block:4017
| ۴۰۶ | Q | گرچه برناید بجهد و زورِ تو | * | لیک مسجد را بر آرد پُورِ تو |
| ۴۰۶ | N | گر چه برناید به جهد و زور تو | * | لیک مسجد را بر آرد پور تو |
| ۴۰۷ | Q | کرده‌ٔ از کرده‌ٔ تست ای حکیم | * | مؤمنان را اتّصالی دان قدیم |
| ۴۰۷ | N | کرده‌ی از کرده‌ی تست ای حکیم | * | مومنان را اتصالی دان قدیم |
| ۴۰۸ | Q | مؤمنان معدود لیک ایمان یکی | * | جِسمشان معدود لیکن جان یکی |
| ۴۰۸ | N | مومنان معدود لیک ایمان یکی | * | جسمشان معدود لیکن جان یکی |
| ۴۰۹ | Q | غیِر فهم و جان که در گاو و خرست | * | آدمی را عقل و جانی دیگرست |
| ۴۰۹ | N | غیر فهم و جان که در گاو و خر است | * | آدمی را عقل و جانی دیگر است |
| ۴۱۰ | Q | باز غیرِ جان و عقلِ آدمی | * | هست جانی در ولی آن دَمی |
| ۴۱۰ | N | باز غیر جان و عقل آدمی | * | هست جانی در ولی آن دمی |
| ۴۱۱ | Q | جانِ حیوانی ندارد اتّحاد | * | تو مجُو این اتّحاد از رُوحِ باد |
| ۴۱۱ | N | جان حیوانی ندارد اتحاد | * | تو مجو این اتحاد از روح باد |
| ۴۱۲ | Q | گر خورد این نان نگردد سِیر آن | * | ور کَشَد بار این نگردد او گران |
| ۴۱۲ | N | گر خورد این نان نگردد سیر آن | * | ور کشد بار این نگردد او گران |
| ۴۱۳ | Q | بلک این شادی کند از مرگِ او | * | از حسد میرد چو بیند برگِ او |
| ۴۱۳ | N | بلکه این شادی کند از مرگ او | * | از حسد میرد چو بیند برگ او |
| ۴۱۴ | Q | جانِ گرگان و سگان هر یک جُداست | * | متّحد جانهای شیران خداست |
| ۴۱۴ | N | جان گرگان و سگان هر یک جداست | * | متحد جانهای شیران خداست |
| ۴۱۵ | Q | جمع گفتم جانهاشان من باِسم | * | کان یکی جان صد بود نِسْبَت بجسم |
| ۴۱۵ | N | جمع گفتم جانهاشان من به اسم | * | کان یکی جان صد بود نسبت به جسم |
| ۴۱۶ | Q | همچو آن یک نورِ خورشیِد سَما | * | صد بود نِسْبَت بصَحنِ خانه‌ها |
| ۴۱۶ | N | همچو آن یک نور خورشید سما | * | صد بود نسبت به صحن خانه‌ها |
| ۴۱۷ | Q | لیک یک باشد همه انوارشان | * | چونکه برگیری تو دیوار از میان |
| ۴۱۷ | N | لیک یک باشد همه انوارشان | * | چون که برگیری تو دیوار از میان |
| ۴۱۸ | Q | چون نماند خانه‌ها را قاعده | * | مؤمنان مانند نَفْسِ واحده |
| ۴۱۸ | N | چون نماند خانه‌ها را قاعده | * | مومنان مانند نفس واحده |
| ۴۱۹ | Q | فرق و اشکالات آید زین مقال | * | زانک نْبود مِثْل این باشد مثال |
| ۴۱۹ | N | فرق و اشکالات آید زین مقال | * | ز انکه نبود مثل این باشد مثال |
| ۴۲۰ | Q | فرق‌ها بی‌حد بود از شخصِ شیر | * | تا بشخصِ آدمی‌زادِ دلیر |
| ۴۲۰ | N | فرق‌ها بی‌حد بود از شخص شیر | * | تا به شخص آدمی زاد دلیر |
| ۴۲۱ | Q | لیک در وقتِ مثال ای خوش نظر | * | اتّحاد از رُویِ جانبازی نگر |
