block:1151
| ۳۳۶۰ | Q | آن کری را گفت افزون مایه‌ای | * | که ترا رنجور شد همسایه‌ای |
| ۳۳۶۰ | N | آن کری را گفت افزون مایه‌ای | * | که ترا رنجور شد همسایه‌ای |
| ۳۳۶۱ | Q | گفت با خود کَر که با گوشِ گران | * | من چه دریابم ز گفتِ آن جوان |
| ۳۳۶۱ | N | گفت با خود کر که با گوش گران | * | من چه دریابم ز گفت آن جوان |
| ۳۳۶۲ | Q | خاصه رنجور و ضعیف‌آواز شد | * | لیک باید رفت آن جا نیست بُد |
| ۳۳۶۲ | N | خاصه رنجور و ضعیف آواز شد | * | لیک باید رفت آن جا نیست بد |
| ۳۳۶۳ | Q | چون ببینم کان لبش جنبان شود | * | من قیاسی گیرم آن را هم ز خَود |
| ۳۳۶۳ | N | چون ببینم کان لبش جنبان شود | * | من قیاسی گیرم آن را هم ز خود |
| ۳۳۶۴ | Q | چون بگویم چونی ای محنت‌کَشَم | * | او بخواهد گفت نیکم یا خوشم |
| ۳۳۶۴ | N | چون بگویم چونی ای محنت کشم | * | او بخواهد گفت نیکم یا خوشم |
| ۳۳۶۵ | Q | من بگویم شُکر چه خوردی اَبا | * | او بگوید شربتی یا ماشْ با |
| ۳۳۶۵ | N | من بگویم شکر چه خوردی ابا | * | او بگوید شربتی یا ماشبا |
| ۳۳۶۶ | Q | من بگویم صُحّه نُوشت کیست آن | * | از طبیبان پیشِ تو گوید فلان |
| ۳۳۶۶ | N | من بگویم صحه نوشت کیست آن | * | از طبیبان پیش تو گوید فلان |
| ۳۳۶۷ | Q | من بگویم بَس مبارک پاست او | * | چونک او آمد شود کارت نکو |
| ۳۳۶۷ | N | من بگویم بس مبارک پاست او | * | چون که او آمد شود کارت نکو |
| ۳۳۶۸ | Q | پای او را آزمودستیم ما | * | هر کجا شد می‌شود حاجت رَوا |
| ۳۳۶۸ | N | پای او را آزمودستیم ما | * | هر کجا شد می‌شود حاجت روا |
| ۳۳۶۹ | Q | این جواباتِ قیاسی راست کرد | * | پیشِ آن رنجور شد آن نیک مرد |
| ۳۳۶۹ | N | این جوابات قیاسی راست کرد | * | پیش آن رنجور شد آن نیک مرد |
| ۳۳۷۰ | Q | گفت چونی گفت مُردم گفت شکر | * | شد ازین رنجور پُر آزار و نُکر |
| ۳۳۷۰ | N | گفت چونی گفت مردم گفت شکر | * | شد از این رنجور پر آزار و نکر |
| ۳۳۷۱ | Q | کین چه شکرست او مگر با ما بَدست | * | کَر قیاسی کرد و آن کژ آمدست |
| ۳۳۷۱ | N | کین چه شکر است او مگر با ما بد است | * | کر قیاسی کرد و آن کژ آمده ست |
| ۳۳۷۲ | Q | بعد از آن گفتش چه خوردی گفت زهر | * | گفت نوشت باد افزون گشت قهر |
| ۳۳۷۲ | N | بعد از آن گفتش چه خوردی گفت زهر | * | گفت نوشت باد افزون گشت قهر |
| ۳۳۷۳ | Q | بعد ازان گفت از طبیبان کیست او | * | کو همی‌آید بچاره پیشِ تو |
| ۳۳۷۳ | N | بعد از آن گفت از طبیبان کیست او | * | کاو همی‌آید به چاره پیش تو |
| ۳۳۷۴ | Q | گفت عزراییل می‌آید برَوْ | * | گفت پایش بَس مبارک شاد شَوْ |
| ۳۳۷۴ | N | گفت عزراییل می‌آید برو | * | گفت پایش بس مبارک شاد شو |
| ۳۳۷۵ | Q | کَر برون آمد بگفت او شادمان | * | شکر کِش کردم مراعاتْ این زمان |
| ۳۳۷۵ | N | کر برون آمد بگفت او شادمان | * | شکر کش کردم مراعات این زمان |
| ۳۳۷۶ | Q | گفت رنجور این عدوِّ جان ماست | * | ما ندانستیم کو کانِ جفاست |
| ۳۳۷۶ | N | گفت رنجور این عدوی جان ماست | * | ما ندانستیم کاو کان جفاست |
| ۳۳۷۷ | Q | خاطرِ رنجور جویان صد سقَط | * | تا که پیغامش کند از هر نمَط |
| ۳۳۷۷ | N | خاطر رنجور جویان صد سقط | * | تا که پیغامش کند از هر نمط |
