vol.4

block:4002

تمامی حکایت آن عاشق کی از عسس گریخت در باغی مجهول خود معشوق را در باغ یافت و عسس را از شادی دعای خیر می‌کرد و می‌گفت کی عَسَی أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ
۴۰	Q	اندر آن بودیم کان شخص از عَسَس	*	راند اندر باغ از خوفی فرس
۴۰	N	اندر آن بودیم کان شخص از عسس	*	راند اندر باغ از خوفی فرس
۴۱	Q	بود اندر باغ آن صاحب‌جمال	*	کز غمش این در عَنا بُد هشت سال
۴۱	N	بود اندر باغ آن صاحب جمال	*	کز غمش این در عنا بد هشت سال
۴۲	Q	سایهٔ او را نبود امکانِ دید	*	همچو عَنْقا وصفِ او را می‌شنید
۴۲	N	سایه‌ی او را نبود امکان دید	*	همچو عنقا وصف او را می‌شنید
۴۳	Q	جز یکی لُقیه که اوّل از قضا	*	بر وی افتاد و شد او را دلربا
۴۳	N	جز یکی لقیه که اول از قضا	*	بر وی افتاد و شد او را دل ربا
۴۴	Q	بعد از آن چندان که می‌کوشید او	*	خود مَجالش می‌نداد آن تُنْدخُو
۴۴	N	بعد از آن چندان که می‌کوشید او	*	خود مجالش می‌نداد آن تند خو
۴۵	Q	نه بلابه چاره بودش نه بمال	*	چشم پُرّ و بی‌طَمَع بود آن نهال
۴۵	N	نه به لابه چاره بودش نه به مال	*	چشم پر و بی‌طمع بود آن نهال
۴۶	Q	عاشقِ هر پیشه‌ای و مَطْلبی	*	حق بیالود اوّلِ کارش لبی
۴۶	N	عاشق هر پیشه‌ای و مطلبی	*	حق بیالود اول کارش لبی
۴۷	Q	چون بد آن آسیب در جُست آمدند	*	پیشِ پاشان می‌نهد هر روز بند
۴۷	N	چون بد آن آسیب در جست آمدند	*	پیش پاشان می‌نهد هر روز بند
۴۸	Q	چون در افگندش بجُست و جُویِ کار	*	بعد از آن دَر بست که کابین بیار
۴۸	N	چون در افگندش به جست و جوی کار	*	بعد از آن در بست که کابین بیار
۴۹	Q	هم بر آن بُو می‌تنند و می‌روند	*	هر دمی راجی و آیس می‌شوند
۴۹	N	هم بر آن بو می‌تنند و می‌روند	*	هر دمی راجی و آیس می‌شوند
۵۰	Q	هر کسی را هست اومیدِ بَری	*	که گشادندش در آن روزی دَری
۵۰	N	هر کسی را هست اومید بری	*	که گشادندش در آن روزی دری
۵۱	Q	باز در بستندش و آن دَرْپَرَست	*	بر همان اومید آتش پا شُدست
۵۱	N	باز در بستندش و آن در پرست	*	بر همان اومید آتش پا شده‌ست
۵۲	Q	چون در آمد خوش در آن باغ آن جوان	*	خود فرو شد پا بگنجش ناگهان
۵۲	N	چون در آمد خوش در آن باغ آن جوان	*	خود فرو شد پا به گنجش ناگهان
۵۳	Q	مر عسس را ساخته یزدان سبب	*	تا ز بیمِ او دَوَد در باغ شب
۵۳	N	مر عسس را ساخته یزدان سبب	*	تا ز بیم او دود در باغ شب
۵۴	Q	بیند آن معشوقه را او با چراغ	*	طالبِ انگشتری در جُویِ باغ
۵۴	N	بیند آن معشوقه را او با چراغ	*	طالب انگشتری در جوی باغ
۵۵	Q	پس قرین می‌کرد از ذوق آن نَفَس	*	با ثنای حق دعای آن عَسَس
۵۵	N	پس قرین می‌کرد از ذوق آن نفس	*	با ثنای حق دعای آن عسس
۵۶	Q	که زیان کردم عسس را از گریز	*	بیست چندان سیم و زَر بر وَی بریز
۵۶	N	که زیان کردم عسس را از گریز	*	بیست چندان سیم و زر بر وی بریز
۵۷	Q	از عوانی مر ورا آزاد کن	*	آنچنانک شادم او را شاد کن
۵۷	N	از عوانی مر و را آزاد کن	*	آن چنان که شادم او را شاد کن
۵۸	Q	سعد دارش این جهان و آن جهان	*	از عوانی و سگی‌اش وا رهان
۵۸	N	سعد دارش این جهان و آن جهان	*	از عوانی و سگی‌اش وارهان
۵۹	Q	گرچه خُویِ آن عوان هست ای خدا	*	که هماره خلق را خواهد بَلا
۵۹	N	گر چه خوی آن عوان هست ای خدا	*	که هماره خلق را خواهد بلا