| ۴۲۱ | N | لیک در وقت مثال ای خوش نظر | * | اتحاد از روی جانبازی نگر |
| ۴۲۲ | Q | کان دلیر آخر مثالِ شیر بود | * | نیست مثلِ شیر در جمله‌ٔ حُدود |
| ۴۲۲ | N | کان دلیر آخر مثال شیر بود | * | نیست مثل شیر در جمله‌ی حدود |
| ۴۲۳ | Q | مُتّحد نقشی ندارد این سَرا | * | تا که مثلی وا نمایم من ترا |
| ۴۲۳ | N | متحد نقشی ندارد این سرا | * | تا که مثلی وا نمایم من ترا |
| ۴۲۴ | Q | هم مثالِ ناقصی دست آورم | * | تا ز حَیْرانی خِرَد را وا خِرم |
| ۴۲۴ | N | هم مثال ناقصی دست آورم | * | تا ز حیرانی خرد را وا خرم |
| ۴۲۵ | Q | شب بهَر خانه چراغی می‌نهند | * | تا بنورِ آن ز ظُلمت می‌رهند |
| ۴۲۵ | N | شب به هر خانه چراغی می‌نهند | * | تا به نور آن ز ظلمت می‌رهند |
| ۴۲۶ | Q | آن چراغ این تن بود نورش چو جان | * | هست محتاجِ فتیل و این و آن |
| ۴۲۶ | N | آن چراغ این تن بود نورش چو جان | * | هست محتاج فتیل و این و آن |
| ۴۲۷ | Q | آن چراغِ شش فتیله‌ٔ این حواس | * | جملگی بر خواب و خور دارد اساس |
| ۴۲۷ | N | آن چراغ شش فتیله‌ی این حواس | * | جملگی بر خواب و خور دارد اساس |
| ۴۲۸ | Q | بی‌خور و بی‌خواب نزْیَد نیم دَم | * | با خور و با خواب نزْید نیز هم |
| ۴۲۸ | N | بی‌خور و بی‌خواب نزید نیم دم | * | با خور و با خواب نزید نیز هم |
| ۴۲۹ | Q | بی‌فتیل و روغنش نبْود بقا | * | با فتیل و روغن او هم بی‌وَفا |
| ۴۲۹ | N | بی‌فتیل و روغنش نبود بقا | * | با فتیل و روغن او هم بی‌وفا |
| ۴۳۰ | Q | زانک نورِ علَّتی‌اش مرگ‌جُوست | * | چون زِیَد که روزِ روشن مرگِ اوست |
| ۴۳۰ | N | ز انکه نور علتی‌اش مرگ جوست | * | چون زید که روز روشن مرگ اوست |
| ۴۳۱ | Q | جمله حِسهای بَشَر هم بی‌بقَاست | * | زانک پیشِ نورِ روزِ حَشْر لاست |
| ۴۳۱ | N | جمله حسهای بشر هم بی‌بقاست | * | ز انکه پیش نور روز حشر لاست |
| ۴۳۲ | Q | نورِ حسّ و جانِ بابایانِ ما | * | نیست کُلّی فانی و لا چون گیا |
| ۴۳۲ | N | نور حس و جان بابایان ما | * | نیست کلی فانی و لا چون گیا |
| ۴۳۳ | Q | لیک مانندِ ستاره و ماهتاب | * | جمله مَحْوند از شُعاعِ آفتاب |
| ۴۳۳ | N | لیک مانند ستاره و ماهتاب | * | جمله محوند از شعاع آفتاب |
| ۴۳۴ | Q | آنچنانکِ سوز و دَردِ زخمِ کَیْک | * | محو گردد چون در آید مار إِلَیْک |
| ۴۳۴ | N | آن چنان که سوز و درد زخم کیک | * | محو گردد چون در آید مار الیک |
| ۴۳۵ | Q | آنچنانک عُور اندر آب جَسْت | * | تا در آب از زخمِ زنبوران بَرْست |
| ۴۳۵ | N | آن چنان که عور اندر آب جست | * | تا در آب از زخم زنبوران برست |
| ۴۳۶ | Q | می‌کند زنبور بر بالا طواف | * | چون بر آرد سَر ندارندش مُعاف |
