block:3105
| ۲۳۱۵ | Q | می‌کشیدش تا بداودِ نبی | * | که بیا ای ظالمِ گیجِ غَبی |
| ۲۳۱۵ | N | می‌کشیدش تا به داود نبی | * | که بیا ای ظالم گیج غبی |
| ۲۳۱۶ | Q | حُجّتِ بارد رها کن ای دَغا | * | عقل در تن آور و با خویش آ |
| ۲۳۱۶ | N | حجت بارد رها کن ای دغا | * | عقل در تن آور و با خویش آ |
| ۲۳۱۷ | Q | این چه می گویی دعا چه بْوَد مَخند | * | بر سر و ریشِ من و خویش ای لَوَند |
| ۲۳۱۷ | N | این چه می گویی دعا چه بود مخند | * | بر سر و ریش من و خویش ای لوند |
| ۲۳۱۸ | Q | گفت من با حق دعاها کرده‌ام | * | اندرین لابه بسی خون خورده‌ام |
| ۲۳۱۸ | N | گفت من با حق دعاها کرده‌ام | * | اندر این لابه بسی خون خورده‌ام |
| ۲۳۱۹ | Q | من یقین دارم دعا شد مستجاب | * | سر بزن بر سنگ ای مُنْکَر خطاب |
| ۲۳۱۹ | N | من یقین دارم دعا شد مستجاب | * | سر بزن بر سنگ ای منکر خطاب |
| ۲۳۲۰ | Q | گفت گِرْد آیید هین یا مُسْلِمین | * | ژاژ بینید و فشارِ این مَهین |
| ۲۳۲۰ | N | گفت گرد آیید هین یا مسلمین | * | ژاژ بینید و فشار این مهین |
| ۲۳۲۱ | Q | ای مسلمانان دعا مالِ مرا | * | چون از آنِ او کند بهرِ خدا |
| ۲۳۲۱ | N | ای مسلمانان دعا مال مرا | * | چون از آن او کند بهر خدا |
| ۲۳۲۲ | Q | گر چنین بودی همه عالَم بدین | * | یک دعا املاک بردندی بکین |
| ۲۳۲۲ | N | گر چنین بودی همه عالم بدین | * | یک دعا املاک بردندی به کین |
| ۲۳۲۳ | Q | گر چنین بودی گدایانِ ضریر | * | محتشم گشته بُدندی و امیر |
| ۲۳۲۳ | N | گر چنین بودی گدایان ضریر | * | محتشم گشته بدندی و امیر |
| ۲۳۲۴ | Q | روز و شب اندر دعااند و ثنا | * | لابه‌گویان که تو دِه‌مان ای خدا |
| ۲۳۲۴ | N | روز و شب اندر دعایند و ثنا | * | لابه‌گویان که تومان ده ای خدا |
| ۲۳۲۵ | Q | تا تو ندْهی هیچ کس ندْهد یقین | * | ای گشاینده تو بگْشا بند این |
| ۲۳۲۵ | N | تا تو ندهی هیچ کس ندهد یقین | * | ای گشاینده تو بگشا بند این |
| ۲۳۲۶ | Q | مَکْسبِ کوران بود لابه و دُعا | * | جز لبِ نانی نیابند از عَطا |
| ۲۳۲۶ | N | مکسب کوران بود لابه و دعا | * | جز لب نانی نیابند از عطا |
| ۲۳۲۷ | Q | خلق گفتند این مُسلْمان راست‌گوست | * | وین فروشندهٔ دعاها ظلم‌جُوست |
| ۲۳۲۷ | N | خلق گفتند این مسلمان راست گوست | * | وین فروشنده‌ی دعاها ظلم جوست |
| ۲۳۲۸ | Q | این دُعا کَیْ باشد از اسبابِ مِلک | * | کَیْ کشید این را شریعت خود بِسلْک |
| ۲۳۲۸ | N | این دعا کی باشد از اسباب ملک | * | کی کشید این را شریعت خود به سلک |
| ۲۳۲۹ | Q | بَیْع و بخشش یا وصیَّت یا عطا | * | یا ز جنسِ این شود مِلکی ترا |
| ۲۳۲۹ | N | بیع و بخشش یا وصیت یا عطا | * | یا ز جنس این شود ملکی ترا |
