block:1166
| ۳۹۲۴ | Q | باز رَو سوی علی و خونیَش | * | وان کرم با خونی و افزونیَش |
| ۳۹۲۴ | N | باز رو سوی علی و خونی‌اش | * | و آن کرم با خونی و افزونی‌اش |
| ۳۹۲۵ | Q | گفت دشمن را همی‌می‌بینم بچَشم | * | روز و شب بر وَی ندارم هیچ خَشم |
| ۳۹۲۵ | N | گفت دشمن را همی‌می‌بینم به چشم | * | روز و شب بر وی ندارم هیچ خشم |
| ۳۹۲۶ | Q | زانک مرگم همچو من خوش آمدست | * | مرگِ من در بَعْث چنگ اندر زدست |
| ۳۹۲۶ | N | ز آنکه مرگم همچو من خوش آمده ست | * | مرگ من در بعث چنگ اندر زده ست |
| ۳۹۲۷ | Q | مرگِ بی‌مرگی بود ما را حلال | * | برگِ بی‌برگی بود ما را نَوال |
| ۳۹۲۷ | N | مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال | * | برگ بی‌برگی بود ما را نوال |
| ۳۹۲۸ | Q | ظاهرش مرگ و بباطن زندگی | * | ظاهرش اَبْتَر نهان پایندگی |
| ۳۹۲۸ | N | ظاهرش مرگ و به باطن زندگی | * | ظاهرش ابتر نهان پایندگی |
| ۳۹۲۹ | Q | در رَحِم زادن جَنین را رفتنست | * | در جهان او را ز نَو بشکفتنست |
| ۳۹۲۹ | N | در رحم زادن جنین را رفتن است | * | در جهان او را ز نو بشکفتن است |
| ۳۹۳۰ | Q | چون مرا سوی اجل عشق و هواست | * | نَهْی‌ِ لا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ مراست |
| ۳۹۳۰ | N | چون مرا سوی اجل عشق و هواست | * | نهی لا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ مراست |
| ۳۹۳۱ | Q | زانک نهی از دانۀ شیرین بود | * | تلخ را خود نهی حاجت کَی شود |
| ۳۹۳۱ | N | ز آنکه نهی از دانه‌ی شیرین بود | * | تلخ را خود نهی حاجت کی شود |
| ۳۹۳۲ | Q | دانۀِ کش تلخ باشد مغز و پوست | * | تلخی و مکرُوهیَش خود نهیِ اوست |
| ۳۹۳۲ | N | دانه‌ای که تلخ باشد مغز و پوست | * | تلخی و مکروهی‌اش خود نهی اوست |
| ۳۹۳۳ | Q | دانۀ مُردن مرا شیرین شدست | * | بَل هُم اَحْیَآءٌ پیِ من آمدست |
| ۳۹۳۳ | N | دانه‌ی مردن مرا شیرین شده ست | * | بل هم احیاء پی من آمده ست |
| ۳۹۳۴ | Q | اُقْتُلُونی یا ثِقاتی لائما | * | إِنَّ فی قَتْلی حَیاتی دایما |
| ۳۹۳۴ | N | اقتلونی یا ثقاتی لائما | * | إن فی قتلی حیاتی دایما |
| ۳۹۳۵ | Q | إِنَّ فی مَوْتی حَیاتی یا فَتَی | * | کَمْ أُفارِقْ مَوْطِنی حَتَّی مَتَی |
| ۳۹۳۵ | N | إن فی موتی حیاتی یا فتی | * | کم أفارق موطنی حتی متی |
| ۳۹۳۶ | Q | فُرْقتی لَوْ لَمْ تکُنْ فی ذا السُّکُون | * | لَمْ یَقُل‌ْ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ |
| ۳۹۳۶ | N | فرقتی لو لم تکن فی ذا السکون | * | لم یقل إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ |
| ۳۹۳۷ | Q | راجع آن باشد که باز آید بشهر | * | سوی وَحْدت آید از تفریقِ دهر |
| ۳۹۳۷ | N | راجع آن باشد که باز آید به شهر | * | سوی وحدت آید از تفریق دهر |