block:1104
| ۲۱۶۱ | Q | باز گرد و حالِ مطرب گوش دار | * | زانک عاجز گشت مُطرب ز انتظار |
| ۲۱۶۱ | N | باز گرد و حال مطرب گوش دار | * | ز آن که عاجز گشت مطرب ز انتظار |
| ۲۱۶۲ | Q | بانگ آمد مر عُمَر را کای عُمَر | * | بندهٔ ما را ز حاجت باز خَر |
| ۲۱۶۲ | N | بانگ آمد مر عمر را کای عمر | * | بنده‌ی ما را ز حاجت باز خر |
| ۲۱۶۳ | Q | بندهٔ داریم خاص و محترم | * | سوی گورستان تو رنجه کن قَدَم |
| ۲۱۶۳ | N | بنده‌ای داریم خاص و محترم | * | سوی گورستان تو رنجه کن قدم |
| ۲۱۶۴ | Q | ای عمر برجه ز بیت المالِ عام | * | هفتصد دینار در کف نِه تمام |
| ۲۱۶۴ | N | ای عمر برجه ز بیت المال عام | * | هفت صد دینار در کف نه تمام |
| ۲۱۶۵ | Q | پیشِ او بَر کای تو ما را اختیار | * | این قَدَر بِستان کنون معذور دار |
| ۲۱۶۵ | N | پیش او بر کای تو ما را اختیار | * | این قدر بستان کنون معذور دار |
| ۲۱۶۶ | Q | این قدر از بهرِ ابریشم‌بها | * | خرج کن چون خرج شد اینجا بیا |
| ۲۱۶۶ | N | این قدر از بهر ابریشم بها | * | خرج کن چون خرج شد اینجا بیا |
| ۲۱۶۷ | Q | پس عمر ز آن هیبتِ آواز جَست | * | تا میان را بهرِ این خدمت ببست |
| ۲۱۶۷ | N | پس عمر ز آن هیبت آواز جست | * | تا میان را بهر این خدمت ببست |
| ۲۱۶۸ | Q | سوی گورستان عمر بنهاد رو | * | در بغل همْیان دوان در جًست و جو |
| ۲۱۶۸ | N | سوی گورستان عمر بنهاد رو | * | در بغل همیان دوان در جستجو |
| ۲۱۶۹ | Q | گِردِ گورستان دوانه شد بسی | * | غیرِ آن پیر او ندید آنجا کسی |
| ۲۱۶۹ | N | گرد گورستان دوانه شد بسی | * | غیر آن پیر او ندید آن جا کسی |
| ۲۱۷۰ | Q | گفت این نبْود دگرباره دوید | * | مانده گشت و غیرِ آن پیر او ندید |
| ۲۱۷۰ | N | گفت این نبود دگر باره دوید | * | مانده گشت و غیر آن پیر او ندید |
| ۲۱۷۱ | Q | گفت حق فرمود ما را بنده‌ایست | * | صافی و شایسته و فرخنده‌ایست |
| ۲۱۷۱ | N | گفت حق فرمود ما را بنده‌ای است | * | صافی و شایسته و فرخنده‌ای است |
| ۲۱۷۲ | Q | پیرِ چنگی کَی بود خاصِ خدا | * | حبَّذا ای سِرّ پنهان حَبّذا |
| ۲۱۷۲ | N | پیر چنگی کی بود خاص خدا | * | حبذا ای سر پنهان حبذا |
| ۲۱۷۳ | Q | بارِ دیگر گِردِ گورستان بگشت | * | همچو آن شیرِ شکاری گردِ دشت |
| ۲۱۷۳ | N | بار دیگر گرد گورستان بگشت | * | همچو آن شیر شکاری گرد دشت |
| ۲۱۷۴ | Q | چون یقین گشتش که غیرِ پیر نیست | * | گفت در ظُلمت دلِ روشن بسیست |
| ۲۱۷۴ | N | چون یقین گشتش که غیر پیر نیست | * | گفت در ظلمت دل روشن بسی است |
| ۲۱۷۵ | Q | آمد او با صد ادب آنجا نِشَست | * | بر عمر عَطسه فتاد و پیر جَست |
| ۲۱۷۵ | N | آمد او با صد ادب آن جا نشست | * | بر عمر عطسه فتاد و پیر جست |
| ۲۱۷۶ | Q | مر عُمَر را دید و ماند اندر شگفت | * | عزمِ رفتن کرد و لرزیدن گرفت |
| ۲۱۷۶ | N | مر عمر را دید و ماند اندر شگفت | * | عزم رفتن کرد و لرزیدن گرفت |
| ۲۱۷۷ | Q | گفت در باطن خدایا از تو داد | * | محتسب بر پیرکی چنگی فتاد |
| ۲۱۷۷ | N | گفت در باطن خدایا از تو داد | * | محتسب بر پیرکی چنگی فتاد |
| ۲۱۷۸ | Q | چون نظر اندر رخِ آن پیر کرد | * | دید او را شرمسار و روی‌زرد |
| ۲۱۷۸ | N | چون نظر اندر رخ آن پیر کرد | * | دید او را شرمسار و روی زرد |
| ۲۱۷۹ | Q | پس عمر گفتش مترس از من مَرَم | * | کِتْ بشارتها ز حقّ آورده‌ام |
| ۲۱۷۹ | N | پس عمر گفتش مترس از من مرم | * | کت بشارتها ز حق آورده‌ام |
