vol.4

block:4050

title of 4050
۱۳۰۱	N	کندن گوری که کمتر پیشه بود	*	کی ز فکر و حیله و اندیشه بود
۱۳۰۲	N	گر بدی این فهم مر قابیل را	*	کی نهادی بر سر او هابیل را
۱۳۰۳	N	که کجا غایب کنم این کشته را	*	این به خون و خاک در آغشته را
۱۳۰۴	N	دید زاغی زاغ مرده در دهان	*	بر گرفته تیز می‌آمد چنان
۱۳۰۵	N	از هوا زیر آمد و شد او به فن	*	از پی تعلیم او را گور کن
۱۳۰۶	N	پس به چنگال از زمین انگیخت گرد	*	زود زاغ مرده را در گور کرد
۱۳۰۷	N	دفن کردش پس بپوشیدش به خاک	*	زاغ از الهام حق بد علمناک
۱۳۰۸	N	گفت قابیل آه شه بر عقل من	*	که بود زاغی ز من افزون به فن
۱۳۰۹	N	عقل کل را گفت‌ ما زاغَ الْبَصَرُ	*	عقل جزوی می‌کند هر سو نظر
۱۳۱۰	N	عقل‌ ما زاغَ‌ است نور خاصگان	*	عقل زاغ استاد گور مردگان
۱۳۱۱	N	جان که او دنباله‌ی زاغان پرد	*	زاغ او را سوی گورستان برد
۱۳۱۲	N	هین مدو اندر پی نفس چو زاغ	*	کاو به گورستان برد نه سوی باغ
۱۳۱۳	N	گر روی رو در پی عنقای دل	*	سوی قاف و مسجد اقصای دل
۱۳۱۴	N	نو گیاهی هر دم از سودای تو	*	می‌دمد در مسجد اقصای تو
۱۳۱۵	N	تو سلیمان‌وار داد او بده	*	پی بر از وی پای رد بر وی منه
۱۳۱۶	N	ز انکه حال این زمین با ثبات	*	باز گوید با تو انواع نبات
۱۳۱۷	N	در زمین گر نیشکر ور خود نی است	*	ترجمان هر زمین نبت وی است
۱۳۱۸	N	پس زمین دل که نبتش فکر بود	*	فکرها اسرار دل را وانمود
۱۳۱۹	N	گر سخن کش یابم اندر انجمن	*	صد هزاران گل برویم چون چمن
۱۳۲۰	N	ور سخن کش یابم آن دم زن به مزد	*	می‌گریزد نکته‌ها از دل چو دزد
۱۳۲۱	N	جنبش هر کس به سوی جاذب است	*	جذب صادق نه چو جذب کاذب است
۱۳۲۲	N	می‌روی گه گمره و گه در رشد	*	رشته‌ای پیدا نه و آن کت می‌کشد
۱۳۲۳	N	اشتر کوری مهار تو رهین	*	تو کشش می‌بین مهارت را مبین
۱۳۲۴	N	گر شدی محسوس جذاب و مهار	*	پس نماندی این جهان دار الغرار
۱۳۲۵	N	گبر دیدی کاو پی سگ می‌رود	*	سخره‌ی دیو ستنبه می‌شود
۱۳۲۶	N	در پی او کی شدی مانند هیز	*	پای خود را وا کشیدی گبر نیز
۱۳۲۷	N	گاو گر واقف ز قصابان بدی	*	کی پی ایشان بدان دکان شدی
۱۳۲۸	N	یا بخوردی از کف ایشان سبوس	*	یا بدادی شیرشان از چاپلوس
۱۳۲۹	N	ور بخوردی کی علف هضمش شدی	*	گر ز مقصود علف واقف بدی
۱۳۳۰	N	پس ستون این جهان خود غفلت است	*	چیست دولت کاین دوادو بالت است
۱۳۳۱	N	اولش دو دو به آخر لت بخور	*	جز در این ویرانه نبود مرگ خر
۱۳۳۲	N	تو به جد کاری که بگرفتی به دست	*	عیبش این دم بر تو پوشیده شده‌ست
۱۳۳۳	N	ز آن همی تانی بدادن تن به کار	*	که بپوشید از تو عیبش کردگار
۱۳۳۴	N	همچنین هر فکر که گرمی در آن	*	عیب آن فکرت شده ست از تو نهان
۱۳۳۵	N	بر تو گر پیدا شدی زو عیب و شین	*	زو رمیدی جانت‌ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ
۱۳۳۶	N	حال کاخر زو پشیمان می‌شوی	*	گر بود این حالت اول کی دوی
۱۳۳۷	N	پس بپوشید اول آن بر جان ما	*	تا کنیم آن کار بر وفق قضا
۱۳۳۸	N	چون قضا آورد حکم خود پدید	*	چشم وا شد تا پشیمانی رسید
۱۳۳۹	N	این پشیمانی قضای دیگر است	*	این پشیمانی بهل حق را پرست
۱۳۴۰	N	ور کنی عادت پشیمان خور شوی	*	زین پشیمانی پشیمان‌تر شوی
۱۳۴۱	N	نیم عمرت در پریشانی رود	*	نیم دیگر در پشیمانی رود
۱۳۴۲	N	ترک این فکر و پشیمانی بگو	*	حال و یار و کار نیکوتر بجو
۱۳۴۳	N	ور نداری کار نیکوتر به دست	*	پس پشیمانیت بر فوت چه است
۱۳۴۴	N	گر همی‌دانی ره نیکو پرست	*	ور ندانی چون بدانی کاین بد است
۱۳۴۵	N	بد ندانی تا ندانی نیک را	*	ضد را از ضد توان دید ای فتی
۱۳۴۶	N	چون ز ترک فکر این عاجز شدی	*	از گنه آن گاه هم عاجز بدی
۱۳۴۷	N	چون بدی عاجز پشیمانی ز چیست	*	عاجزی را باز جو کز جذب کیست
۱۳۴۸	N	عاجزی بی‌قادری اندر جهان	*	کس ندیده ست و نباشد این بدان
۱۳۴۹	N	همچنین هر آرزو که می‌بری	*	تو ز عیب آن حجابی اندری
۱۳۵۰	N	ور نمودی علت آن آرزو	*	خود رمیدی جان تو ز آن جستجو
۱۳۵۱	N	گر نمودی عیب آن کار او ترا	*	کس نبردی کش کشان آن سو ترا
۱۳۵۲	N	و آن دگر کاری کز آن هستی نفور	*	ز آن بود که عیبش آمد در ظهور
۱۳۵۳	N	ای خدای راز دان خوش سخن	*	عیب کار بد ز ما پنهان مکن
۱۳۵۴	N	عیب کار نیک را منما به ما	*	تا نگردیم از روش سرد و هبا
۱۳۵۵	N	هم بر آن عادت سلیمان سنی	*	رفت در مسجد میان روشنی
۱۳۵۶	N	قاعده‌ی هر روز را می‌جست شاه	*	که ببیند مسجد اندر نو گیاه
۱۳۵۷	N	دل ببیند سر بدان چشم صفی	*	آن حشایش که شد از عامه خفی

[Prev Block] [Next Block]