vol.1

Qūniyah Nicholson both

block:1058

تولیدن شیر از دیر آمدن خرگوش
۱۰۹۱Qهمچو آن خرگوش کو بر شیر زد * روحِ او کَی بود اندر خورْدِ قَد
۱۰۹۱Nهمچو آن خرگوش کاو بر شیر زد * روح او کی بود اندر خورد قد
۱۰۹۲Qشیر می‌گفت از سرِ تیزی و خشم * کز رهِ گوشم عدو بربست چشم
۱۰۹۲Nشیر می‌گفت از سر تیزی و خشم * کز ره گوشم عدو بر بست چشم
۱۰۹۳Qمکرهای جَبْریانم بسته کرد * تیغِ چوبینشان تنم را خسته کرد
۱۰۹۳Nمکرهای جبریانم بسته کرد * تیغ چوبینشان تنم را خسته کرد
۱۰۹۴Qزین سِپَس من نشْنوم آن دَمْدَمه * بانگِ دیوانست و غُولان آن همه
۱۰۹۴Nزین سپس من نشنوم آن دمدمه * بانگ دیوان است و غولان آن همه
۱۰۹۵Qبر دَران ای دل تو ایشان را مَه‌ایست * پوستشان بر کَن کِشان جز پوست نیست
۱۰۹۵Nبردران ای دل تو ایشان را مه‌ایست * پوستشان بر کن کشان جز پوست نیست
۱۰۹۶Qپوست چه بْوَد گفتهای رنگ رنگ * چون زِرِه بر آب کش نبْود درنگ
۱۰۹۶Nپوست چه بود گفتهای رنگ رنگ * چون زره بر آب کش نبود درنگ
۱۰۹۷Qاین سخن چون پوست و معنی مغز دان * این سخن چون نقش و معنی همچو جان
۱۰۹۷Nاین سخن چون پوست و معنی مغز دان * این سخن چون نقش و معنی همچو جان
۱۰۹۸Qپوست باشد مغزِ بَد را عیب‌پوش * مغزِ نیکو را ز غیرت غَیْب‌پوش
۱۰۹۸Nپوست باشد مغز بد را عیب پوش * مغز نیکو را ز غیرت غیب پوش
۱۰۹۹Qچون قلم از باد بُد دفتر ز آب * هر چه بنْویسی فنا گردد شتاب
۱۰۹۹Nچون قلم از باد بد دفتر ز آب * هر چه بنویسی فنا گردد شتاب
۱۱۰۰Qنقشِ آبست ار وفا جُویی ازان * باز گردی دستهای خود گزان
۱۱۰۰Nنقش آب است ار وفا جویی از آن * باز گردی دستهای خود گزان
۱۱۰۱Qباد در مَردُم هوا و آرزوست * چون هوا بگْذاشتی پیغامِ هُوست
۱۱۰۱Nباد در مردم هوا و آرزوست * چون هوا بگذاشتی پیغام هوست
۱۱۰۲Qخوش بود پیغامهای کِردگار * کو ز سر تا پای باشد پایدار
۱۱۰۲Nخوش بود پیغامهای کردگار * کاو ز سر تا پای باشد پایدار
۱۱۰۳Qخُطبهٔ شاهان بگردد و آن کِیا * جز کیا و خُطبه‌های انبیا
۱۱۰۳Nخطبه‌ی شاهان بگردد و آن کیا * جز کیا و خطبه‌های انبیا
۱۱۰۴Qزانک بَوْشِ پادشاهان از هُواست * بارنامهٔ انبیا از کبْریاست
۱۱۰۴Nز آن که بوش پادشاهان از هواست * بار نامه‌ی انبیا از کبریاست
۱۱۰۵Qاز دِرَمها نامِ شاهان بر کَنَند * نامِ احمد تا ابد بر می‌زنند
۱۱۰۵Nاز درمها نام شاهان بر کنند * نام احمد تا ابد بر می‌زنند
۱۱۰۶Qنامِ احمد نامِ جملهٔ انبیاست * چونک صد آمد نَوَد هم پیشِ ماست
۱۱۰۶Nنام احمد نام جمله انبیاست * چون که صد آمد نود هم پیش ماست