ | N | پس بر عطار طرار دو دل | * | موضع سنگ ترازو بود گل |
| ۶۲۷ | Q | گفت گِل سنگِ ترازوی منست | * | گر ترا مَیْلِ شکَر بخْریدنست |
| ۶۲۷ | N | گفت گل سنگ ترازوی من است | * | گر ترا میل شکر بخریدن است |
| ۶۲۸ | Q | گفت هستم در مُهِمّی قَنْدْجُو | * | سنگِ میزان هرچه خواهی باش گُو |
| ۶۲۸ | N | گفت هستم در مهمی قند جو | * | سنگ میزان هر چه خواهی باش گو |
| ۶۲۹ | Q | گفت با خود پیشِ آنکِ گِل خورست | * | سنگ چه بْود گِل نکوتر از زرست |
| ۶۲۹ | N | گفت با خود پیش آن که گل خور است | * | سنگ چه بود گل نکوتر از زر است |
| ۶۳۰ | Q | همچو آن دلّاله که گفت ای پسر | * | نَو عروسی یافتم بس خوب‌فَر |
| ۶۳۰ | N | همچو آن دلاله که گفت ای پسر | * | نو عروسی یافتم بس خوب فر |
| ۶۳۱ | Q | سخت زیبا لیک هم یک چیز هست | * | کان ستیره دخترِ حلواگرست |
| ۶۳۱ | N | سخت زیبا لیک هم یک چیز هست | * | کان ستیره دختر حلواگر است |
| ۶۳۲ | Q | گفت بهتر این چنین خود گر بود | * | دخترِ او چرب و شیرین‌تر بود |
| ۶۳۲ | N | گفت بهتر این چنین خود گر بود | * | دختر او چرب و شیرین‌تر بود |
| ۶۳۳ | Q | گر نداری سنگ و سنگت از گِلست | * | این بِه و بِه گِل مرا میوه‌ٔ دِلست |
| ۶۳۳ | N | گر نداری سنگ و سنگت از گل است | * | این به و به گل مرا میوه‌ی دل است |
| ۶۳۴ | Q | اندر آن کفّه‌ٔ ترازو ز اِعتداد | * | او بجایِ سنگ آن گِل را نهاد |
| ۶۳۴ | N | اندر آن کفه‌ی ترازو ز اعتداد | * | او بجای سنگ آن گل را نهاد |
| ۶۳۵ | Q | پس برای کفهٔ دیگر بدَست | * | هم بقدَرِ آن شَکَر را می‌شکست |
| ۶۳۵ | N | پس برای کفه‌ی دیگر به دست | * | هم به قدر آن شکر را می‌شکست |
| ۶۳۶ | Q | چون نبودش تیشه‌ای او دیر ماند | * | مُشتری را منتظر آنجا نشاند |
| ۶۳۶ | N | چون نبودش تیشه‌ای او دیر ماند | * | مشتری را منتظر آن جا نشاند |
| ۶۳۷ | Q | روُیش آن سو بود، گِل خور ناشِکِفت | * | گِل ازو پوشیده دزدیدن گرفت |
| ۶۳۷ | N | رویش آن سو بود، گل خور ناشکفت | * | گل از او پوشیده دزدیدن گرفت |
| ۶۳۸ | Q | ترس ترسان که نیاید ناگهان | * | چشمِ او بر من فتد از امتحان |
| ۶۳۸ | N | ترس ترسان که نیاید ناگهان | * | چشم او بر من فتد از امتحان |
| ۶۳۹ | Q | دید عطّاْر آن و خود مشغول کرد | * | که فزون‌تر دزد هین ای رُویْ‌زرد |
| ۶۳۹ | N | دید عطار آن و خود مشغول کرد | * | که فزون‌تر دزد هین ای روی زرد |
| ۶۴۰ | Q | گر بدزدی و ز گلِ من می‌بَری | * | رَو که هم از پهلوی خود می‌خوری |
| ۶۴۰ | N | گر بدزدی و ز گل من می‌بری | * | رو که هم از پهلوی خود می‌خوری |
| ۶۴۱ | Q | تو همی‌ترسی زِ من لیک از خَری | * | من همی‌ترسم که تو کمتر خوری |
| ۶۴۱ | N | تو همی‌ترسی ز من لیک از خری | * | من همی‌ترسم که تو کمتر خوری |
| ۶۴۲ | Q | گرچه مشغولم چنان احمق نَیم | * | که شَکَر افزون کشی تو از نَیَم |
| ۶۴۲ | N | گر چه مشغولم چنان احمق نیم | * | که شکر افزون کشی تو از نی‌ام |
| ۶۴۳ | Q | چون ببینی مر شکر را ز آزمود | * | پس بدانی احمق و غافل که بود |
| ۶۴۳ | N | چون ببینی مر شکر را ز آزمود | * | پس بدانی احمق و غافل که بود |
| ۶۴۴ | Q | مرغ ز آن دانه نظر خوش می‌کند | * | دانه هم از دُور راهش می‌زند |
| ۶۴۴ | N | مرغ ز آن دانه نظر خوش می‌کند | * | دانه هم از دور راهش می‌زند |
| ۶۴۵ | Q | کز زنایِ چشم حظّی می‌بَری | * | نه کباب از پهلوی خود می‌خوری |
| ۶۴۵ | N | کز زنای چشم حظی می‌بری | * | نه کباب از پهلوی خود می‌خوری |
| ۶۴۶ | Q | این نظر از دُور چون تیرست و سَم | * | عشقت افزون می‌شود صبرِ تو کم |
| ۶۴۶ | N | این نظر از دور چون تیر است و سم | * | عشقت افزون می‌شود صبر تو کم |
| ۶۴۷ | Q | مالِ دنیا دامِ مرغانِ ضعیف | * | مُلکِ عُقبَی دامِ مرغانِ شریف |
| ۶۴۷ | N | مال دنیا دام مرغان ضعیف | * | ملک عقبی دام مرغان شریف |
| ۶۴۸ | Q | تا بدین مُلکی که او دامیست ژرف | * | در شکار آرند مرغانِ شگرف |
| ۶۴۸ | N | تا بدین ملکی که او دامی است ژرف | * | در شکار آرند مرغان شگرف |
| ۶۴۹ | Q | من سُلیمان می‌نخواهم مُلکتان | * | بلکه من بِرْهانم از هر هُلکتان |
| ۶۴۹ | N | من سلیمان می‌نخواهم ملکتان | * | بلکه من برهانم از هر هلکتان |
| ۶۵۰ | Q | کین زمان هستید خود مملوکِ مُلک | * | مالکِ مُلک آنکه بجٌهید او ز هُلک |
| ۶۵۰ | N | کاین زمان هستید خود مملوک ملک | * | مالک ملک آن که بجهید او ز هلک |
| ۶۵۱ | Q | باژگونه ای اسیرِ این جهان | * | نامِ خود کردی امیرِ این جهان |
| ۶۵۱ | N | باژگونه ای اسیر این جهان | * | نام خود کردی امیر این جهان |
| ۶۵۲ | Q | ای تو بنده‌ٔ این جهان محبوسْ جان | * | چند گویی خویش را خواجه‌ٔ جهان |
| ۶۵۲ | N | ای تو بنده‌ی این جهان محبوس جان | * | چند گویی خویش را خواجه‌ی جهان |