block:1137
| ۲۹۵۹ | Q | گفت پغامبر علی را کای علی | * | شیر حقّی پهلوانِ پُر دلی |
| ۲۹۵۹ | N | گفت پیغمبر علی را کای علی | * | شیر حقی پهلوانی پر دلی |
| ۲۹۶۰ | Q | لیک بر شیری مکن هم اعتماد | * | اندر آ در سایهٔ نَخلِ امید |
| ۲۹۶۰ | N | لیک بر شیری مکن هم اعتماد | * | اندر آ در سایه‌ی نخل امید |
| ۲۹۶۱ | Q | اندر آ در سایه‌ی آن عاقلی | * | کش نداند برد از ره ناقلی |
| ۲۹۶۱ | N | اندر آ در سایهٔ آن عاقِلی | * | کِش نداند بُرد از ره ناقِلی |
| ۲۹۶۲ | Q | ظلِّ او اندر زمین چون کوهِ قاف | * | روحِ او سیمرغِ بَس عالی طواف |
| ۲۹۶۲ | N | ظل او اندر زمین چون کوه قاف | * | روح او سیمرغ بس عالی طواف |
| ۲۹۶۳ | Q | گر بگویم تا قیامت نَعتِ او | * | هیچ آن را مَقطَع و غایت مجو |
| ۲۹۶۳ | N | گر بگویم تا قیامت نعت او | * | هیچ آن را مقطع و غایت مجو |
| ۲۹۶۴ | Q | در بشر روُپوش کردست آفتاب | * | فهم کن والله اعلم بالصَّواب |
| ۲۹۶۴ | N | در بشر رو پوش کرده ست آفتاب | * | فهم کن و الله اعلم بالصواب |
| ۲۹۶۵ | Q | یا علی از جملهٔ طاعاتِ راه | * | بر گُزین تو سایهٔ خاص الَه |
| ۲۹۶۵ | N | یا علی از جمله‌ی طاعات راه | * | بر گزین تو سایه‌ی خاص اله |
| ۲۹۶۶ | Q | هر کسی در طاعتی بگریختند | * | خویشتن را مَخلَصی انگیختند |
| ۲۹۶۶ | N | هر کسی در طاعتی بگریختند | * | خویشتن را مخلصی انگیختند |
| ۲۹۶۷ | Q | تو برو در سایهٔ عاقل گریز | * | تا رهی زان دشمنِ پنهان‌ستیز |
| ۲۹۶۷ | N | تر برو در سایه‌ی عاقل گریز | * | تا رهی ز آن دشمن پنهان ستیز |
| ۲۹۶۸ | Q | از همه طاعاتْ اینت بهترَست | * | سبق یابی بر هران سابق که هست |
| ۲۹۶۸ | N | از همه طاعات اینت بهتر است | * | سبق یابی بر هر آن سابق که هست |
| ۲۹۶۹ | Q | چون گرفتت پیر هین تَسلیم شَو | * | همچو موسی زیرِ حُکمِ خِضْر رَوْ |
| ۲۹۶۹ | N | چون گرفتت پیر هین تسلیم شو | * | همچو موسی زیر حکم خضر رو |
| ۲۹۷۰ | Q | صبر کن بر کار خضری بی‌نفاق | * | تا نگوید خضر رَوْ هَذا فِراق |
| ۲۹۷۰ | N | صبر کن بر کارِ خضری بی‌نفاق | * | تا نگوید خضر رو هذا فراق |
| ۲۹۷۱ | Q | گر چه کَشتی بشکند تو دَم مزن | * | گر چه طفلی را کُشَد تو مُو مکَن |
| ۲۹۷۱ | N | گر چه کشتی بشکند تو دم مزن | * | گر چه طفلی را کشد تو مو مکن |
| ۲۹۷۲ | Q | دستِ او را حق چو دستِ خویش خواند | * | تا یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ براند |
| ۲۹۷۲ | N | دست او را حق چو دست خویش خواند | * | تا یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ براند |
| ۲۹۷۳ | Q | دستِ حق میراندش زنده‌ش کند | * | زنده چه بود جانِ پاینده‌ش کند |
| ۲۹۷۳ | N | دست حق میراندش زنده‌ش کند | * | زنده چه بود جان پاینده‌ش کند |
| ۲۹۷۴ | Q | هر که تنها نادِرا این ره بُرید | * | هم بعَونِ همَّت پیران رسید |
| ۲۹۷۴ | N | هر که تنها نادرا این ره برید | * | هم به عون همت پیران رسید |
| ۲۹۷۵ | Q | دستِ پیر از غایبان کوتاه نیست | * | دستِ او جز قبضهٔ اللَّه نیست |
| ۲۹۷۵ | N | دست پیر از غایبان کوتاه نیست | * | دست او جز قبضه‌ی اللَّه نیست |
| ۲۹۷۶ | Q | غایبان را چون چنین خلعت دهند | * | حاضران از غایبان لاشک به‌اند |
| ۲۹۷۶ | N | غایبان را چون چنین خلعت دهند | * | حاضران از غایبان لا شک بهند |
| ۲۹۷۷ | Q | غایبان را چون نواله می‌دهند | * | پیشِ مهمان تا چه نعمتها نهند |
| ۲۹۷۷ | N | غایبان را چون نواله می‌دهند | * | پیش مهمان تا چه نعمتها نهند |
| ۲۹۷۸ | Q | کو کسی کو پیش شه بندد کمر | * | تا کسی کو هست بیرون سوی دَر |
| ۲۹۷۸ | N | کو کسی که پیش شه بندد کمر | * | تا کسی که هست بیرون سوی در |
| ۲۹۷۹ | Q | چون گزیدی پیر نازک‌دل مباش | * | سُست و ریزیده چو آب و گِل مباش |
| ۲۹۷۹ | N | چون گزیدی پیر نازک دل مباش | * | سست و ریزیده چو آب و گل مباش |
| ۲۹۸۰ | Q | ور بهر زخمی تو پر کینه شوی | * | پس کجا بی‌صیقل آیینه شوی |
| ۲۹۸۰ | N | گر بهر زخمی تو پر کینه شوی | * | پس کجا بی‌صیقل آیینه شوی |