| ۲۳۳۰ | Q | در کدامین دفترست این شرعِ نَو | * | گاو را تو باز ده یا حَبْس رَو |
| ۲۳۳۰ | N | در کدامین دفتر است این شرع نو | * | گاو را تو باز ده یا حبس رو |
| ۲۳۳۱ | Q | او بسوی آسمان می‌کرد رُو | * | واقعهٔ ما را نداند غیرِ تو |
| ۲۳۳۱ | N | او به سوی آسمان می‌کرد رو | * | واقعه‌ی ما را نداند غیر تو |
| ۲۳۳۲ | Q | در دلِ من آن دعا انداختی | * | صد امید اندر دلم افراختی |
| ۲۳۳۲ | N | در دل من آن دعا انداختی | * | صد امید اندر دلم افراختی |
| ۲۳۳۳ | Q | من نمی‌کردم گزافه آن دعا | * | همچو یوسف دیده بودم خوابها |
| ۲۳۳۳ | N | من نمی‌کردم گزافه آن دعا | * | همچو یوسف دیده بودم خوابها |
| ۲۳۳۴ | Q | دید یوسف آفتاب و اختران | * | پیشِ او سجده‌کنان چون چاکران |
| ۲۳۳۴ | N | دید یوسف آفتاب و اختران | * | پیش او سجده کنان چون چاکران |
| ۲۳۳۵ | Q | اعتمادش بود بر خوابِ دُرُست | * | در چَه و زندان جز آن را می‌نجُست |
| ۲۳۳۵ | N | اعتمادش بود بر خواب درست | * | در چه و زندان جز آن را می‌نجست |
| ۲۳۳۶ | Q | ز اعتمادِ آن نبودش هیچ غم | * | از غلامی و ز مَلام و بیش و کم |
| ۲۳۳۶ | N | ز اعتماد آن نبودش هیچ غم | * | از غلامی و ز ملام و بیش و کم |
| ۲۳۳۷ | Q | اعتمادی داشت او بر خوابِ خویش | * | که چو شمعی می‌فروزیدش ز پیش |
| ۲۳۳۷ | N | اعتمادی داشت او بر خواب خویش | * | که چو شمعی می‌فروزیدش ز پیش |
| ۲۳۳۸ | Q | چون در افکندند یوسف را بچاه | * | بانگ آمد سمعِ او را از الٰه |
| ۲۳۳۸ | N | چون در افکندند یوسف را به چاه | * | بانگ آمد سمع او را از اله |
| ۲۳۳۹ | Q | که تو روزی شه شوی ای پهلوان | * | تا بمالی این جفا در رُویشان |
| ۲۳۳۹ | N | که تو روزی شه شوی ای پهلوان | * | تا بمالی این جفا در رویشان |
| ۲۳۴۰ | Q | قایلِ این بانگ ناید در نَظْر | * | لیک دل بشْناخت قایل را ز اَثَر |
| ۲۳۴۰ | N | قایل این بانگ ناید در نظر | * | لیک دل بشناخت قایل را ز اثر |
| ۲۳۴۱ | Q | قُوَّتی و راحتی و مُسْنَدی | * | در میانِ جان فتادش ز آن نِدا |
| ۲۳۴۱ | N | قوتی و راحتی و مسندی | * | در میان جان فتادش ز آن ندی |
| ۲۳۴۲ | Q | چاه شد بر وَیْ بدان بانگِ جلیل | * | گلشن و بزمی چو آتش بر خلیل |
| ۲۳۴۲ | N | چاه شد بر وی بدان بانگ جلیل | * | گلشن و بزمی چو آتش بر خلیل |
| ۲۳۴۳ | Q | هر جفا که بعد از آتش می‌رسید | * | او بدان قوَّت بشادی می‌کشید |
| ۲۳۴۳ | N | هر جفا که بعد از آتش می‌رسید | * | او بدان قوت به شادی می‌کشید |
| ۲۳۴۴ | Q | همچنانک ذوقِ آن بانگ أَ لَسْتُ | * | در دلِ هر مومنی تا حشر هست |
| ۲۳۴۴ | N | همچنان که ذوق آن بانگ أَ لَسْتُ | * | در دل هر مومنی تا حشر هست |
| ۲۳۴۵ | Q | تا نباشد بر بلاشان اعتراض | * | نه ز امر و نهْیِ حَقْشان انقباض |
