block:1003
| ۵۵ | Q | شه چو عجزِ آن حکیمان را بدید | * | پا برهنه جانبِ مسجد دوید |
| ۵۵ | N | شه چو عجز آن حکیمان را بدید | * | پا برهنه جانب مسجد دوید |
| ۵۶ | Q | رفت در مسجد سوی محراب شد | * | سجده گاه از اشکِ شه پر آب شد |
| ۵۶ | N | رفت در مسجد سوی محراب شد | * | سجده گاه از اشک شه پر آب شد |
| ۵۷ | Q | چون به خویش آمد ز غرقاب فنا | * | خوش زبان بگشاد در مدح و دعا |
| ۵۷ | N | چون به خویش آمد ز غرقاب فنا | * | خوش زبان بگشاد در مدح و ثنا |
| ۵۸ | Q | کای کمینه بخشِشَت مُلکِ جهان | * | من چه گویم چون تو می‌دانی نهان |
| ۵۸ | N | کای کمینه بخششت ملک جهان | * | من چه گویم چون تو می‌دانی نهان |
| ۵۹ | Q | ای همیشه حاجت ما را پناه | * | بارِ دیگر ما غلَط کردیم راه |
| ۵۹ | N | ای همیشه حاجت ما را پناه | * | بار دیگر ما غلط کردیم راه |
| ۶۰ | Q | لیک گفتی گر چه می‌دانم سِرَت | * | زود هم پیدا کنش بر ظاهِرت |
| ۶۰ | N | لیک گفتی گر چه می‌دانم سرت | * | زود هم پیدا کنش بر ظاهرت |
| ۶۱ | Q | چون بر آورد از میانِ جان خروش | * | اندر آمد بحر بخشایش به جوش |
| ۶۱ | N | چون بر آورد از میان جان خروش | * | اندر آمد بحر بخشایش به جوش |
| ۶۲ | Q | در میان گریه خوابش دَر رُبود | * | دید در خواب او که پیری رو نمود |
| ۶۲ | N | در میان گریه خوابش در ربود | * | دید در خواب او که پیری رو نمود |
| ۶۳ | Q | گفت ای شه مژده حاجاتت رواست | * | گر غریبی آیدت فردا ز ماست |
| ۶۳ | N | گفت ای شه مژده حاجاتت رواست | * | گر غریبی آیدت فردا ز ماست |
| ۶۴ | Q | چون که آید او حکیمی حاذقست | * | صادقش دان که امین و صادقست |
| ۶۴ | N | چون که آید او حکیمی حاذق است | * | صادقش دان که امین و صادق است |
| ۶۵ | Q | در علاجش سحر مطلق را ببین | * | در مزاجش قدرت حق را ببین |
| ۶۵ | N | در علاجش سحر مطلق را ببین | * | در مزاجش قدرت حق را ببین |
| ۶۶ | Q | چون رسید آن وعده‌گاه و روز شد | * | آفتاب از شرق، اختر سوز شد |
| ۶۶ | N | چون رسید آن وعده‌گاه و روز شد | * | آفتاب از شرق، اختر سوز شد |
| ۶۷ | Q | بود اندر مَنظره شَه مُنتظِر | * | تا ببیند آنچ بنمودند سِر |
| ۶۷ | N | بود اندر منظره شه منتظر | * | تا ببیند آن چه بنمودند سر |
| ۶۸ | Q | دید شخصی فاضلی پُر مایه‌ای | * | آفتابی در میانِ سایه‌ای |
| ۶۸ | N | دید شخصی فاضلی پر مایه‌ای | * | آفتابی در میان سایه‌ای |
| ۶۹ | Q | می‌رسید از دور مانند هلال | * | نیست بود و هست بر شکلِ خیال |
| ۶۹ | N | می‌رسید از دور مانند هلال | * | نیست بود و هست بر شکل خیال |
| ۷۰ | Q | نیست‌وَش باشد خیال اندر روان | * | تو جهانی بر خیالی بین روان |
| ۷۰ | N | نیست وش باشد خیال اندر روان | * | تو جهانی بر خیالی بین روان |
| ۷۱ | Q | بر خیالی صلح‌شان و جنگشان | * | وز خیالی فخرشان و ننگشان |
| ۷۱ | N | بر خیالی صلح‌شان و جنگشان | * | وز خیالی فخرشان و ننگشان |
| ۷۲ | Q | آن خیالاتی که دامِ اولیاست | * | عکسِ مه رویان بُستان خداست |
| ۷۲ | N | آن خیالاتی که دام اولیاست | * | عکس مه رویان بستان خداست* |
| ۷۳ | Q | آن خیالی که شه اندر خواب دید | * | در رخ مهمان همی‌آمد پدید |
| ۷۳ | N | آن خیالی که شه اندر خواب دید | * | در رخ مهمان همی‌آمد پدید |