| ۴۳۶ | N | می‌کند زنبور بر بالا طواف | * | چون بر آرد سر ندارندش معاف |
| ۴۳۷ | Q | آب ذکرِ حقّ و زنبور این زمان | * | هست یادِ آن فلانه و آن فلان |
| ۴۳۷ | N | آب ذکر حق و زنبور این زمان | * | هست یاد آن فلانه و آن فلان |
| ۴۳۸ | Q | دَم بخور در آبِ ذِکْر و صبر کن | * | تا رهی از فکر و وسواسِ کَهْن |
| ۴۳۸ | N | دم بخور در آب ذکر و صبر کن | * | تا رهی از فکر و وسواس کهن |
| ۴۳۹ | Q | بعد از آن تو طبعِ آن آبِ صَفا | * | خود بگیری جملگی سر تا بپا |
| ۴۳۹ | N | بعد از آن تو طبع آن آب صفا | * | خود بگیری جملگی سر تا به پا |
| ۴۴۰ | Q | آنچنانک از آب آن زنبورِ شَر | * | می‌گریزد از تو هم گیرد حذر |
| ۴۴۰ | N | آن چنانک از آب آن زنبور شر | * | می‌گریزد از تو هم گیرد حذر |
| ۴۴۱ | Q | بعد از آن خواهی تو دُور از آب باش | * | که بِسَر هم طبعِ آبی خواجه‌تاش |
| ۴۴۱ | N | بعد از آن خواهی تو دور از آب باش | * | که به سر هم طبع آبی خواجه‌تاش |
| ۴۴۲ | Q | پس کسانی کز جهان بگْذشته‌اند | * | لا نِیَند و در صفات آغشته‌اند |
| ۴۴۲ | N | پس کسانی کز جهان بگذشته‌اند | * | لا نیند و در صفات آغشته‌اند |
| ۴۴۳ | Q | در صفاتِ حق صفاتِ جمله‌شان | * | همچو اختر پیشِ آن خور بی‌نشان |
| ۴۴۳ | N | در صفات حق صفات جمله‌شان | * | همچو اختر پیش آن خور بی‌نشان |
| ۴۴۴ | Q | گر ز قُرآن نَقْل خواهی ای حرون | * | خوان جَمِیعٌ هُمْ لَدَیْنَا مُحْضَرُون |
| ۴۴۴ | N | گر ز قرآن نقل خواهی ای حرون | * | خوان جمیع هم لدینا محضرون |
| ۴۴۵ | Q | مُحْضَرُون معدوم نبْود نیک بین | * | تا بقای رُوحها دانی یقین |
| ۴۴۵ | N | محضرون معدوم نبود نیک بین | * | تا بقای روحها دانی یقین |
| ۴۴۶ | Q | روحِ محجوب از بقا بس در عَذاب | * | رُوحِ واصل در بَقا پاک از حجاب |
| ۴۴۶ | N | روح محجوب از بقا بس در عذاب | * | روح واصل در بقا پاک از حجاب |
| ۴۴۷ | Q | زین چراغِ حسِّ حیوان اَلمُراد | * | گفتمت هان تا نجویی اتّحاد |
| ۴۴۷ | N | زین چراغ حس حیوان المراد | * | گفتمت هان تا نجویی اتحاد |
| ۴۴۸ | Q | روحِ خود را متَّصِل کن ای فلان | * | زود با ارواحِ قُدسِ سالکان |
| ۴۴۸ | N | روح خود را متصل کن ای فلان | * | زود با ارواح قدس سالکان |
| ۴۴۹ | Q | صد چراغت گر مُرَند ار بیستند | * | بس جُدایند و یگانه نیستند |
| ۴۴۹ | N | صد چراغت گر مرند ار بیستند | * | بس جدایند و یگانه نیستند |
| ۴۵۰ | Q | ز آن همه جَنگند این اصحابِ ما | * | جنگ کس نشْنید اندر انبیا |
| ۴۵۰ | N | ز آن همه جنگند این اصحاب ما | * | جنگ کس نشنید اندر انبیا |
| ۴۵۱ | Q | زانک نورِ انبیا خورشید بود | * | نورِ حسِّ ما چراغ و شمع و دود |
