block:1157
| ۳۶۰۸ | Q | این سخن پایان ندارد خیز زَید | * | بر براق ناطقه بر بند قَید |
| ۳۶۰۸ | N | این سخن پایان ندارد خیز زید | * | بر براق ناطقه بر بند قید |
| ۳۶۰۹ | Q | ناطقه چون فاضح آمد عیب را | * | می‌دراند پَردهای غیب را |
| ۳۶۰۹ | N | ناطقه چون فاضح آمد عیب را | * | می‌دراند پرده‌های غیب را |
| ۳۶۱۰ | Q | غیب مطلُوبِ حق آمد چند گاه | * | این دهل‌زن را بران بر بند راه |
| ۳۶۱۰ | N | غیب مطلوب حق آمد چند گاه | * | این دهل‌زن را بران بر بند راه |
| ۳۶۱۱ | Q | تک مَران در کَش عنان مستور به | * | هر کس از پندارِ خود مَسرُور به |
| ۳۶۱۱ | N | تک مران در کش عنان مستور به | * | هر کس از پندار خود مسرور به |
| ۳۶۱۲ | Q | حق همی‌خواهد که نومیدانِ او | * | زین عبادت هم نگردانند رُو |
| ۳۶۱۲ | N | حق همی‌خواهد که نومیدان او | * | زین عبادت هم نگردانند رو |
| ۳۶۱۳ | Q | هم باومیدی مُشرَّف می‌شوند | * | چند روزی در رِکابش می‌دوند |
| ۳۶۱۳ | N | هم به اومیدی مشرف می‌شوند | * | چند روزی در رکابش می‌دوند |
| ۳۶۱۴ | Q | خواهد آن رحمت بتابد بر همه | * | بر بد و نیک از عُمومِ مرحمَه |
| ۳۶۱۴ | N | خواهد آن رحمت بتابد بر همه | * | بر بد و نیک از عموم مرحمه |
| ۳۶۱۵ | Q | حق همی‌خواهد که هر میر و اسیر | * | با رَجا و خوف باشند و حذیر |
| ۳۶۱۵ | N | حق همی‌خواهد که هر میر و اسیر | * | با رجا و خوف باشند و حذیر |
| ۳۶۱۶ | Q | این رجا و خوف در پرده بود | * | تا پَسِ این پرده پرورده شود |
| ۳۶۱۶ | N | این رجا و خوف در پرده بود | * | تا پس این پرده پرورده شود |
| ۳۶۱۷ | Q | چون دریدی پرده کُو خوف و رجا | * | غیب را شد کرّ و فرّی بر مَلا |
| ۳۶۱۷ | N | چون دریدی پرده کو خوف و رجا | * | غیب را شد کر و فری بر ملا |
| ۳۶۱۸ | Q | بر لب جو برد ظنی یک فتا | * | که سلیمان است ماهی‌گیر ما |
| ۳۶۱۸ | N | بر لبِ جُو بُرد ظنّی یک فتا | * | که سلیمانست ماهی‌گیرِ ما |
| ۳۶۱۹ | Q | گر ویَست این از چه فردست و خفیست | * | ورنه سیمای سُلیمانیش چیست |
| ۳۶۱۹ | N | گر وی است این از چه فرد است و خفی است | * | ور نه سیمای سلیمانیش چیست |
| ۳۶۲۰ | Q | اندرین اندیشه می‌بود او دو دل | * | تا سلیمان گشت شاه و مُستقِل |
| ۳۶۲۰ | N | اندر این اندیشه می‌بود او دو دل | * | تا سلیمان گشت شاه و مستقل |
| ۳۶۲۱ | Q | دیو رفت از مُلک و تختِ او گریخت | * | تیغِ بختش خونِ آن شیطان بریخت |
| ۳۶۲۱ | N | دیو رفت از ملک و تخت او گریخت | * | تیغ بختش خون آن شیطان بریخت |
| ۳۶۲۲ | Q | کرد در انگشتِ خود انگشتری | * | جمع آمد لشکرِ دیو و پَری |
| ۳۶۲۲ | N | کرد در انگشت خود انگشتری | * | جمع آمد لشکر دیو و پری |
| ۳۶۲۳ | Q | آمدند از بهرِ نظّاره رِجال | * | در میانشان آنک بُد صاحب‌خیال |
| ۳۶۲۳ | N | آمدند از بهر نظاره رجال | * | در میانشان آن که بد صاحب خیال |
