block:2112
| ۳۷۸۸ | Q | زاهدی بُد در میانِ بادیه | * | در عبادت غرق چون عَبّادیه |
| ۳۷۸۸ | N | زاهدی بد در میان بادیه | * | در عبادت غرق چون عبادیه |
| ۳۷۸۹ | Q | حاجیان آن جا رسیدند از بلاد | * | دیده‌شان بر زاهدِ خُشک اوفتاد |
| ۳۷۸۹ | N | حاجیان آن جا رسیدند از بلاد | * | دیده‌شان بر زاهد خشک اوفتاد |
| ۳۷۹۰ | Q | جایِ زاهد خشک بود او تَرْمزاج | * | از سَمومِ بادیه بودش علاج |
| ۳۷۹۰ | N | جای زاهد خشک بود او تر مزاج | * | از سموم بادیه بودش علاج |
| ۳۷۹۱ | Q | حاجیان حیران شدند از وحدتش | * | و آن سلامت در میانِ آفتش |
| ۳۷۹۱ | N | حاجیان حیران شدند از وحدتش | * | و آن سلامت در میان آفتش |
| ۳۷۹۲ | Q | در نماز استاده بُد بر روی ریگ | * | ریگ کز تفَّش بجوشد آبِ دیگ |
| ۳۷۹۲ | N | در نماز استاده بد بر روی ریگ | * | ریگ کز تفش بجوشد آب دیگ |
| ۳۷۹۳ | Q | گفتیی سرمست در سبزه و گُلست | * | یا سواره بر بُراق و دُلدُلست |
| ۳۷۹۳ | N | گفتیی سر مست در سبزه و گل است | * | یا سواره بر براق و دلدل است |
| ۳۷۹۴ | Q | یا که پایش بر حریر و حُلّه‌هاست | * | یا سَموم او را به از بادِ صَباست |
| ۳۷۹۴ | N | یا که پایش بر حریر و حله‌هاست | * | یا سموم او را به از باد صباست |
| ۳۷۹۵ | Q | پس بماندند آن جماعت با نیاز | * | تا شود درویش فارغ از نماز |
| ۳۷۹۵ | N | پس بماندند آن جماعت با نیاز | * | تا شود درویش فارغ از نماز |
| ۳۷۹۶ | Q | چون ز اِستغراق باز آمد فقیر | * | ز آن جماعت زنده‌ای روشن ضمیر |
| ۳۷۹۶ | N | چون ز استغراق باز آمد فقیر | * | ز آن جماعت زنده‌ای روشن ضمیر |
| ۳۷۹۷ | Q | دید کابش می‌چکید از دست و رُو | * | جامه‌اش تر بود از آثارِ وضُو |
| ۳۷۹۷ | N | دید کابش می‌چکید از دست و رو | * | جامه‌اش تر بود از آثار وضو |
| ۳۷۹۸ | Q | پس بپرسیدش که آبت از کجاست | * | دست را برداشت کز سوی سماست |
| ۳۷۹۸ | N | پس بپرسیدش که آبت از کجاست | * | دست را برداشت کز سوی شماست |
| ۳۷۹۹ | Q | گفت هر گاهی که خواهی می‌رسد | * | بی ز جاه و بی ز حَبْلٍ مِن مَسَد |
| ۳۷۹۹ | N | گفت هر گاهی که خواهی می‌رسد | * | بی‌ز جاه و بی‌ز حبل من مسد |
| ۳۸۰۰ | Q | مشکل ما حَل کن ای سلطانِ دین | * | تا ببخشد حالِ تو ما را یقین |
| ۳۸۰۰ | N | مشکل ما حل کن ای سلطان دین | * | تا ببخشد حال تو ما را یقین |
| ۳۸۰۱ | Q | وانُما سِرّی ز اسرارت بما | * | تا ببُرّیم از میان زنّارها |
| ۳۸۰۱ | N | وانما سری ز اسرارت به ما | * | تا ببریم از میان زنارها |
| ۳۸۰۲ | Q | چشم را بگشود سوی آسمان | * | که اجابت کن دعای حاجیان |
| ۳۸۰۲ | N | چشم را بگشود سوی آسمان | * | که اجابت کن دعای حاجیان |
| ۳۸۰۳ | Q | رزق جُویی را ز بالا خُوگرم | * | تو ز بالا بر گشودستی دَرَم |
| ۳۸۰۳ | N | رزق جویی را ز بالا خو گرم | * | تو ز بالا بر گشودستی درم |
| ۳۸۰۴ | Q | ای نموده تو مکان از لامکان | * | فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ کرده عیان |
| ۳۸۰۴ | N | ای نموده تو مکان از لامکان | * | فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ کرده عیان |
| ۳۸۰۵ | Q | در میانِ این مناجات ابرِ خَوش | * | زود پیدا شد چو پیلِ آب‌کَش |
| ۳۸۰۵ | N | در میان این مناجات ابر خوش | * | زود پیدا شد چو پیل آب کش |
| ۳۸۰۶ | Q | همچو آب از مَشک باریدن گرفت | * | در گَو و در غارها مَسْکَن گرفت |
| ۳۸۰۶ | N | همچو آب از مشک باریدن گرفت | * | در گو و در غارها مسکن گرفت |
| ۳۸۰۷ | Q | ابر می‌بارید چون مَشک اشکها | * | حاجیان جمله گشاده مشکها |
| ۳۸۰۷ | N | ابر می‌بارید چون مشک اشکها | * | حاجیان جمله گشاده مشکها |
| ۳۸۰۸ | Q | یک جماعت ز آن عجایب کارها | * | می‌بریدند از میان زنّارها |
| ۳۸۰۸ | N | یک جماعت ز آن عجایب کارها | * | می‌بریدند از میان زنارها |
| ۳۸۰۹ | Q | قوم دیگر را یقین در ازدیاد | * | زین عجب و اللَّهُ أَعْلَم بالرَّشاد |
| ۳۸۰۹ | N | قوم دیگر را یقین در ازدیاد | * | زین عجب و اللَّه أعلم بالرشاد |
| ۳۸۱۰ | Q | قومِ دیگر ناپذیرا تُرْش و خام | * | ناقصانِ سَرمدی تَمَّ الکلام |
| ۳۸۱۰ | N | قوم دیگر ناپذیرا ترش و خام | * | ناقصان سرمدی تم الکلام |