vol.4

block:4008

title of 4008
۱۹۸	N	گفت گفتم من چنین عذری و او	*	گفت نه من نیستم اسباب جو
۱۹۹	N	ما ز مال و زر ملول و تخمه‌ایم	*	ما به حرص و جمع نه چون عامه‌ایم
۲۰۰	N	قصد ما ستر است و پاکی و صلاح	*	در دو عالم خود بدان باشد فلاح
۲۰۱	N	باز صوفی عذر درویشی بگفت	*	و آن مکرر کرد تا نبود نهفت
۲۰۲	N	گفت زن من هم مکرر کرده‌ام	*	بی‌جهازی را مقرر کرده‌ام
۲۰۳	N	اعتقاد اوست راسختر ز کوه	*	که ز صد فقرش نمی‌آید شکوه
۲۰۴	N	او همی‌گوید مرادم عفت است	*	از شما مقصود صدق و همت است
۲۰۵	N	گفت صوفی خود جهاز و مال ما	*	دید و می‌بیند هویدا و خفا
۲۰۶	N	خانه‌ی تنگی مقام یک تنی	*	که در او پنهان نماند سوزنی
۲۰۷	N	باز ستر و پاکی و زهد و صلاح	*	او ز ما به داند اندر انتصاح
۲۰۸	N	به ز ما می‌داند او احوال ستر	*	وز پس و پیش و سر و دنبال ستر
۲۰۹	N	ظاهرا او بی‌جهاز و خادم است	*	وز صلاح و ستر او خود عالم است
۲۱۰	N	شرح مستوری ز بابا شرط نیست	*	چون بر او پیدا چو روز روشنی است
۲۱۱	N	این حکایت را بدان گفتم که تا	*	لاف کم بافی چو رسوا شد خطا
۲۱۲	N	مر ترا ای هم به دعوی مستزاد	*	این بده‌ستت اجتهاد و اعتقاد
۲۱۳	N	چون زن صوفی تو خاین بوده‌ای	*	دام مکر اندر دغا بگشوده‌ای
۲۱۴	N	که ز هر ناشسته رویی کپ زنی	*	شرم داری و ز خدای خویش نی

[Prev Block] [Next Block]