block:4001
| ۱ | Q | ای ضیاء ٱلحق حُسام الدّین تُوی | * | که گذشت از مَه بنورت مثنوی |
| ۱ | N | ای ضیاء الحق حسام الدین توی | * | که گذشت از مه به نورت مثنوی |
| ۲ | Q | همّتِ عالی تو ای مُرتَجا | * | می‌کَشَد این را خدا داند کجا |
| ۲ | N | همت عالی تو ای مرتجا | * | می‌کشد این را خدا داند کجا |
| ۳ | Q | گردنِ این مثنوی را بسته‌ای | * | می‌کشی آن سوی که دانسته‌ای |
| ۳ | N | گردن این مثنوی را بسته‌ای | * | می‌کشی آن سوی که دانسته‌ای |
| ۴ | Q | مثنوی پویان کَشنده ناپدید | * | ناپدید از جاهلی کش نیست دید |
| ۴ | N | مثنوی پویان کشنده ناپدید | * | ناپدید از جاهلی کش نیست دید |
| ۵ | Q | مثنوی را چون تو مَبْدا بوده‌ای | * | گر فزون گردد تُوَاش افزوده‌ای |
| ۵ | N | مثنوی را چون تو مبدا بوده‌ای | * | گر فزون گردد تواش افزوده‌ای |
| ۶ | Q | چون چنین خواهی خدا خواهد چنین | * | می‌دهد حقّ آرزوی مُتَّقین |
| ۶ | N | چون چنین خواهی خدا خواهد چنین | * | می‌دهد حق آرزوی متقین |
| ۷ | Q | کان لِله بوده‌ای در ما مَضَی | * | تا که کانَ اللَّه پیش آمد جزا |
| ۷ | N | کان لله بوده‌ای در ما مضی | * | تا که کان اللَّه پیش آمد جزا |
| ۸ | Q | مثنوی از تو هزاران شُکر داشت | * | در دعا و شُکر کفها بر فراشت |
| ۸ | N | مثنوی از تو هزاران شکر داشت | * | در دعا و شکر کفها بر فراشت |
| ۹ | Q | در لب و کفّش خدا شُکرِ تو دید | * | فضل کرد و لطف فرمود و مَزید |
| ۹ | N | در لب و کفش خدا شکر تو دید | * | فضل کرد و لطف فرمود و مزید |
| ۱۰ | Q | زانک شاکر را زیادت وعده است | * | آنچنانک قُرْب مُزدِ سِجده است |
| ۱۰ | N | ز انکه شاکر را زیادت وعده است | * | آن چنان که قرب مزد سجده است |
| ۱۱ | Q | گفت وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ یزدانِ ما | * | قُربِ جان شد سِجْدهٔ ابدانِ ما |
| ۱۱ | N | گفت وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ یزدان ما | * | قرب جان شد سجده‌ی ابدان ما |
| ۱۲ | Q | گر زیادت می‌شود زین رُو بود | * | نه از برای بَوْش و های و هو بود |
| ۱۲ | N | گر زیادت می‌شود زین رو بود | * | نه از برای بوش و های و هو بود |
| ۱۳ | Q | با تو ما چون رَزْ بتابستان خوشیم | * | حکم داری هین بکَشْ تا می‌کَشیم |
| ۱۳ | N | با تو ما چون رز به تابستان خوشیم | * | حکم داری هین بکش تا می‌کشیم |
| ۱۴ | Q | خوش بکَش این کاروان را تا بحَج | * | ای امیرِ صَبْر مِفْتاح ٱلْفَرَج |
| ۱۴ | N | خوش بکش این کاروان را تا به حج | * | ای امیر صبر مفتاح الفرج |
| ۱۵ | Q | حج زیارت کردنِ خانه بود | * | حجِّ رَبّ ٱلْبَیْت مردانه بود |
| ۱۵ | N | حج زیارت کردن خانه بود | * | حج رب البیت مردانه بود |
| ۱۶ | Q | ز آن ضیا گفتم حُسام الدّین ترا | * | که تو خورشیدی و این دو وصفها |
| ۱۶ | N | ز آن ضیا گفتم حسام الدین ترا | * | که تو خورشیدی و این دو وصفها |
| ۱۷ | Q | کین حُسام و این ضیا یکّیست هین | * | تیغِ خورشید از ضیا باشد یقین |
| ۱۷ | N | کاین حسام و این ضیا یکی است هین | * | تیغ خورشید از ضیا باشد یقین |
| ۱۸ | Q | نور از آنِ ماه باشد وین ضیا | * | آنِ خورشید این فرو خوان از نُبا |
| ۱۸ | N | نور از آن ماه باشد وین ضیا | * | آن خورشید این فرو خوان از نبا |
| ۱۹ | Q | شمس را قُرآن ضیا خوانْد ای پدر | * | و آن قمر را نور خوانْد این را نِگر |
| ۱۹ | N | شمس را قرآن ضیا خواند ای پدر | * | و آن قمر را نور خواند این را نگر |
| ۲۰ | Q | شمس چون عالی‌تر آمد خود ز ماه | * | پس ضیا از نور افزون دان بجاه |