۶۰	Q	گر خبر آید که شَه جُرمی نهاد	*	بر مُسلْمانان شود او زفت و شاد
۶۰	N	گر خبر آید که شه جرمی نهاد	*	بر مسلمانان شود او زفت و شاد
۶۱	Q	ور خبر آید که شه رحمت نمود	*	از مُسلْمانان فگند آن را بجود
۶۱	N	ور خبر آید که شه رحمت نمود	*	از مسلمانان فگند آن را به جود
۶۲	Q	ماتمی در جانِ او افتد از آن	*	صد چنین ادبارها دارد عوان
۶۲	N	ماتمی در جان او افتد از آن	*	صد چنین ادبارها دارد عوان
۶۳	Q	او عوان را در دُعا در می‌کشید	*	کز عوان او را چنان راحت رسید
۶۳	N	او عوان را در دعا در می‌کشید	*	کز عوان او را چنان راحت رسید
۶۴	Q	بر همه زهر و بَرُو تریاق بود	*	آن عوان پیوندِ آن مشتاق بود
۶۴	N	بر همه زهر و بر او تریاق بود	*	آن عوان پیوند آن مشتاق بود
۶۵	Q	پس بَدِ مُطلق نباشد در جهان	*	بد بنسبت باشد این را هم بدان
۶۵	N	پس بد مطلق نباشد در جهان	*	بد به نسبت باشد این را هم بدان
۶۶	Q	در زمانه هیچ زهر و قند نیست	*	که یکی را پا دگر را بند نیست
۶۶	N	در زمانه هیچ زهر و قند نیست	*	که یکی را پا دگر را بند نیست
۶۷	Q	مر یکی را پا دگر را پای‌بند	*	مر یکی را زهر و بر دیگر چو قَند
۶۷	N	مر یکی را پا دگر را پای‌بند	*	مر یکی را زهر و بر دیگر چو قند
۶۸	Q	زهرِ مار آن مار را باشد حیات	*	نسبتش با آدمی باشد ممات
۶۸	N	زهر مار آن مار را باشد حیات	*	نسبتش با آدمی باشد ممات
۶۹	Q	خلقِ آبی را بود دریا چو باغ	*	خلقِ خاکی را بود آن مرگ و داغ
۶۹	N	خلق آبی را بود دریا چو باغ	*	خلق خاکی را بود آن مرگ و داغ
۷۰	Q	همچنین بر می‌شمر ای مردِ کار	*	نسبتِ این از یکی کس تا هزار
۷۰	N	همچنین بر می‌شمر ای مرد کار	*	نسبت این از یکی کس تا هزار
۷۱	Q	زَیْد اندر حقِّ آن شیطان بود	*	در حقِ شخصی دگر سلطان بود
۷۱	N	زید اندر حق آن شیطان بود	*	در حق شخصی دگر سلطان بود
۷۲	Q	آن بگوید زید صدّیقِ سَنیست	*	وین بگوید زید گبرِ کشتنیست
۷۲	N	آن بگوید زید صدیق سنی است	*	وین بگوید زید گبر کشتنی است
۷۳	Q	زید یک ذاتست بر آن یک جُنان	*	او برین دیگر همه رنج و زیان
۷۳	N	زید یک ذات است بر آن یک جنان	*	او بر این دیگر همه رنج و زیان
۷۴	Q	گر تو خواهی کو ترا باشد شکر	*	پس ورا از چشمِ عُشّاقش نگر
۷۴	N	گر تو خواهی کاو ترا باشد شکر	*	پس و را از چشم عشاقش نگر
۷۵	Q	مَنْگر از چشمِ خودت آن خوب را	*	بین بچشمِ طالبان مطلوب را
۷۵	N	منگر از چشم خودت آن خوب را	*	بین به چشم طالبان مطلوب را
۷۶	Q	چشمِ خود بر بند ز آن خوش چشم تو	*	عاریت کن چشم از عُشّاقِ او
۷۶	N	چشم خود بر بند ز آن خوش چشم تو	*	عاریت کن چشم از عشاق او
۷۷	Q	بلک ازو کن عاریت چشم و نظر	*	پس ز چشمِ او برُوی او نگر
۷۷	N	بلک از او کن عاریت چشم و نظر	*	پس ز چشم او به روی او نگر
۷۸	Q	تا شوی ایمن ز سیری و ملال	*	گفت کانَ ٱللَّهُ لَهُ زین ذو ٱلْجلال
۷۸	N	تا شوی ایمن ز سیری و ملال	*	گفت کان اللَّه له زین ذو الجلال
۷۹	Q	چشمِ او من باشم و دست و دلش	*	تا رهد از مُدْبِریها مُقْبِلش
۷۹	N	چشم او من باشم و دست و دلش	*	تا رهد از مدبریها مقبلش
۸۰	Q	هرچه مکروهست چون شد او دلیل	*	سوی محبوبت حبیبست و خلیل
۸۰	N	هر چه مکروه است چون شد او دلیل	*	سوی محبوبت حبیب است و خلیل

[Prev Block] [Next Block]