| ۳۶۲۴ | Q | چون در انگُشتش بدید انگشتری | * | رفت اندیشه و گُمانش یکسری |
| ۳۶۲۴ | N | چون در انگشتش بدید انگشتری | * | رفت اندیشه و تحری یک سری |
| ۳۶۲۵ | Q | وَهم آنگاهست کان پوشیده است | * | این تحرّی از پیِ نادیده است |
| ۳۶۲۵ | N | وهم آن گاه است کان پوشیده است | * | این تحری از پی نادیده است |
| ۳۶۲۶ | Q | شد خیالِ غایب اندر سینه زفت | * | چونک حاضر شد خیالِ او برفت |
| ۳۶۲۶ | N | شد خیال غایب اندر سینه زفت | * | چون که حاضر شد خیال او برفت |
| ۳۶۲۷ | Q | گر سَمایِ نور بی‌باریده نیست | * | هم زمینِ تار بی‌بالیده نیست |
| ۳۶۲۷ | N | گر سمای نور بی‌باریده نیست | * | هم زمین تار بی‌بالیده نیست |
| ۳۶۲۸ | Q | یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ می‌باید مرا | * | زآن ببستم روزن فانی سرا |
| ۳۶۲۸ | N | یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ می‌باید مرا | * | ز آن ببستم روزن فانی سرا |
| ۳۶۲۹ | Q | چون شکافم آسمان را در ظُهور | * | چون بگویم هَل تَرَی فها فُطُور |
| ۳۶۲۹ | N | چون شکافم آسمان را در ظهور | * | چون بگویم هل تری فیها فطور |
| ۳۶۳۰ | Q | تا درین ظلمت تحرّی گُسترند | * | هر کسی رُو جانبی می‌آورند |
| ۳۶۳۰ | N | تا در این ظلمت تحری گسترند | * | هر کسی رو جانبی می‌آورند |
| ۳۶۳۱ | Q | مدَّتی معکوس باشد کارها | * | شحنه را دزد آورد بر دارها |
| ۳۶۳۱ | N | مدتی معکوس باشد کارها | * | شحنه را دزد آورد بر دارها |
| ۳۶۳۲ | Q | تا که بس سلطان و عالی همّتی | * | بندهٔ بندهٔ خود آید مدَّتی |
| ۳۶۳۲ | N | تا که بس سلطان و عالی همتی | * | بنده‌ی بنده‌ی خود آید مدتی |
| ۳۶۳۳ | Q | بندگی در غیب آید خوب و گَش | * | حفظِ غیب آید در اِستعباد خَوش |
| ۳۶۳۳ | N | بندگی در غیب آید خوب و گش | * | حفظ غیب آید در استعباد خوش |
| ۳۶۳۴ | Q | کو که مدحِ شاه گوید پیشِ او | * | تا که در غیبت بود او شرم رُو |
| ۳۶۳۴ | N | کو که مدح شاه گوید پیش او | * | تا که در غیبت بود او شرم رو |
| ۳۶۳۵ | Q | قلعه‌داری کز کنارِ مملکت | * | دُور از سلطان و سایهٔ سلطنت |
| ۳۶۳۵ | N | قلعه داری کز کنار مملکت | * | دور از سلطان و سایه‌ی سلطنت |
| ۳۶۳۶ | Q | پاس دارد قلعه را از دشمنان | * | قلعه نفروشد بمالی بی‌کران |
| ۳۶۳۶ | N | پاس دارد قلعه را از دشمنان | * | قلعه نفروشد به مال بی‌کران |
| ۳۶۳۷ | Q | غایب از شه در کنارِ ثَغْرها | * | همچو حاضر او نگه دارد وفا |
| ۳۶۳۷ | N | غایب از شه در کنار ثغرها | * | همچو حاضر او نگه دارد وفا |
| ۳۶۳۸ | Q | پیش شَه او به بود از دیگران | * | که بخدمت حاضرند و جان فشان |
| ۳۶۳۸ | N | پیش شه او به بود از دیگران | * | که به خدمت حاضرند و جان فشان |
| ۳۶۳۹ | Q | پس بغَیبت نیمِ ذرَّهٔ حفظِ کار | * | به که اندر حاضری زآن صد هزار |
| ۳۶۳۹ | N | پس به غیبت نیم ذره‌ی حفظ کار | * | به که اندر حاضری ز آن صد هزار |
