block:2045
| ۲۱۴۱ | Q | از صحابه خواجه‌ای بیمار شد | * | و اندر آن بیماریش چون تار شد |
| ۲۱۴۱ | N | از صحابه خواجه‌ای بیمار شد | * | و اندر آن بیماریش چون تار شد |
| ۲۱۴۲ | Q | مصطفی آمد عیادت سوی او | * | چون همه لطف و کرم بُد خوی او |
| ۲۱۴۲ | N | مصطفی آمد عیادت سوی او | * | چون همه لطف و کرم بد خوی او |
| ۲۱۴۳ | Q | در عیادت رفتنِ تو فایده‌ست | * | فایدهٔ آن باز با تو عایده‌ست |
| ۲۱۴۳ | N | در عیادت رفتن تو فایده است | * | فایده آن باز با تو عایده است |
| ۲۱۴۴ | Q | فایدهٔ اوّل که آن شخصِ علیل | * | بُوکِ قُطْبی باشد و شاهِ جلیل |
| ۲۱۴۴ | N | فایده اوّل که آن شخص علیل | * | بوک قطبی باشد و شاه جلیل |
| ۲۱۴۵ | Q | چون دو چشمِ دل نداری ای عنود | * | که نمی‌دانی تو هیزم را ز عُود |
| ۲۱۴۵ | N | ور نباشد قطب یار ره بود | * | شه نباشد فارس اسپه بود |
| ۲۱۴۶ | Q | چونک گنجی هست در عالَم مَرنج | * | هیچ ویران را مَدان خالی ز گنج |
| ۲۱۴۶ | N | پس صله یاران ره لازم شمار | * | هر که باشد گر پیاده گر سوار |
| ۲۱۴۷ | Q | قصدِ هر درویش می‌کن از گزاف | * | چون نشان یابی بجدِ می‌کن طواف |
| ۲۱۴۷ | N | ور عدو باشد همین احسان نکوست | * | که به احسان بس عدو گشته است دوست |
| ۲۱۴۸ | Q | چون تو را آن چشمِ باطن بین نبود | * | گنج می‌پندار اندر هر وجود |
| ۲۱۴۸ | N | ور نگردد دوست کینش کم شود | * | ز آن که احسان کینه را مرهم شود |
| ۲۱۴۹ | Q | ور نباشد قُطْب یارِ ره بود | * | شَه نباشد فارسِ اِسْپه بود |
| ۲۱۴۹ | N | بس فواید هست غیر این و لیک | * | از درازی خایفم ای یار نیک |
| ۲۱۵۰ | Q | پس صلهٔ یارانِ ره لازم شمار | * | هر که باشد گر پیاده گر سوار |
| ۲۱۵۰ | N | حاصل این آمد که یار جمع باش | * | هم چو بتگر از حجر یاری تراش |
| ۲۱۵۱ | Q | ور عدو باشد همین احسان نکوست | * | که باحسان بس عدو گشتست دوست |
| ۲۱۵۱ | N | ز آن که انبوهی و جمع کاروان | * | ره زنان را بشکند پشت و سنان |
| ۲۱۵۲ | Q | ور نگردد دوست کینش کم شود | * | زانک احسان کینه را مَرْهَم شود |
| ۲۱۵۲ | N | چون دو چشم دل نداری ای عنود | * | که نمی‌دانی تو هیزم را ز عود |
| ۲۱۵۳ | Q | بس فواید هست غیرِ این ولیک | * | از درازی خایفم ای یارِ نیک |
| ۲۱۵۳ | N | چون که گنجی هست در عالم مرنج | * | هیچ ویران را مدان خالی ز گنج |
| ۲۱۵۴ | Q | حاصل این آمد که یارِ جمع باش | * | همچو بُتْگر از حَجَر یاری تراش |
| ۲۱۵۴ | N | قصد هر درویش می‌کن از گزاف | * | چون نشان یابی بجد می‌کن طواف |
| ۲۱۵۵ | Q | زانک انبوهی و جمعِ کاروان | * | ره زنان را بشْکند پشت و سنان |
| ۲۱۵۵ | N | چون تو را آن چشم باطن بین نبود | * | گنج می‌پندار اندر هر وجود |