| ۲۳۴۵ | N | تا نباشد بر بلاشان اعتراض | * | نی ز امر و نهی حقشان انقباض |
| ۲۳۴۶ | Q | لقمهٔ حُکمی که تلخی می‌نهد | * | گلشکر آن را گُوارِش می‌دهد |
| ۲۳۴۶ | N | لقمه‌ی حکمی که تلخی می‌نهد | * | گل شکر آن را گوارش می‌دهد |
| ۲۳۴۷ | Q | گلشکر آن را که نبْود مُسْتَنَد | * | لقمه را ز اِنکار او قَیْ می‌کند |
| ۲۳۴۷ | N | گل شکر آن را که نبود مستند | * | لقمه را ز انکار او قی می‌کند |
| ۲۳۴۸ | Q | هرکه خوابی دید از روزِ أَلَسْتُ | * | مست باشد در رهِ طاعات مست |
| ۲۳۴۸ | N | هر که خوابی دید از روز أَ لَسْتُ | * | مست باشد در ره طاعات مست |
| ۲۳۴۹ | Q | می‌کَشَد چون اشترِ مست این جوال | * | بی‌فتور و بی‌گمان و بی‌ملال |
| ۲۳۴۹ | N | می‌کشد چون اشتر مست این جوال | * | بی‌فتور و بی‌گمان و بی‌ملال |
| ۲۳۵۰ | Q | کَفْکِ تصدیقش بِگردِ پوزِ او | * | شد گواهِ مستی و دلسوزِ او |
| ۲۳۵۰ | N | کفک تصدیقش به گرد پوز او | * | شد گواه مستی و دل سوز او |
| ۲۳۵۱ | Q | اشتر از قوَّت چو شیرِ نر شده | * | زیرِ ثقلِ بار اندک‌خور شده |
| ۲۳۵۱ | N | اشتر از قوت چو شیر نر شده | * | زیر ثقل بار اندک خور شده |
| ۲۳۵۲ | Q | ز آرزوی ناقه صد فاقه بُرُو | * | می‌نماید کوه پیشش تارِ مُو |
| ۲۳۵۲ | N | ز آرزوی ناقه صد فاقه بر او | * | می‌نماید کوه پیشش تار مو |
| ۲۳۵۳ | Q | در أَلَسْتُ آنکو چنین خوابی ندید | * | اندرین دنیا نشد بنده و مُرید |
| ۲۳۵۳ | N | در أَ لَسْتُ آن کاو چنین خوابی ندید | * | اندر این دنیا نشد بنده و مرید |
| ۲۳۵۴ | Q | ور بشد اندر تردُّد صد دِله | * | یک زمان شُکرستش و سالی گِله |
| ۲۳۵۴ | N | ور بشد اندر تردد صد دله | * | یک زمان شکر استش و سالی گله |
| ۲۳۵۵ | Q | پای پیش و پای پس در راهِ دین | * | می‌نهد با صد تردُّد بی‌یقین |
| ۲۳۵۵ | N | پای پیش و پای پس در راه دین | * | می‌نهد با صد تردد بی‌یقین |
| ۲۳۵۶ | Q | وام دارِ شرحِ اینم نَک گِرَو | * | ور شتابستت ز أَلَمْ نَشْرَحْ شنو |
| ۲۳۵۶ | N | وام دار شرح اینم نک گرو | * | ور شتاب استت ز أَ لَمْ نَشْرَحْ شنو |
| ۲۳۵۷ | Q | چون ندارد شرحِ این معنی کران | * | خر بسوی مُدَّعی گاو ران |
| ۲۳۵۷ | N | چون ندارد شرح این معنی کران | * | خر به سوی مدعی گاو ران |
| ۲۳۵۸ | Q | گفت کوُرم خواند زین جُرم آن دغا | * | بس بلیسانه قیاسست ای خدا |
| ۲۳۵۸ | N | گفت کورم خواند زین جرم آن دغا | * | بس بلیسانه قیاس است ای خدا |
| ۲۳۵۹ | Q | من دعا کورانه کَیْ می‌کرده‌ام | * | جز بخالق کْدیه کَیْ آورده‌ام |
| ۲۳۵۹ | N | من دعا کورانه کی می‌کرده‌ام | * | جز به خالق کدیه کی آورده‌ام |
| ۲۳۶۰ | Q | کور از خلقان طَمَع دارد ز جهل | * | من ز تو کز تُست هر دشوار سهل |