| ۳۶۴۰ | Q | طاعت و ایمان کنون محمود شد | * | بَعدِ مرگ اندر عیان مردود شد |
| ۳۶۴۰ | N | طاعت و ایمان کنون محمود شد | * | بعد مرگ اندر عیان مردود شد |
| ۳۶۴۱ | Q | چونک غیب و غایب و رُوپوش به | * | پس لبان بر بند لبْ خاموش به |
| ۳۶۴۱ | N | چون که غیب و غایب و رو پوش به | * | پس لبان بر بند لب خاموش به |
| ۳۶۴۲ | Q | ای برادر دست وا دار از سخن | * | خود خدا پیدا کند علمِ لَدُن |
| ۳۶۴۲ | N | ای برادر دست وا دار از سخن | * | خود خدا پیدا کند علم لدن |
| ۳۶۴۳ | Q | بس بود خورشید را رویش گواه | * | أَیُّ شَی‌ْءٍ أعْظَمُ الشّاهِد إلَه |
| ۳۶۴۳ | N | بس بود خورشید را رویش گواه | * | أَی شی‌ء أعظم الشاهد إله |
| ۳۶۴۴ | Q | نه بگویم چون قرین شد در بیان | * | هم خدا و هم مََلَک هم عالمان |
| ۳۶۴۴ | N | نه بگویم چون قرین شد در بیان | * | هم خدا و هم ملک هم عالمان |
| ۳۶۴۵ | Q | یَشهَدُ اللَّه وَالْمَلَک وَاهْلُ الْعُلُوم | * | إنَّهُ لا رَبَّ إلّا مَن یَدُوم |
| ۳۶۴۵ | N | یشهد اللَّه و الملک و اهل العلوم | * | إنه لا رب إلا من یدوم |
| ۳۶۴۶ | Q | چون گواهی داد حق که بْوَد مََلَک | * | تا شود اندر گواهی مشترَک |
| ۳۶۴۶ | N | چون گواهی داد حق که بود ملک | * | تا شود اندر گواهی مشترک |
| ۳۶۴۷ | Q | زآنک شَعْشاع حضور آفتاب | * | بر نتابد چشم و دلهای خراب |
| ۳۶۴۷ | N | ز آن که شعشاع حضور آفتاب | * | بر نتابد چشم و دلهای خراب |
| ۳۶۴۸ | Q | چون خفاشی کو تفِ خورشید را | * | بر نتابد بسْکلد اومید را |
| ۳۶۴۸ | N | چون خفاشی کاو تف خورشید را | * | بر نتابد بگسلد اومید را |
| ۳۶۴۹ | Q | پس ملایک را چو ما هم یار دان | * | جلوه‌گر خورشید را بر آسمان |
| ۳۶۴۹ | N | پس ملایک را چو ما هم یار دان | * | جلوه گر خورشید را بر آسمان |
| ۳۶۵۰ | Q | کین ضیا ما ز آفتابی یافتیم | * | چون خلیفه بر ضعیفان تافتیم |
| ۳۶۵۰ | N | کاین ضیا ما ز آفتابی یافتیم | * | چون خلیفه بر ضعیفان تافتیم |
| ۳۶۵۱ | Q | چون مه نو یا سه روزه یا که بَدْر | * | هر مَلک دارد کمال و نور و قَدْر |
| ۳۶۵۱ | N | چون مه نو یا سه روزه یا که بدر | * | مرتبه‌ی هر یک ملک در نور و قدر |
| ۳۶۵۲ | Q | ز اجنحهٔ نورِ ثُلاثَ اَو رُبَاع | * | بر مراتب هر مَلَک را آن شُعاع |
| ۳۶۵۲ | N | ز اجنحه‌ی نور ثلاث او رباع | * | بر مراتب هر ملک را آن شعاع |
| ۳۶۵۳ | Q | همچو پرهای عقولِ اِنسیان | * | که بسی فرقستشان اندر میان |
| ۳۶۵۳ | N | همچو پرهای عقول انسیان | * | که بسی فرق است شان اندر میان |
| ۳۶۵۴ | Q | پس قرینِ هر بَشَر در نیک و بد | * | آن مَلَک باشد که مانندش بود |
| ۳۶۵۴ | N | پس قرین هر بشر در نیک و بد | * | آن ملک باشد که مانندش بود |
| ۳۶۵۵ | Q | چشم اعمش چونک خور را بر نتافت | * | اختر او را شمع شد تا رَه بیافت |
| ۳۶۵۵ | N | چشم اعمش چون که خور را بر نتافت | * | اختر او را شمع شد تا ره بیافت |