| ۴۵۱ | N | ز انکه نور انبیا خورشید بود | * | نور حس ما چراغ و شمع و دود |
| ۴۵۲ | Q | یک بمیرد یک بماند تا برُوز | * | یک بود پژمرده دیگر بافُروز |
| ۴۵۲ | N | یک بمیرد یک بماند تا به روز | * | یک بود پژمرده دیگر با فروز |
| ۴۵۳ | Q | جانِ حیوانی بود حَیّ از غذا | * | هم بمیرد او بهَر نیک و بذی |
| ۴۵۳ | N | جان حیوانی بود حی از غذا | * | هم بمیرد او به هر نیک و بذی |
| ۴۵۴ | Q | گر بمیرد این چراغ و طَیْ شود | * | خانه‌ٔ همسایه مُظْلِم کَیْ شود |
| ۴۵۴ | N | گر بمیرد این چراغ و طی شود | * | خانه‌ی همسایه مظلم کی شود |
| ۴۵۵ | Q | نورِ آن خانه چو بی‌این هم بپاست | * | پس چراغِ حسِّ هر خانه جُداست |
| ۴۵۵ | N | نور آن خانه چو بی‌این هم به پاست | * | پس چراغ حس هر خانه جداست |
| ۴۵۶ | Q | این مثالِ جانِ حیوانی بود | * | نه مثالِ جانِ ربَّانی بود |
| ۴۵۶ | N | این مثال جان حیوانی بود | * | نه مثال جان ربانی بود |
| ۴۵۷ | Q | باز از هندوی شب چون ماه زاد | * | در سَرِ هر روزنی نوری فتاد |
| ۴۵۷ | N | باز از هندوی شب چون ماه زاد | * | در سر هر روزنی نوری فتاد |
| ۴۵۸ | Q | نورِ آن صد خانه را تو یک شمر | * | که نماند نورِ این بی‌آن دگر |
| ۴۵۸ | N | نور آن صد خانه را تو یک شمر | * | که نماند نور این بی‌آن دگر |
| ۴۵۹ | Q | تا بود خورشید تابان بر اُفُق | * | هست در هر خانه نورِ او قُنُق |
| ۴۵۹ | N | تا بود خورشید تابان بر افق | * | هست در هر خانه نور او قنق |
| ۴۶۰ | Q | باز چون خورشیدِ جان آفِل شود | * | نورِ جمله خانه‌ها زایل شود |
| ۴۶۰ | N | باز چون خورشید جان آفل شود | * | نور جمله خانه‌ها زایل شود |
| ۴۶۱ | Q | این مثالِ نور آمد مِثل نی | * | مر ترا هادی عَدُو را ره‌زنی |
| ۴۶۱ | N | این مثال نور آمد مثل نی | * | مر ترا هادی عدو را ره زنی |
| ۴۶۲ | Q | بر مثالِ عنکبوت آن زشت‌خُو | * | پرده‌های گنده را بر بافَد او |
| ۴۶۲ | N | بر مثال عنکبوت آن زشت خو | * | پرده‌های گنده را بر بافد او |
| ۴۶۳ | Q | از لُعابِ خویش پرده‌ٔ نور کرد | * | دیده‌ٔ اِدراکِ خود را کور کرد |
| ۴۶۳ | N | از لعاب خویش پرده‌ی نور کرد | * | دیده‌ی ادراک خود را کور کرد |
| ۴۶۴ | Q | گردنِ اسپ ار بگیرد بر خورد | * | ور بگیرد پاش بسْتاند لگد |
| ۴۶۴ | N | گردن اسب ار بگیرد بر خورد | * | ور بگیرد پاش بستاند لگد |
| ۴۶۵ | Q | کم نشین بر اسپِ توسن بی‌لگام | * | عقل و دین را پیشوا کُن و ٱلسّلام |
| ۴۶۵ | N | کم نشین بر اسب توسن بی‌لگام | * | عقل و دین را پیشوا کن و السلام |
| ۴۶۶ | Q | اندرین آهنگ منْگر سُست و پست | * | کاندرین ره صبر و شِقِّ انفُسست |
| ۴۶۶ | N | اندر این آهنگ منگر سست و پست | * | کاندر این ره صبر و شق انفس است |