vol.2

block:2009

title of 2009
۳۷۶	N	بود شیخی دایما او وامدار	*	از جوانمردی که بود آن نامدار
۳۷۷	N	ده هزاران وام کردی از مهان	*	خرج کردی بر فقیران جهان
۳۷۸	N	هم به وام او خانقاهی ساخته	*	جان و مال و خانقه درباخته
۳۷۹	N	وام او را حق ز هر جا می‌گزارد	*	کرد حق بهر خلیل از ریگ آرد
۳۸۰	N	گفت پیغمبر که در بازارها	*	دو فرشته می‌کنند ایدر دعا
۳۸۱	N	کای خدا تو منفقان را ده خلف	*	ای خدا تو ممسکان را ده تلف
۳۸۲	N	خاصه آن منفق که جان انفاق کرد	*	حلق خود قربانی خلاق کرد
۳۸۳	N	حلق پیش آورد اسماعیل‌وار	*	کارد بر حلقش نیارد کرد کار
۳۸۴	N	پس شهیدان زنده زین رویند و خوش	*	تو بدان قالب بمنگر گبروش
۳۸۵	N	چون خلف دادستشان جان بقا	*	جان ایمن از غم و رنج و شقا
۳۸۶	N	شیخ وامی سالها این کار کرد	*	می‌ستد می‌داد همچون پای مرد
۳۸۷	N	تخمها می‌کاشت تا روز اجل	*	تا بود روز اجل میر اجل
۳۸۸	N	چون که عمر شیخ در آخر رسید	*	در وجود خود نشان مرگ دید
۳۸۹	N	وامداران گرد او بنشسته جمع	*	شیخ بر خود خوش گدازان همچو شمع
۳۹۰	N	وامداران گشته نومید و ترش	*	درد دلها یار شد با درد شش
۳۹۱	N	شیخ گفت این بد گمانان را نگر	*	نیست حق را چار صد دینار زر
۳۹۲	N	کودکی حلوا ز بیرون بانگ زد	*	لاف حلوا بر امید دانگ زد
۳۹۳	N	شیخ اشارت کرد خادم را به سر	*	که برو آن جمله حلوا را بخر
۳۹۴	N	تا غریمان چون که آن حلوا خورند	*	یک زمانی تلخ در من ننگرند
۳۹۵	N	در زمان خادم برون آمد به در	*	تا خرد او جمله حلوا ز ان پسر
۳۹۶	N	گفت او را جمله‌ی حلوا به چند	*	گفت کودک نیم دیناری و اند
۳۹۷	N	گفت نه از صوفیان افزون مجو	*	نیم دینارت دهم دیگر مگو
۳۹۸	N	او طبق بنهاد اندر پیش شیخ	*	تو ببین اسرار سر اندیش شیخ
۳۹۹	N	کرد اشارت با غریمان کین نوال	*	نک تبرک خوش خورید این را حلال
۴۰۰	N	چون طبق خالی شد آن کودک ستد	*	گفت دینارم بده ای با خرد
۴۰۱	N	شیخ گفتا از کجا آرم درم	*	وام دارم می‌روم سوی عدم
۴۰۲	N	کودک از غم زد طبق را بر زمین	*	ناله و گریه بر آورد و حنین
۴۰۳	N	می‌گریست از غبن کودک های های	*	کای مرا بشکسته بودی هر دو پای
۴۰۴	N	کاشکی من گرد گلخن گشتمی	*	بر در این خانقه نگذشتمی
۴۰۵	N	صوفیان طبل خوار لقمه جو	*	سگ دلان و همچو گربه روی شو
۴۰۶	N	از غریو کودک آن جا خیر و شر	*	گرد آمد گشت بر کودک حشر
۴۰۷	N	پیش شیخ آمد که ای شیخ درشت	*	تو یقین دان که مرا استاد کشت
۴۰۸	N	گر روم من پیش او دست تهی	*	او مرا بکشد اجازت می‌دهی
۴۰۹	N	و آن غریمان هم به انکار و جحود	*	رو به شیخ آورده کاین باری چه بود
