block:2079
| ۲۹۴۷ | Q | یک نظر قانع مشو زین سقفِ نور | * | بارها بنْگر ببین هَلْ مِنْ فُطُور |
| ۲۹۴۷ | N | یک نظر قانع مشو زین سقف نور | * | بارها بنگر ببین هل من فطور |
| ۲۹۴۸ | Q | چونک گفتت کاندرین سقفِ نکو | * | بارها بنْگر چو مردِ عیب‌جو |
| ۲۹۴۸ | N | چون که گفتت کاندر این سقف نکو | * | بارها بنگر چو مرد عیب جو |
| ۲۹۴۹ | Q | پس زمینِ تیره را دانی که چند | * | دیدن و تمییز باید در پسند |
| ۲۹۴۹ | N | پس زمین تیره را دانی که چند | * | دیدن و تمییز باید در پسند |
| ۲۹۵۰ | Q | تا بپالاییم صافان را ز دُرد | * | چند باید عقلِ ما را رنج بُرد |
| ۲۹۵۰ | N | تا بپالاییم صافان را ز درد | * | چند باید عقل ما را رنج برد |
| ۲۹۵۱ | Q | امتحانهای زمستان و خزان | * | تابِ تابستان بهارِ همچو جان |
| ۲۹۵۱ | N | امتحانهای زمستان و خزان | * | تاب تابستان بهار همچو جان |
| ۲۹۵۲ | Q | بادها و ابرها و برقها | * | تا پدید آرد عوارض فرق‌ها |
| ۲۹۵۲ | N | بادها و ابرها و برقها | * | تا پدید آرد عوارض فرق‌ها |
| ۲۹۵۳ | Q | تا برون آرد زمینِ خاک رنگ | * | هرچه اندر جیب دارد لعل و سنگ |
| ۲۹۵۳ | N | تا برون آرد زمین خاک رنگ | * | هر چه اندر جیب دارد لعل و سنگ |
| ۲۹۵۴ | Q | هرچه دزدیدست این خاکِ دژم | * | از خزانهٔ حقّ و دریای کرَم |
| ۲۹۵۴ | N | هر چه دزدیده ست این خاک دژم | * | از خزانه‌ی حق و دریای کرم |
| ۲۹۵۵ | Q | شحنهٔ تقدیر گوید راست گو | * | آنچ بُردی شرح وا ده مو بمو |
| ۲۹۵۵ | N | شحنه‌ی تقدیر گوید راست گو | * | آن چه بردی شرح واده مو به مو |
| ۲۹۵۶ | Q | دزد یعنی خاک گوید هیچ هیچ | * | شحنه او را در کَشَد در پیچ پیچ |
| ۲۹۵۶ | N | دزد یعنی خاک گوید هیچ هیچ | * | شحنه او را در کشد در پیچ پیچ |
| ۲۹۵۷ | Q | شحنه گاهش لطف گوید چون شکر | * | گه بر آویزد کند هر چه بََتَر |
| ۲۹۵۷ | N | شحنه گاهش لطف گوید چون شکر | * | گه بر آویزد کند هر چه بتر |
| ۲۹۵۸ | Q | تا میانِ قهر و لطف آن خُفْیه‌ها | * | ظاهر آید ز آتشِ خوف و رَجا |
| ۲۹۵۸ | N | تا میان قهر و لطف آن خفیه‌ها | * | ظاهر آید ز آتش خوف و رجا |
| ۲۹۵۹ | Q | آن بهاران لطفِ شحنهٔ کبریاست | * | و آن خزان تهدید و تخویف خداست |
| ۲۹۵۹ | N | آن بهاران لطف شحنه‌ی کبریاست | * | و آن خزان تخویف و تهدید خداست |
| ۲۹۶۰ | Q | و آن زمستان چارمیخ معنوی | * | تا تُو ای دُزدِ خفی ظاهر شوی |
| ۲۹۶۰ | N | و آن زمستان چار میخ معنوی | * | تا تو ای دزد خفی ظاهر شوی |
| ۲۹۶۱ | Q | پس مجاهد را زمانی بسطِ دل | * | یک زمانی قبض و درد و غِشّ و غِل |
| ۲۹۶۱ | N | پس مجاهد را زمانی بسط دل | * | یک زمانی قبض و درد و غش و غل |
| ۲۹۶۲ | Q | زانک این آب و گِلی کابدانِ ماست | * | مُنْکِر و دزدِ ضیای جانهاست |
| ۲۹۶۲ | N | ز انکه این آب و گلی کابدان ماست | * | منکر و دزد و ضیای جان ماست |
| ۲۹۶۳ | Q | حق تعالی گرم و سرد و رنج و درد | * | بر تنِ ما می‌نهد ای شیرْمرد |
| ۲۹۶۳ | N | حق تعالی گرم و سرد و رنج و درد | * | بر تن ما می‌نهد ای شیر مرد |
| ۲۹۶۴ | Q | خوف و جُوع و نقصِ اموال و بدن | * | جمله بهرِ نقدِ جان ظاهر شدن |
| ۲۹۶۴ | N | خوف و جوع و نقص اموال و بدن | * | جمله بهر نقد جان ظاهر شدن |
| ۲۹۶۵ | Q | این وعید و وعده‌ها انگیختست | * | بهرِ این نیک و بدی کامیختست |
| ۲۹۶۵ | N | این وعید و وعده‌ها انگیخته ست | * | بهر این نیک و بدی کامیخته ست |
| ۲۹۶۶ | Q | چونک حقّ و باطلی آمیختند | * | نقد و قلب اندر حُرُمْدان ریختند |
| ۲۹۶۶ | N | چون که حق و باطلی آمیختند | * | نقد و قلب اندر حرمدان ریختند |
| ۲۹۶۷ | Q | پس مِحَک می‌بایدش بگْزیده‌ای | * | در حقایق امتحانها دیده‌ای |
| ۲۹۶۷ | N | پس محک می‌بایدش بگزیده‌ای | * | در حقایق امتحانها دیده‌ای |
| ۲۹۶۸ | Q | تا شود فاروقِ این تزویرها | * | تا بود دستورِ این تدبیرها |
| ۲۹۶۸ | N | تا شود فاروق این تزویرها | * | تا بود دستور این تدبیرها |
| ۲۹۶۹ | Q | شیر ده ای مادرِ موسی ورا | * | و اندر آب افکن مَیَندیش از بلا |
| ۲۹۶۹ | N | شیر ده ای مادر موسی و را | * | و اندر آب افکن میندیش از بلا |
| ۲۹۷۰ | Q | هر که در روزِ أَلَسْتُ آن شیر خَورد | * | همچو موسی شیر را تمییز کرد |
| ۲۹۷۰ | N | هر که در روز أَ لَسْتُ آن شیر خورد | * | همچو موسی شیر را تمییز کرد |
| ۲۹۷۱ | Q | گر تو بر تمییز طفلت مُولَعی | * | این زمان یا اُمَّ مُوسَیِ ارْضِعِی |
| ۲۹۷۱ | N | گر تو بر تمییز طفلت مولعی | * | این زمان یا ام موسی ارضعی |
| ۲۹۷۲ | Q | تا ببیند طعمِ شیرِ مادرش | * | تا فرو ناید بدایهٔ بَد سَرش |
| ۲۹۷۲ | N | تا ببیند طعم شیر مادرش | * | تا فرو ناید بدایه‌ی بد سرش |