block:4003
| ۸۱ | Q | آن یکی واعظ چو بر تخت آمدی | * | قاطعانِ راه را داعی شدی |
| ۸۱ | N | آن یکی واعظ چو بر تخت آمدی | * | قاطعان راه را داعی شدی |
| ۸۲ | Q | دست بر می‌داشت یا رَب رحم ران | * | بر بدان و مُفْسدان و طاغیان |
| ۸۲ | N | دست بر می‌داشت یا رب رحم ران | * | بر بدان و مفسدان و طاغیان |
| ۸۳ | Q | بر همهٔ تَسْخَرْ کُنانِ اهلِ خَیْر | * | بر همهٔ کافرْدلان و اهلِ دَیْر |
| ۸۳ | N | بر همه‌ی تسخر کنان اهل خیر | * | بر همه‌ی کافر دلان و اهل دیر |
| ۸۴ | Q | می‌نکردی او دعا بر اصفیا | * | می‌نکردی جز خبیثان را دعا |
| ۸۴ | N | می‌نکردی او دعا بر اصفیا | * | می‌نکردی جز خبیثان را دعا |
| ۸۵ | Q | مر ورا گفتند کین معهود نیست | * | دعوتِ اهلِ ضلالت جود نیست |
| ۸۵ | N | مر و را گفتند کاین معهود نیست | * | دعوت اهل ضلالت جود نیست |
| ۸۶ | Q | گفت نیکویی از اینها دیده‌ام | * | من دعاشان زین سبب بگْزیده‌ام |
| ۸۶ | N | گفت نیکویی از اینها دیده‌ام | * | من دعاشان زین سبب بگزیده‌ام |
| ۸۷ | Q | خُبْث و ظلم و جَوْر چندان ساختند | * | که مرا از شَر بخَیْر انداختند |
| ۸۷ | N | خبث و ظلم و جور چندان ساختند | * | که مرا از شر به خیر انداختند |
| ۸۸ | Q | هر گهی که رُو بدنیا کردمی | * | من از ایشان زخم و ضربت خوردمی |
| ۸۸ | N | هر گهی که رو به دنیا کردمی | * | من از ایشان زخم و ضربت خوردمی |
| ۸۹ | Q | کردمی از زخم آن جانب پناه | * | باز آوردندمی گُرگان براه |
| ۸۹ | N | کردمی از زخم آن جانب پناه | * | باز آوردندمی گرگان به راه |
| ۹۰ | Q | چون سبب‌سازِ صلاحِ من شدند | * | پس دعاشان بر منست ای هوشمند |
| ۹۰ | N | چون سبب ساز صلاح من شدند | * | پس دعاشان بر من است ای هوشمند |
| ۹۱ | Q | بنده می‌نالد بحقّ از دَرد و نیش | * | صد شکایت می‌کند از رنجِ خویش |
| ۹۱ | N | بنده می‌نالد به حق از درد و نیش | * | صد شکایت می‌کند از رنج خویش |
| ۹۲ | Q | حق همی‌گوید که آخر رنج و درد | * | مر ترا لابه‌کُنان و راست کرد |
| ۹۲ | N | حق همی‌گوید که آخر رنج و درد | * | مر ترا لابه‌کنان و راست کرد |
| ۹۳ | Q | این گِله ز آن نعمتی کُن کِتْ زند | * | از درِ ما دُور و مَطرودت کند |
| ۹۳ | N | این گله ز آن نعمتی کن کت زند | * | از در ما دور و مطرودت کند |
| ۹۴ | Q | در حقیقت هر عدو داروی تُست | * | کیمیا و نافع و دلجویِ تُست |
| ۹۴ | N | در حقیقت هر عدو داروی تست | * | کیمیا و نافع و دل جوی تست |
| ۹۵ | Q | که ازو اندر گریزی در خلا | * | استعانت جویی از لطفِ خدا |
| ۹۵ | N | که از او اندر گریزی در خلا | * | استعانت جویی از لطف خدا |
| ۹۶ | Q | در حقیقت دوستانت دشمن‌اند | * | که ز حضرت دُور و مشغولت کنند |
| ۹۶ | N | در حقیقت دوستانت دشمنند | * | که ز حضرت دور و مشغولت کنند |