| ۷۴ | Q | شه به جای حاجیان فاپیش رفت | * | پیش آن مهمان غیب خویش رفت |
| ۷۴ | N | شه به جای حاجیان واپیش رفت | * | پیش آن مهمان غیب خویش رفت |
| ۷۵ | Q | هر دو بحری آشنا آموخته | * | هر دو جان بی‌دوختن بر دوخته |
| ۷۵ | N | هر دو بحری آشنا آموخته | * | هر دو جان بی‌دوختن بر دوخته |
| ۷۶ | Q | گفت معشوقم تو بودستی نه آن | * | لیک کار از کار خیزد در جهان |
| ۷۶ | N | گفت معشوقم تو بوده ستی نه آن | * | لیک کار از کار خیزد در جهان |
| ۷۷ | Q | ای مرا تو مصطفی من چون عُمر | * | از برای خدمتت بندم کمَر |
| ۷۷ | N | ای مرا تو مصطفی من چون عمر | * | از برای خدمتت بندم کمر |
| ۷۸ | Q | از خدا جوییم توفیقِ ادب | * | بی‌ادب محروم گشت از لطفِ رَب |
| ۷۸ | N | از خدا جوییم توفیق ادب | * | بی‌ادب محروم گشت از لطف رب* |
| ۷۹ | Q | بی‌ادب تنها نه خود را داشت بَد | * | بلکه آتش در همه آفاق زد |
| ۷۹ | N | بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد | * | بلکه آتش در همه آفاق زد |
| ۸۰ | Q | مایده از آسمان در می‌رسید | * | بی‌شِری و بیع و بی‌گفت و شنید |
| ۸۰ | N | مایده از آسمان در می‌رسید | * | بی‌شری و بیع و بی‌گفت و شنید |
| ۸۱ | Q | در میانِ قومِ موسی چَند کس | * | بی‌ادب گفتند کو سیر و عَدَس |
| ۸۱ | N | در میان قوم موسی چند کس | * | بی‌ادب گفتند کو سیر و عدس |
| ۸۲ | Q | منقطع شد خوان و نان از آسمان | * | ماند رنجِ زرع و بیل و داسمان |
| ۸۲ | N | منقطع شد خوان و نان از آسمان | * | ماند رنج زرع و بیل و داسمان |
| ۸۳ | Q | باز عیسی چون شفاعت کرد حق | * | خوان فرستاد و غنیمت بر طَبَق |
| ۸۳ | N | باز عیسی چون شفاعت کرد، حق | * | خوان فرستاد و غنیمت بر طبق |
| ۸۴ | Q | باز گستاخان ادب بگْذاشتند | * | چون گدایان زَلهَّ‌ها برداشتند |
| ۸۴ | N | باز گستاخان ادب بگذاشتند | * | چون گدایان زله‌ها برداشتند |
| ۸۵ | Q | لابه کرده عیسی ایشان را که این | * | دایمست و کم نگردد از زمین |
| ۸۵ | N | لابه کرده عیسی ایشان را که این | * | دایم است و کم نگردد از زمین |
| ۸۶ | Q | بد گمانی کردن و حرص‌آوری | * | کْفر باشد پیشِ خوانِ مهتری |
| ۸۶ | N | بد گمانی کردن و حرص آوری | * | کفر باشد پیش خوان مهتری |
| ۸۷ | Q | ز آن گدارویانِ نادیده ز آز | * | آن درِ رحمت بر ایشان شد فراز |
| ۸۷ | N | ز ان گدا رویان نادیده ز آز | * | آن در رحمت بر ایشان شد فراز |
| ۸۸ | Q | ابر برناید پیِ منعِ زکات | * | وز زنِا افتد وَبا اندر جِهات |
| ۸۸ | N | ابر برناید پی منع زکات | * | وز زنا افتد وبا اندر جهات |
| ۸۹ | Q | هر چه بر تو آید از ظلمات و غم | * | آن ز بی‌باکی و گستاخیست هم |
| ۸۹ | N | هر چه بر تو آید از ظلمات و غم | * | آن ز بی‌باکی و گستاخی است هم |
| ۹۰ | Q | هر که بی‌باکی کند در راهِ دوست | * | ره زنِ مردان شد و نَامْرد اوست |
| ۹۰ | N | هر که بی‌باکی کند در راه دوست | * | ره زن مردان شد و نامرد اوست |
| ۹۱ | Q | از ادب پُر نور گشتست این فلک | * | وز ادب معصوم و پاک آمد مَلَک |
| ۹۱ | N | از ادب پر نور گشته است این فلک | * | وز ادب معصوم و پاک آمد ملک |
| ۹۲ | Q | بُد ز گستاخی کُسوفِ آفتاب | * | شد عزازیلی ز جُرْأت رَدِّ باب* |
| ۹۲ | N | بد ز گستاخی کسوف آفتاب | * | شد عزازیلی ز جرات رد باب* |