block:4061
| ۱۵۹۲ | N | گفت بنمودم دغل لیکن ترا | * | از نصیحت باز گفتم ماجرا |
| ۱۵۹۳ | N | همچنین دنیا اگر چه خوش شکفت | * | بانگ زد هم بی‌وفایی خویش گفت |
| ۱۵۹۴ | N | اندر این کون و فساد ای اوستاد | * | آن دغل کون و نصیحت آن فساد |
| ۱۵۹۵ | N | کون می‌گوید بیا من خوش پی‌ام | * | و آن فسادش گفته رو من لا شی‌ام |
| ۱۵۹۶ | N | ای ز خوبی بهاران لب گزان | * | بنگر آن سردی و زردی خزان |
| ۱۵۹۷ | N | روز دیدی طلعت خورشید خوب | * | مرگ او را یاد کن وقت غروب |
| ۱۵۹۸ | N | بدر را دیدی بر این خوش چار طاق | * | حسرتش را هم ببین اندر محاق |
| ۱۵۹۹ | N | کودکی از حسن شد مولای خلق | * | بعد فردا شد خرف رسوای خلق |
| ۱۶۰۰ | N | گر تن سیمین تنان کردت شکار | * | بعد پیری بین تنی چون پنبه‌زار |
| ۱۶۰۱ | N | ای بدیده لوتهای چرب خیز | * | فضله‌ی آن را ببین در آب ریز |
| ۱۶۰۲ | N | مر خبث را گو که آن خوبیت کو | * | بر طبق آن ذوق و آن نغزی و بو |
| ۱۶۰۳ | N | گوید او آن دانه بد من دام آن | * | چون شدی تو صید شد دانه نهان |
| ۱۶۰۴ | N | بس انامل رشک استادان شده | * | در صناعت عاقبت لرزان شده |
| ۱۶۰۵ | N | نرگس چشم خمار همچو جان | * | آخر اعمش بین و آب از وی چکان |
| ۱۶۰۶ | N | حیدری کاندر صف شیران رود | * | آخر او مغلوب موشی می‌شود |
| ۱۶۰۷ | N | طبع تیز دور بین محترف | * | چون خر پیرش ببین آخر خرف |
| ۱۶۰۸ | N | زلف جعد مشکبار عقل بر | * | آخرا چون دم زشت خنگ خر |
| ۱۶۰۹ | N | خوش ببین کونش ز اول با گشاد | * | و آخر آن رسوایی‌اش بین و فساد |
| ۱۶۱۰ | N | ز انکه او بنمود پیدا دام را | * | پیش تو بر کند سبلت خام را |
| ۱۶۱۱ | N | پس مگو دنیا به تزویرم فریفت | * | ور نه عقل من ز دامش می‌گریخت |
| ۱۶۱۲ | N | طوق زرین و حمایل بین هله | * | غل و زنجیری شده ست و سلسله |
| ۱۶۱۳ | N | همچنین هر جزو عالم می‌شمر | * | اول و آخر در آرش در نظر |
| ۱۶۱۴ | N | هر که آخر بین‌تر او مسعودتر | * | هر که آخور بین‌تر او مطرودتر |
| ۱۶۱۵ | N | روی هر یک چون مه فاخر ببین | * | چون که اول دیده شد آخر ببین |
| ۱۶۱۶ | N | تا نباشی همچو ابلیس اعوری | * | نیم بیند نیم نه چون ابتری |
| ۱۶۱۷ | N | دید طین آدم و دینش ندید | * | این جهان دید آن جهان بینش ندید |
| ۱۶۱۸ | N | فضل مردان بر زنان ای بو شجاع | * | نیست بهر قوت و کسب و ضیاع |
| ۱۶۱۹ | N | ور نه شیر و پیل را بر آدمی | * | فضل بودی بهر قوت ای عمی |
| ۱۶۲۰ | N | فضل مردان بر زن ای حالی پرست | * | ز آن بود که مرد پایان بین‌تر است |
| ۱۶۲۱ | N | مرد کاندر عاقبت بینی خم است | * | او ز اهل عاقبت چون زن کم است |
| ۱۶۲۲ | N | از جهان دو بانگ می‌آید به ضد | * | تا کدامین را تو باشی مستعد |
| ۱۶۲۳ | N | آن یکی بانگش نشور اتقیا | * | و آن یکی بانگش فریب اشقیا |
| ۱۶۲۴ | N | من شکوفه‌ی خارم ای خوش گرم‌دار | * | گل بریزد من بمانم شاخ خار |
| ۱۶۲۵ | N | بانگ اشکوفه‌ش که اینک گل فروش | * | بانگ خار او که سوی ما مکوش |
| ۱۶۲۶ | N | این پذیرفتی بماندی ز آن دگر | * | که محب از ضد محبوب است کر |
| ۱۶۲۷ | N | آن یکی بانگ این که اینک حاضرم | * | بانگ دیگر بنگر اندر آخرم |
| ۱۶۲۸ | N | حاضری‌ام هست چون مکر و کمین | * | نقش آخر ز آینه‌ی اول ببین |
| ۱۶۲۹ | N | چون یکی زین دو جوال اندر شدی | * | آن دگر را ضد و نادر خور شدی |
| ۱۶۳۰ | N | ای خنک آن کاو ز اول آن شنید | * | کش عقول و مسمع مردان شنید |
| ۱۶۳۱ | N | خانه خالی یافت و جارا او گرفت | * | غیر آنش کژ نماید یا شگفت |
| ۱۶۳۲ | N | کوزه‌ی نو کاو به خود بولی کشید | * | آن خبث را آب نتواند برید |
| ۱۶۳۳ | N | در جهان هر چیز چیزی می‌کشد | * | کفر کافر را و مرشد را رشد |
| ۱۶۳۴ | N | کهربا هم هست و مغناطیس هست | * | تا تو آهن یا کهی آیی به شست |
| ۱۶۳۵ | N | برد مغناطیست ار تو آهنی | * | ور کهی بر کهربا بر می‌تنی |
| ۱۶۳۶ | N | آن یکی چون نیست با اخیار یار | * | لاجرم شد پهلوی فجار جار |
| ۱۶۳۷ | N | هست موسی پیش قبطی بس ذمیم | * | هست هامان پیش سبطی بس رجیم |
| ۱۶۳۸ | N | جان هامان جاذب قبطی شده | * | جان موسی طالب سبطی شده |
| ۱۶۳۹ | N | معده‌ی خر که کشد در اجتذاب | * | معده‌ی آدم جذوب گندم آب |
| ۱۶۴۰ | N | گر تو نشناسی کسی را از ظلام | * | بنگر اوراک اوش سازیده ست امام |