| ۹۷ | Q | هست حیوانی که نامش اُشْغُرست | * | او بزخمِ چوب زفت و لَمْتُرست |
| ۹۷ | N | هست حیوانی که نامش اشغر است | * | او به زخم چوب زفت و لمتر است |
| ۹۸ | Q | تا که چوبش می‌زنی به می‌شود | * | او ز زخمِ چوب فربه می‌شود |
| ۹۸ | N | تا که چوبش می‌زنی به می‌شود | * | او ز زخم چوب فربه می‌شود |
| ۹۹ | Q | نفسِ مومن اُشغُری آمد یقین | * | کو بزخمِ رنج زفتست و سَمین |
| ۹۹ | N | نفس مومن اشغری آمد یقین | * | کاو به زخم رنج زفت است و سمین |
| ۱۰۰ | Q | زین سبب بر انبیا رنج و شکست | * | از همه خلقِ جهان افزونترست |
| ۱۰۰ | N | زین سبب بر انبیا رنج و شکست | * | از همه خلق جهان افزون‌تر است |
| ۱۰۱ | Q | تا ز جانها جانشان شد زفت‌تر | * | که ندیدند آن بلا قومِ دگر |
| ۱۰۱ | N | تا ز جانها جانشان شد زفت‌تر | * | که ندیدند آن بلا قوم دگر |
| ۱۰۲ | Q | پوست از دارو بَلاکَش می‌شود | * | چون ادیمِ طایفی خوش می‌شود |
| ۱۰۲ | N | پوست از دارو بلاکش می‌شود | * | چون ادیم طایفی خوش می‌شود |
| ۱۰۳ | Q | ورنه تلخ و تیز مالیدی دَرو | * | گُنْده گشتی ناخوش و ناپاک‌بُو |
| ۱۰۳ | N | ور نه تلخ و تیز مالیدی در او | * | گنده گشتی ناخوش و ناپاک بو |
| ۱۰۴ | Q | آدمی را پوستِ نامدبوغ دان | * | از رُطوبتها شده زشت و گران |
| ۱۰۴ | N | آدمی را پوست نامد بوغ دان | * | از رطوبتها شده زشت و گران |
| ۱۰۵ | Q | تلخ و تیز و مالشِ بسیار دِه | * | تا شود پاک و لطیف و با فِرِه |
| ۱۰۵ | N | تلخ و تیز و مالش بسیار ده | * | تا شود پاک و لطیف و بافره |
| ۱۰۶ | Q | ور نمی‌تانی رضا ده ای عَیار | * | گر خدا رنجت دهد بی‌اختیار |
| ۱۰۶ | N | ور نمی‌تانی رضا ده ای عیار | * | گر خدا رنجت دهد بی‌اختیار |
| ۱۰۷ | Q | که بلای دوست تطهیرِ شماست | * | علمِ او بالای تدبیرِ شماست |
| ۱۰۷ | N | که بلای دوست تطهیر شماست | * | علم او بالای تدبیر شماست |
| ۱۰۸ | Q | چون صفا بیند بلا شیرین شود | * | خوش شود دارو چو صحَّت‌بین شود |
| ۱۰۸ | N | چون صفا بیند بلا شیرین شود | * | خوش شود دارو چو صحت بین شود |
| ۱۰۹ | Q | بُرْد بیند خویش را در عَیْنِ مات | * | پس بگوید اُقْتُلُونی یا ثِقات |
| ۱۰۹ | N | برد بیند خویش را در عین مات | * | پس بگوید اقتلونی یا ثقات |
| ۱۱۰ | Q | این عوان در حقِّ غیری سود شد | * | لیک اندر حقِّ خود مردود شد |
| ۱۱۰ | N | این عوان در حق غیری سود شد | * | لیک اندر حق خود مردود شد |
| ۱۱۱ | Q | رحمِ ایمانی ازو ببْریده شد | * | کینِ شیطانی برُو پیچیده شد |
| ۱۱۱ | N | رحم ایمانی از او ببریده شد | * | کین شیطانی بر او پیچیده شد |
| ۱۱۲ | Q | کارگاهِ خشم گشت و کین‌وَری | * | کینه دان اصلِ ضلال و کافری |
| ۱۱۲ | N | کارگاه خشم گشت و کین‌وری | * | کینه دان اصل ضلال و کافری |