| ۲۰ | N | شمس چون عالی‌تر آمد خود ز ماه | * | پس ضیا از نور افزون دان به جاه |
| ۲۱ | Q | بس کس اندر نورِ مَه مَنْهَج ندید | * | چون برآمد آفتاب آن شد پدید |
| ۲۱ | N | بس کس اندر نور مه منهج ندید | * | چون بر آمد آفتاب آن شد پدید |
| ۲۲ | Q | آفتاب اعْواض را کامل نمود | * | لاجرم بازارها در روز بود |
| ۲۲ | N | آفتاب اعواض را کامل نمود | * | لاجرم بازارها در روز بود |
| ۲۳ | Q | تا که قلب و نقدِ نیک آید پدید | * | تا بود از غَبْن و از حیله بعید |
| ۲۳ | N | تا که قلب و نقد نیک آید پدید | * | تا بود از غبن و از حیله بعید |
| ۲۴ | Q | تا که نورش کامل آمد در زمین | * | تاجران را رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ |
| ۲۴ | N | تا که نورش کامل آمد در زمین | * | تاجران را رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ |
| ۲۵ | Q | لیک بر قلّاب مبغوضست و سخت | * | ز انک ازو شد کاسد او را نقد و رخت |
| ۲۵ | N | لیک بر قلاب مبغوض است و سخت | * | ز انک ازو شد کاسد او را نقد و رخت |
| ۲۶ | Q | پس عدوِّ جان صرّافست قلب | * | دشمنِ درویش کی بْود غیرِ کلب |
| ۲۶ | N | پس عدوی جان صراف است قلب | * | دشمن درویش که بود غیر کلب |
| ۲۷ | Q | انبیا با دشمنان بر می‌تنند | * | پس ملایک رَبِّ سَلِّمْ می‌زنند |
| ۲۷ | N | انبیا با دشمنان بر می‌تنند | * | پس ملایک رب سلم می‌زنند |
| ۲۸ | Q | کین چراغی را که هست او نورْ کار | * | از پُف و دَمهای دزدان دُور دار |
| ۲۸ | N | کاین چراغی را که هست او نور کار | * | از پف و دمهای دزدان دور دار |
| ۲۹ | Q | دزد و قلّابست خصمِ نور بَس | * | زین دُو ای فریادْرَس فریاد رَس |
| ۲۹ | N | دزد و قلاب است خصم نور بس | * | زین دو ای فریادرس فریاد رس |
| ۳۰ | Q | روشنی بر دفترِ چارم بریز | * | کافتاب از چرخِ چارم کرد خیز |
| ۳۰ | N | روشنی بر دفتر چارم بریز | * | کافتاب از چرخ چارم کرد خیز |
| ۳۱ | Q | هین ز چارم نور دِه خورشیدوار | * | تا بتابد بر بلاد و بر دیار |
| ۳۱ | N | هین ز چارم نور ده خورشیدوار | * | تا بتابد بر بلاد و بر دیار |
| ۳۲ | Q | هر کش افسانه بخواند افسانه است | * | وانک دیدش نقدِ خود مردانه است |
| ۳۲ | N | هر کش افسانه بخواند افسانه است | * | و انکه دیدش نقد خود مردانه است |
| ۳۳ | Q | آبِ نیلست و بقِبْطی خون نمود | * | قومِ موسی را نه خون بُد آب بود |
| ۳۳ | N | آب نیل است و به قبطی خون نمود | * | قوم موسی را نه خون بد آب بود |
| ۳۴ | Q | دشمنِ این حرفْ این دم در نظر | * | شد ممثَّل سرْنگون اندر سَقَر |
| ۳۴ | N | دشمن این حرف این دم در نظر | * | شد ممثل سر نگون اندر سقر |
| ۳۵ | Q | ای ضیاء الحق تو دیدی حالِ او | * | حق نمودت پاسخِ افعالِ او |
| ۳۵ | N | ای ضیاء الحق تو دیدی حال او | * | حق نمودت پاسخ افعال او |
| ۳۶ | Q | دیدهٔ غَیْبت چو غیبست اوستاد | * | کم مبادا زین جهان این دید و داد |
| ۳۶ | N | دیده‌ی غیبت چو غیب است اوستاد | * | کم مبادا زین جهان این دید و داد |
| ۳۷ | Q | این حکایت را که نقدِ وقتِ ماست | * | گر تمامش می‌کنی اینجا رواست |
| ۳۷ | N | این حکایت را که نقد وقت ماست | * | گر تمامش می‌کنی اینجا رواست |
| ۳۸ | Q | ناکَسان را ترک کن بهرِ کسان | * | قصّه را پایان بَر و مَخْلَص رسان |
| ۳۸ | N | ناکسان را ترک کن بهر کسان | * | قصه را پایان بر و مخلص رسان |
| ۳۹ | Q | این حکایت گر نشد آنجا تمام | * | چارمین جلدست آرش در نظام |
| ۳۹ | N | این حکایت گر نشد آن جا تمام | * | چارمین جلد است آرش در نظام |