| ۲۱۸۰ | Q | چند یزدان مِدْحتِ خوی تو کرد | * | تا عُمر را عاشقِ رویِ تو کرد |
| ۲۱۸۰ | N | چند یزدان مدحت خوی تو کرد | * | تا عمر را عاشق روی تو کرد |
| ۲۱۸۱ | Q | پیشِ من بنْشین و مهجوری مساز | * | تا بگوشت گویم از اقبال راز |
| ۲۱۸۱ | N | پیش من بنشین و مهجوری مساز | * | تا به گوشت گویم از اقبال راز |
| ۲۱۸۲ | Q | حق سلامت می‌کند می‌پرسدت | * | چونی از رنج و غمانِ بی‌حدت |
| ۲۱۸۲ | N | حق سلامت می‌کند می‌پرسدت | * | چونی از رنج و غمان بی‌حدت |
| ۲۱۸۳ | Q | نک قُراضهٔ چند ابریشم بها | * | خرج کن این را و باز اینجا بیا |
| ۲۱۸۳ | N | نک قراضه‌ی چند ابریشم بها | * | خرج کن این را و باز اینجا بیا |
| ۲۱۸۴ | Q | پیر لرزان گشت چون این را شنید | * | دست می‌خایید و بر خود می‌طپید |
| ۲۱۸۴ | N | پیر لرزان گشت چون این را شنید | * | دست می‌خایید و بر خود می‌تپید |
| ۲۱۸۵ | Q | بانگ می‌زد کای خدای بی‌نظیر | * | بس که از شرم آب شد بیچاره پیر |
| ۲۱۸۵ | N | بانگ می‌زد کای خدای بی‌نظیر | * | بس که از شرم آب شد بیچاره پیر |
| ۲۱۸۶ | Q | چون بسی بگْریست و از حد رفت درد | * | چنگ را زد بر زمین و خُرد کرد |
| ۲۱۸۶ | N | چون بسی بگریست و از حد رفت درد | * | چنگ را زد بر زمین و خرد کرد |
| ۲۱۸۷ | Q | گفت ای بوده حجابم از آله | * | ای مرا تو راه‌زن از شاه‌راه |
| ۲۱۸۷ | N | گفت ای بوده حجابم از اله | * | ای مرا تو راه زن از شاه راه |
| ۲۱۸۸ | Q | ای بخورده خونِ من هفتاد سال | * | ای ز تو رُویم سیه پیشِ کمال |
| ۲۱۸۸ | N | ای بخورده خون من هفتاد سال | * | ای ز تو رویم سیه پیش کمال |
| ۲۱۸۹ | Q | ای خدای با عطآی با وفا | * | رحم کن بر عُمْرِ رفته در جَفا |
| ۲۱۸۹ | N | ای خدای با عطای با وفا | * | رحم کن بر عمر رفته در جفا |
| ۲۱۹۰ | Q | داد حق عُمری که هر روزی از آن | * | کس نداند قیمتِ آن در جهان |
| ۲۱۹۰ | N | داد حق عمری که هر روزی از آن | * | کس نداند قیمت آن در جهان |
| ۲۱۹۱ | Q | خرج کردم عُمرِ خود را دَم‌بَدم | * | در دمیدم جمله را در زیر و بَم |
| ۲۱۹۱ | N | خرج کردم عمر خود را دم‌به‌دم | * | در دمیدم جمله را در زیر و بم |
| ۲۱۹۲ | Q | آه کز یادِ ره و پردهٔ عِراق | * | رفت از یادم دمِ تلخِ فراق |
| ۲۱۹۲ | N | آه کز یاد ره و پرده‌ی عراق | * | رفت از یادم دم تلخ فراق |
| ۲۱۹۳ | Q | وآی کز ترِّی زیرْافکندِ خُرد | * | خُشک شد کِشتِ دلِ من دل بمُرد |
| ۲۱۹۳ | N | وای کز تری زیر افکند خرد | * | خشک شد کشت دل من دل بمرد |
| ۲۱۹۴ | Q | وآی کز آوازِ این بیست و چهار | * | کاروان بگْذشت و بیگه شد نهار |
| ۲۱۹۴ | N | وای کز آواز این بیست و چهار | * | کاروان بگذشت و بیگه شد نهار |
| ۲۱۹۵ | Q | ای خدا فریاد زین فریادخواه | * | داد خواهم نه ز کس زین دادخواه |
| ۲۱۹۵ | N | ای خدا فریاد زین فریادخواه | * | داد خواهم نه ز کس زین داد خواه |
| ۲۱۹۶ | Q | دادِ خود از کس نیابم جز مگر | * | زانک او از من بمن نزدیکتر |
| ۲۱۹۶ | N | داد خود از کس نیابم جز مگر | * | ز آن که او از من به من نزدیکتر |
| ۲۱۹۷ | Q | کین مَنی از وَیْ رسَد دَم دَم مرا | * | پس ورا بینم چو این شد کَم مرا |
| ۲۱۹۷ | N | کاین منی از وی رسد دم دم مرا | * | پس و را بینم چو این شد کم مرا |
| ۲۱۹۸ | Q | همچو آن کو با تو باشد زرشُمَر | * | سوی او داری نه سوی خود نظر |
| ۲۱۹۸ | N | همچو آن کاو با تو باشد زر شمر | * | سوی او داری نه سوی خود نظر |