vol.2

block:2047

title of 2047
۲۱۶۷	N	باغبانی چون نظر در باغ کرد	*	دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
۲۱۶۸	N	یک فقیه و یک شریف و صوفیی	*	هر یکی شوخی بدی لایوفیی
۲۱۶۹	N	گفت با اینها مرا صد حجت است	*	لیک جمع‌اند و جماعت قوت است
۲۱۷۰	N	بر نیایم یک تنه با سه نفر	*	پس ببرمشان نخست از همدگر
۲۱۷۱	N	هر یکی را من به سویی افکنم	*	چون که تنها شد سبیلش بر کنم
۲۱۷۲	N	حیله کرد و کرد صوفی را به راه	*	تا کند یارانش را با او تباه
۲۱۷۳	N	گفت صوفی را برو سوی وثاق	*	یک گلیم آور برای این رفاق
۲۱۷۴	N	رفت صوفی گفت خلوت با دو یار	*	تو فقیهی وین شریف نامدار
۲۱۷۵	N	ما به فتوی تو نانی می‌خوریم	*	ما به پر دانش تو می‌پریم
۲۱۷۶	N	وین دگر شه زاده و سلطان ماست	*	سید است از خاندان مصطفاست
۲۱۷۷	N	کیست آن صوفی شکم خوار خسیس	*	تا بود با چون شما شاهان جلیس
۲۱۷۸	N	چون بیاید مر و را پنبه کنید	*	هفته‌ای بر باغ و راغ من زنید
۲۱۷۹	N	باغ چه بود جان من آن شماست	*	ای شما بوده مرا چون چشم راست
۲۱۸۰	N	وسوسه کرد و مر ایشان را فریفت	*	آه کز یاران نمی‌باید شکیفت
۲۱۸۱	N	چون به ره کردند صوفی را و رفت	*	خصم شد اندر پیش با چوب زفت
۲۱۸۲	N	گفت ای سگ! صوفیی باشد که تیز	*	اندر آیی باغ ما تو از ستیز
۲۱۸۳	N	این جنیدت ره نمود و بایزید	*	از کدامین شیخ و پیرت این رسید
۲۱۸۴	N	کوفت صوفی را چو تنها یافتش	*	نیم کشتش کرد و سر بشکافتش
۲۱۸۵	N	گفت صوفی آن من بگذشت لیک	*	ای رفیقان پاس خود دارید نیک
۲۱۸۶	N	مر مرا اغیار دانستید هان	*	نیستم اغیارتر زین قلتبان
۲۱۸۷	N	این چه من خوردم شما را خوردنی است	*	وین چنین شربت جزای هر دنی است
۲۱۸۸	N	این جهان کوه است و گفت‌وگوی تو	*	از صدا هم باز آید سوی تو
۲۱۸۹	N	چون ز صوفی گشت فارغ باغبان	*	یک بهانه کرد ز آن پس جنس آن
۲۱۹۰	N	کای شریف من برو سوی وثاق	*	که ز بهر چاشت پختم من رقاق
۲۱۹۱	N	بر در خانه بگو قیماز را	*	تا بیارد آن رقاق و قاز را
۲۱۹۲	N	چون به ره کردش بگفت ای تیز بین	*	تو فقیهی ظاهر است این و یقین
۲۱۹۳	N	او شریفی می‌کند دعوی سرد	*	مادر او را که داند تا که کرد
۲۱۹۴	N	بر زن و بر فعل زن دل می‌نهید	*	عقل ناقص و آن گهانی اعتماد
۲۱۹۵	N	خویشتن را بر علی و بر نبی	*	بسته است اندر زمانه بس غبی
۲۱۹۶	N	هر که باشد از زنا و زانیان	*	این برد ظن در حق ربانیان
۲۱۹۷	N	هر که بر گردد سرش از چرخها	*	همچو خود گردنده بیند خانه را
۲۱۹۸	N	آن چه گفت آن باغبان بو الفضول	*	حال او بد، دور از اولاد رسول
۲۱۹۹	N	گر نبودی او نتیجه مرتدان	*	کی چنین گفتی برای خاندان
۲۲۰۰	N	خواند افسونها شنید آن را فقیه	*	در پیش رفت آن ستمکار سفیه
۲۲۰۱	N	گفت ای خر اندر این باغت که خواند	*	دزدی از پیغمبرت میراث ماند
۲۲۰۲	N	شیر را بچه همی‌ماند بدو	*	تو به پیغمبر به چه مانی بگو
۲۲۰۳	N	با شریف آن کرد مرد ملتجی	*	که کند با آل یاسین خارجی
۲۲۰۴	N	تا چه کین دارند دایم دیو و غول	*	چون یزید و شمر با آل رسول
۲۲۰۵	N	شد شریف از زخم آن ظالم خراب	*	با فقیه او گفت ما جستیم از آب
۲۲۰۶	N	پای دار اکنون که ماندی فرد و کم	*	چون دهل شو! زخم می‌خور بر شکم!
۲۲۰۷	N	گر شریف و لایق و هم دم نی‌ام	*	از چنین ظالم تو را من کم نی‌ام
۲۲۰۸	N	شد از او فارغ بیامد کای فقیه	*	چه فقیهی؟ ای تو ننگ هر سفیه
۲۲۰۹	N	فتوی‌ات این است ای ببریده دست	*	کاندر آیی و نگویی امر هست؟
۲۲۱۰	N	این چنین رخصت بخواندی در وسیط	*	یا بدست این مسئله اندر محیط
۲۲۱۱	N	گفت حق استت بزن دستت رسید	*	این سزای آن که از یاران برید

[Prev Block] [Next Block]