| ۲۳۶۰ | N | کور از خلقان طمع دارد ز جهل | * | من ز تو کز تست هر دشوار سهل |
| ۲۳۶۱ | Q | آن یکی کورم ز کوران بشْمرید | * | او نیازِ جان و اخلاصم ندید |
| ۲۳۶۱ | N | آن یکی کورم ز کوران بشمرید | * | او نیاز جان و اخلاصم ندید |
| ۲۳۶۲ | Q | کوری عشقست این کوری من | * | حُبّ یُعْمِی و یُصِمّست ای حَسَن |
| ۲۳۶۲ | N | کوری عشق است این کوری من | * | حب یعمی و یصم است ای حسن |
| ۲۳۶۳ | Q | کورم از غیرِ خدا بینا بدو | * | مُقْتضای عشق این باشد نکو |
| ۲۳۶۳ | N | کورم از غیر خدا بینا بدو | * | مقتضای عشق این باشد بگو |
| ۲۳۶۴ | Q | تو که بینایی ز کورانم مَدار | * | دایرم بر گِردِ لطفت ای مَدار |
| ۲۳۶۴ | N | تو که بینایی ز کورانم مدار | * | دایرم بر گرد لطفت ای مدار |
| ۲۳۶۵ | Q | آن چنانک یوسفِ صدِّیق را | * | خواب بنْمودی و گشتش مُتّکا |
| ۲۳۶۵ | N | آن چنان که یوسف صدیق را | * | خواب بنمودی و گشتش متکا |
| ۲۳۶۶ | Q | مر مرا لطفِ تو هم خوابی نمود | * | آن دعای بی‌حَدم بازی نبود |
| ۲۳۶۶ | N | مر مرا لطف تو هم خوابی نمود | * | آن دعای بی‌حدم بازی نبود |
| ۲۳۶۷ | Q | می‌نداند خلق اسرارِ مرا | * | ژاژ می‌دانند گفتارِ مرا |
| ۲۳۶۷ | N | می‌نداند خلق اسرار مرا | * | ژاژ می‌دانند گفتار مرا |
| ۲۳۶۸ | Q | حقّشان است و کی داند رازِ غیب | * | غیرِ علّامِ سِر و ستّارِ عَیْب |
| ۲۳۶۸ | N | حقشان است و که داند راز غیب | * | غیر علام سر و ستار عیب |
| ۲۳۶۹ | Q | خصم گفتش رُو بمن کن حق بگو | * | رُو چه سوی آسمان کردی عَمُو |
| ۲۳۶۹ | N | خصم گفتش رو به من کن حق بگو | * | رو چه سوی آسمان کردی عمو |
| ۲۳۷۰ | Q | شَیْد می‌آری غلط می‌افگنی | * | لافِ عشق و لافِ قربت می‌زنی |
| ۲۳۷۰ | N | شید می‌آری غلط می‌افگنی | * | لاف عشق و لاف قربت می‌زنی |
| ۲۳۷۱ | Q | با کدامین رُوی چون دل مُرده‌ای | * | رُوی سوی آسمانها کرده‌ای |
| ۲۳۷۱ | N | با کدامین روی چون دل مرده‌ای | * | روی سوی آسمانها کرده‌ای |
| ۲۳۷۲ | Q | غُلْغُلی در شهر افتاده ازین | * | آن مُسْلمان می‌نهد رُو بر زمین |
| ۲۳۷۲ | N | غلغلی در شهر افتاده از این | * | آن مسلمان می‌نهد رو بر زمین |
| ۲۳۷۳ | Q | کای خدا این بنده را رسوا مکن | * | گر بَدم هم سِرِّ من پیدا مکن |
| ۲۳۷۳ | N | کای خدا این بنده را رسوا مکن | * | گر بدم هم سر من پیدا مکن |
| ۲۳۷۴ | Q | تو همی‌دانی و شبهای دراز | * | که همی‌خواندم تو را با صد نیاز |
| ۲۳۷۴ | N | تو همی‌دانی و شبهای دراز | * | که همی‌خواندم تو را با صد نیاز |
| ۲۳۷۵ | Q | پیشِ خلق این را اگر خود قدر نیست | * | پیشِ تو همچون چراغِ روشنیست |
| ۲۳۷۵ | N | پیش خلق این را اگر خود قدر نیست | * | پیش تو همچون چراغ روشنی است |