| ۳۳۷۸ | Q | چون کسی کو خورده باشد آشِ بد | * | می‌بشوراند دلش تا قَی کند |
| ۳۳۷۸ | N | چون کسی کاو خورده باشد آش بد | * | می‌بشوراند دلش تا قی کند |
| ۳۳۷۹ | Q | کظمِ غَیظ اینست آن را قَی مکُن | * | تا بیابی در جزا شیرین سخُن |
| ۳۳۷۹ | N | کظم غیظ این است آن را قی مکن | * | تا بیابی در جزا شیرین سخن |
| ۳۳۸۰ | Q | چون نبودش صَبر می‌پیچید او | * | کین سگِ زن‌روسپئ حیز کو |
| ۳۳۸۰ | N | چون نبودش صبر می‌پیچید او | * | کاین سگ زن روسپی حیز کو |
| ۳۳۸۱ | Q | تا بریزم بر وَی آنچِ گفته بود | * | کان زمان شیرِ ضمیرم خفته بود |
| ۳۳۸۱ | N | تا بریزم بر وی آن چه گفته بود | * | کان زمان شیر ضمیرم خفته بود |
| ۳۳۸۲ | Q | چون عیادت بهرِ دل آرامیَست | * | این عیادت نیست دشمن کامیَست |
| ۳۳۸۲ | N | چون عیادت بهر دل آرامی است | * | این عیادت نیست دشمن کامی است |
| ۳۳۸۳ | Q | تا ببیند دشمنِ خود را نزار | * | تا بگیرد خاطرِ زشتش قرار |
| ۳۳۸۳ | N | تا ببیند دشمن خود را نزار | * | تا بگیرد خاطر زشتش قرار |
| ۳۳۸۴ | Q | بس کسان کایشان ز طاعت گمرهند | * | دل برضوان و ثوابِ آن دهند |
| ۳۳۸۴ | N | بس کسان کایشان ز طاعت گمره‌اند | * | دل به رضوان و ثواب آن دهند |
| ۳۳۸۵ | Q | خود حقیقت معصیت باشد خفی | * | بس کدر کان را تو پنداری صفی |
| ۳۳۸۵ | N | خود حقیقت معصیت باشد خفی | * | بس کدر کان را تو پنداری صفی |
| ۳۳۸۶ | Q | همچو آن کَر که همی‌پنداشتست | * | کو نکویی کرد و آن بر عکس جَست |
| ۳۳۸۶ | N | همچو آن کر که همی‌پنداشته ست | * | کو نکویی کرد و آن بر عکس جست |
| ۳۳۸۷ | Q | او نشسته خوش که خدمت کرده‌ام | * | حقِّ همسایه بجا آورده‌ام |
| ۳۳۸۷ | N | او نشسته خوش که خدمت کرده‌ام | * | حق همسایه به جا آورده‌ام |
| ۳۳۸۸ | Q | بهرِ خود او آتشی افروختست | * | در دلِ رنجور و خود را سوختست |
| ۳۳۸۸ | N | بهر خود او آتشی افروخته ست | * | در دل رنجور و خود را سوخته ست |
| ۳۳۸۹ | Q | فاتّقُوا النّارَ الَّتی أَوْقَدْتُمُ | * | إنَّکُمْ فی الْمَعْصِیَة اِزْدَدْتُمُ |
| ۳۳۸۹ | N | فاتقوا النار التی أوقدتم | * | إنکم فی المعصیة ازددتم |
| ۳۳۹۰ | Q | گفت پیغامبر به یک صاحب ریا | * | صَلِّ إنَّکْ لَمْ تُصَلِّ یا فَتَی |
| ۳۳۹۰ | N | گفت پیغمبر به یک صاحب ریا | * | صل إنک لم تصل یا فتی |
| ۳۳۹۱ | Q | از برای چارهٔ این خوفها | * | آمد اندر هر نمازی اِهْدِنَا |
| ۳۳۹۱ | N | از برای چاره‌ی این خوفها | * | آمد اندر هر نمازی اهْدِنَا |
| ۳۳۹۲ | Q | کین نمازم را میامیز ای خدا | * | با نمازِ ضالّین و اهلِ رِیَا |
| ۳۳۹۲ | N | کاین نمازم را میامیز ای خدا | * | با نماز ضالین و اهل ریا |
| ۳۳۹۳ | Q | از قیاسی که بکرد آن کَر گُزین | * | صحبتِ ده ساله باطل شد بدین |
| ۳۳۹۳ | N | از قیاسی که بکرد آن کر گزین | * | صحبت ده ساله باطل شد بدین |
| ۳۳۹۴ | Q | خاصّه ای خواجه قیاسِ حِسِّ دون | * | اندر آن وحیی که هست از حَد فزون |
| ۳۳۹۴ | N | خاصه ای خواجه قیاس حس دون | * | اندر آن وحیی که هست از حد فزون |
| ۳۳۹۵ | Q | گوشِ حسِّ تو بحرف ار در خَورست | * | دان که گوشِ غیب‌گیرِ تو کَرست |
| ۳۳۹۵ | N | گوش حس تو به حرف ار در خور است | * | دان که گوش غیب گیر تو کر است |