۴۱۰	N	مال ما خوردی مظالم می‌بری	*	از چه بود این ظلم دیگر بر سری
۴۱۱	N	تا نماز دیگر آن کودک گریست	*	شیخ دیده بست و در وی ننگریست
۴۱۲	N	شیخ فارغ از جفا و از خلاف	*	در کشیده روی چون مه در لحاف
۴۱۳	N	با ازل خوش با اجل خوش شاد کام	*	فارغ از تشنیع و گفت خاص و عام
۴۱۴	N	آن که جان در روی او خندد چو قند	*	از ترش رویی خلقش چه گزند
۴۱۵	N	آن که جان بوسه دهد بر چشم او	*	کی خورد غم از فلک وز خشم او
۴۱۶	N	در شب مهتاب مه را بر سماک	*	از سگان و عوعو ایشان چه باک
۴۱۷	N	سگ وظیفه‌ی خود به جا می‌آورد	*	مه وظیفه‌ی خود به رخ می‌گسترد
۴۱۸	N	کارک خود می‌گزارد هر کسی	*	آب نگذارد صفا بهر خسی
۴۱۹	N	خس خسانه می‌رود بر روی آب	*	آب صافی می‌رود بی‌اضطراب
۴۲۰	N	مصطفی مه می‌شکافد نیم شب	*	ژاژ می‌خاید ز کینه بو لهب
۴۲۱	N	آن مسیحا مرده زنده می‌کند	*	و آن جهود از خشم سبلت می‌کند
۴۲۲	N	بانگ سگ هرگز رسد در گوش ماه	*	خاصه ماهی کاو بود خاص اله
۴۲۳	N	می‌خورد شه بر لب جو تا سحر	*	در سماع از بانگ چغزان بی‌خبر
۴۲۴	N	هم شدی توزیع کودک دانگ چند	*	همت شیخ آن سخا را کرد بند
۴۲۵	N	تا کسی ندهد به کودک هیچ چیز	*	قوت پیران از این بیش است نیز
۴۲۶	N	شد نماز دیگر آمد خادمی	*	یک طبق بر کف ز پیش حاتمی
۴۲۷	N	صاحب مالی و حالی پیش پیر	*	هدیه بفرستاد کز وی بد خبیر
۴۲۸	N	چار صد دینار بر گوشه‌ی طبق	*	نیم دینار دگر اندر ورق
۴۲۹	N	خادم آمد شیخ را اکرام کرد	*	و آن طبق بنهاد پیش شیخ فرد
۴۳۰	N	چون طبق را از غطا واکرد رو	*	خلق دیدند آن کرامت را از او
۴۳۱	N	آه و افغان از همه برخاست زود	*	کای سر شیخان و شاهان این چه بود
۴۳۲	N	این چه سر است این چه سلطانی است باز	*	ای خداوند خداوندان راز
۴۳۳	N	ما ندانستیم ما را عفو کن	*	بس پراکنده که رفت از ما سخن
۴۳۴	N	ما که کورانه عصاها می‌زنیم	*	لاجرم قندیلها را بشکنیم
۴۳۵	N	ما چو کران ناشنیده یک خطاب	*	هرزه گویان از قیاس خود جواب
۴۳۶	N	ما ز موسی پند نگرفتیم کاو	*	گشت از انکار خضری زرد رو
۴۳۷	N	با چنان چشمی که بالا می‌شتافت	*	نور چشمش آسمان را می‌شکافت
۴۳۸	N	کرده با چشمت تعصب موسیا	*	از حماقت چشم موش آسیا
۴۳۹	N	شیخ فرمود آن همه گفتار و قال	*	من بحل کردم شما را آن حلال
۴۴۰	N	سر این آن بود کز حق خواستم	*	لاجرم بنمود راه راستم
۴۴۱	N	گفت آن دینار اگر چه اندک است	*	لیک موقوف غریو کودک است
۴۴۲	N	تا نگرید کودک حلوا فروش	*	بحر رحمت در نمی‌آید به جوش
۴۴۳	N	ای برادر طفل طفل چشم تست	*	کام خود موقوف زاری دان درست
۴۴۴	N	گر همی‌خواهی که آن خلعت رسد	*	پس بگریان طفل دیده بر جسد

[Prev Block] [Next Block]