block:3170
| ۳۵۴۵ | Q | همچو گرمابه که تفسیده بود | * | تنگ آیی جانْت پخسیده شود |
| ۳۵۴۵ | N | همچو گرمابه که تفسیده بود | * | تنگ آیی جانت پخسیده شود |
| ۳۵۴۶ | Q | گرچه گرمابه عریضست و طویل | * | ز آن تَبِش تنگ آیدت جان و کلیل |
| ۳۵۴۶ | N | گر چه گرمابه عریض است و طویل | * | ز آن تبش تنگ آیدت جان و کلیل |
| ۳۵۴۷ | Q | تا بُرون نایی بنگشاید دلت | * | پس چه سود آمد فراخی مَنْزلت |
| ۳۵۴۷ | N | تا برون نایی بنگشاید دلت | * | پس چه سود آمد فراخی منزلت |
| ۳۵۴۸ | Q | یا که کفشِ تنگ پوشی ای غوی | * | در بیابانِ فراخی می‌روی |
| ۳۵۴۸ | N | یا که کفش تنگ پوشی ای غوی | * | در بیابان فراخی می‌روی |
| ۳۵۴۹ | Q | آن فراخی بیابان تنگ گشت | * | بر تو زندان آمد آن صحرا و دشت |
| ۳۵۴۹ | N | آن فراخی بیابان تنگ گشت | * | بر تو زندان آمد آن صحرا و دشت |
| ۳۵۵۰ | Q | هرکه دید او مر ترا از دُور گفت | * | کو در آن صحرا چو لالهٔ تر شگُفت |
| ۳۵۵۰ | N | هر که دید او مر ترا از دور گفت | * | کاو در آن صحرا چو لاله‌ی تر شکفت |
| ۳۵۵۱ | Q | او نداند که تو همچون ظالمان | * | از برون در گلشنی جان در فغان |
| ۳۵۵۱ | N | او نداند که تو همچون ظالمان | * | از برون در گلشنی جان در فغان |
| ۳۵۵۲ | Q | خوابِ تو آن کفش بیرون کردنست | * | که زمانی جانت آزاد از تنَست |
| ۳۵۵۲ | N | خواب تو آن کفش بیرون کردن است | * | که زمانی جانت آزاد از تن است |
| ۳۵۵۳ | Q | اولیا را خواب مُلکست ای فُلان | * | همچو آن اصحابِ کهف اندر جهان |
| ۳۵۵۳ | N | اولیا را خواب ملک است ای فلان | * | همچو آن اصحاب کهف اندر جهان |
| ۳۵۵۴ | Q | خواب می‌بینند و آنجا خواب نه | * | در عدم در می‌روند و باب نه |
| ۳۵۵۴ | N | خواب می‌بینند و آن جا خواب نه | * | در عدم در می‌روند و باب نه |
| ۳۵۵۵ | Q | خانهٔ تنگ و درون جان چنگ‌لُوک | * | کرد ویران تا کند قصرِ ملوک |
| ۳۵۵۵ | N | خانه‌ی تنگ و در او جان چنگ لوک | * | کرد ویران تا کند قصر ملوک |
| ۳۵۵۶ | Q | چنگ‌لوکم چون جَنین اندر رَحِم | * | نُه مَهه گشتم شد این نُقلان مُهِم |
| ۳۵۵۶ | N | چنگ لوکم چون جنین اندر رحم | * | نه مهه گشتم شد این نقلان مهم |
| ۳۵۵۷ | Q | گر نباشد دردِ زَه بر مادرم | * | من در این زندان میانِ آذرم |
| ۳۵۵۷ | N | گر نباشد درد زه بر مادرم | * | من در این زندان میان آذرم |
| ۳۵۵۸ | Q | مادرِ طبعم ز دردِ مرگِ خویش | * | می‌کند ره تا رهد بَرَّه ز میش |
| ۳۵۵۸ | N | مادر طبعم ز درد مرگ خویش | * | می‌کند ره تا رهد بره ز میش |
| ۳۵۵۹ | Q | تا چَرَد آن برَّه در صحرای سبز | * | هین رَحِم بگْشا که گشت این برَّه گبز |
| ۳۵۵۹ | N | تا چرد آن بره در صحرای سبز | * | هین رحم بگشا که گشت این بره گبز |
| ۳۵۶۰ | Q | دردِ زه گر رنجِ آبستان بود | * | بر جَنین اشْکستنِ زندان بود |
| ۳۵۶۰ | N | درد زه گر رنج آبستان بود | * | بر جنین اشکستن زندان بود |
| ۳۵۶۱ | Q | حامله گریان ز زَه کأَیْنَ ٱلْمَناص | * | و آن چنین خندان که پیش آمد خلاص |
| ۳۵۶۱ | N | حامله گریان ز زه کاین المناص | * | و آن چنین خندان که پیش آمد خلاص |
| ۳۵۶۲ | Q | هر چه زیرِ چرخ هستند اُمَّهات | * | از جَماد و از بهیمه و ز نبات |
| ۳۵۶۲ | N | هر چه زیر چرخ هستند امهات | * | از جماد و از بهیمه و ز نبات |
| ۳۵۶۳ | Q | هر یکی از دردِ غیری غافل‌اند | * | جز کسانی که نبیه و کامل‌اند |
| ۳۵۶۳ | N | هر یکی از درد غیری غافل‌اند | * | جز کسانی که نبیه و کامل‌اند |
| ۳۵۶۴ | Q | آنچ کوسه داند از خانهٔ کسان | * | بَلمه از خانهٔ خودش کَی داند آن |
| ۳۵۶۴ | N | آن چه کوسه داند از خانه‌ی کسان | * | بلمه از خانه‌ی خودش کی داند آن |
| ۳۵۶۵ | Q | آنچ صاحب دل بداند حالِ تو | * | تو ز حالِ خود ندانی ای عمُو |
| ۳۵۶۵ | N | آن چه صاحب دل بداند حال تو | * | تو ز حال خود ندانی ای عمو |