block:3102
| ۲۲۰۸ | Q | چون دقوقی آن قیامت را بدید | * | رحمِ او جوشید و اشکِ او دوید |
| ۲۲۰۸ | N | چون دقوقی آن قیامت را بدید | * | رحم او جوشید و اشک او دوید |
| ۲۲۰۹ | Q | گفت یا رَب مَنْگر اندر فعلشان | * | دستشان گیر ای شهِ نیکو نشان |
| ۲۲۰۹ | N | گفت یا رب منگر اندر فعلشان | * | دستشان گیر ای شه نیکو نشان |
| ۲۲۱۰ | Q | خوش سلامتشان بساحل باز بَر | * | ای رسیده دستِ تو در بحر و بَر |
| ۲۲۱۰ | N | خوش سلامتشان به ساحل باز بر | * | ای رسیده دست تو در بحر و بر |
| ۲۲۱۱ | Q | ای کریم و ای رحیمِ سَرْمَدی | * | در گذار از بَدْسگالان این بَدی |
| ۲۲۱۱ | N | ای کریم و ای رحیم سرمدی | * | در گذار از بد سگالان این بدی |
| ۲۲۱۲ | Q | ای بداده رایگان صد چشم و گوش | * | بی‌ز رشْوت بخش کرده عقل و هوش |
| ۲۲۱۲ | N | ای بداده رایگان صد چشم و گوش | * | بی‌ز رشوت بخش کرده عقل و هوش |
| ۲۲۱۳ | Q | پیش از استحقاق بخشیده عطا | * | دیده از ما جمله کفران و خَطا |
| ۲۲۱۳ | N | پیش از استحقاق بخشیده عطا | * | دیده از ما جمله کفران و خطا |
| ۲۲۱۴ | Q | ای عظیم از ما گناهانِ عظیم | * | تو توانی عفو کردن در حریم |
| ۲۲۱۴ | N | ای عظیم از ما گناهان عظیم | * | تو توانی عفو کردن در حریم |
| ۲۲۱۵ | Q | ما ز آز و حرص خود را سوختیم | * | وین دعا را هم ز تو آموختیم |
| ۲۲۱۵ | N | ما ز آز و حرص خود را سوختیم | * | وین دعا را هم ز تو آموختیم |
| ۲۲۱۶ | Q | حُرمتِ آن که دُعا آموختی | * | در چنین ظلمت چراغ افروختی |
| ۲۲۱۶ | N | حرمت آن که دعا آموختی | * | در چنین ظلمت چراغ افروختی |
| ۲۲۱۷ | Q | همچنین می‌رفت بر لفظش دُعا | * | آن زمان چون مادرانِ با وفا |
| ۲۲۱۷ | N | همچنین می‌رفت بر لفظش دعا | * | آن زمان چون مادران با وفا |
| ۲۲۱۸ | Q | اشک می‌رفت از دو چشمش و آن دعا | * | بی‌خود از وی می‌برآمد بر سَما |
| ۲۲۱۸ | N | اشک می‌رفت از دو چشمش و آن دعا | * | بی‌خود از وی می‌برآمد بر سما |
| ۲۲۱۹ | Q | آن دعای بی‌خود آن خود دیگرست | * | آن دُعا زو نیست گفتِ داورست |
| ۲۲۱۹ | N | آن دعای بی‌خود آن خود دیگر است | * | آن دعا ز او نیست گفت داور است |
| ۲۲۲۰ | Q | آن دعا حق می‌کند چون او فناست | * | آن دعا و آن اجابت از خداست |
| ۲۲۲۰ | N | آن دعا حق می‌کند چون او فناست | * | آن دعا و آن اجابت از خداست |
| ۲۲۲۱ | Q | واسطهٔ مخلوق نه اندر میان | * | بی‌خبر ز آن لابه کردن جسم و جان |
| ۲۲۲۱ | N | واسطه‌ی مخلوق نی اندر میان | * | بی‌خبر ز آن لابه کردن جسم و جان |
| ۲۲۲۲ | Q | بندگانِ حق رحیم و بُردبار | * | خویِ حق دارند در اِصلاحِ کار |
| ۲۲۲۲ | N | بندگان حق رحیم و بردبار | * | خوی حق دارند در اصلاح کار |
| ۲۲۲۳ | Q | مهربان بی‌رشْوتان یاری گران | * | در مقامِ سخت و در روزِ گران |
| ۲۲۲۳ | N | مهربان بی‌رشوتان یاریگران | * | در مقام سخت و در روز گران |
| ۲۲۲۴ | Q | هین بجُو این قوم را ای مُبْتَلا | * | هین غنیمت دارشان پیش از بلا |
| ۲۲۲۴ | N | هین بجو این قوم را ای مبتلا | * | هین غنیمت دارشان پیش از بلا |
| ۲۲۲۵ | Q | رَست کشتی از دَمِ آن پهلوان | * | و اَهْلِ کشتی را بجهدِ خود گمان |
| ۲۲۲۵ | N | رست کشتی از دم آن پهلوان | * | و اهل کشتی را به جهد خود گمان |
| ۲۲۲۶ | Q | که مگر بازوی ایشان در حذَر | * | بر هدف انداخت تیری از هُنَر |
| ۲۲۲۶ | N | که مگر بازوی ایشان در حذر | * | بر هدف انداخت تیری از هنر |
| ۲۲۲۷ | Q | پا رَهاند رُوبهان را در شکار | * | و آن ز دُم دانند روباهان غِرار |
| ۲۲۲۷ | N | پا رهاند روبهان را در شکار | * | و آن ز دم دانند روباهان غرار |
| ۲۲۲۸ | Q | عشقها با دُمِّ خود بازند کین | * | می‌رهاند جانِ ما را در کمین |
| ۲۲۲۸ | N | عشقها با دم خود بازند کاین | * | می‌رهاند جان ما را در کمین |
| ۲۲۲۹ | Q | روبها پا را نگه دار از کلوخ | * | پا چو نبود دُم چه سود ای چشم‌شوخ |
| ۲۲۲۹ | N | روبها پا را نگه دار از کلوخ | * | پا چو نبود دم چه سود ای چشم شوخ |
| ۲۲۳۰ | Q | ما چو روباهیم و پایِ ما کرام | * | می‌رهاندمان ز صد گون انتقام |
| ۲۲۳۰ | N | ما چو روباهیم و پای ما کرام | * | می‌رهاندمان ز صد گون انتقام |
| ۲۲۳۱ | Q | حیلهٔ باریکِ ما چون دُمِّ ماست | * | عشقها بازیم با دُم چپّ و راست |
| ۲۲۳۱ | N | حیله‌ی باریک ما چون دم ماست | * | عشقها بازیم با دم چپ و راست |
| ۲۲۳۲ | Q | دُم بجنبانیم ز استدلال و مَکر | * | تا که حیران مانَد از ما زَیْد و بَکْر |
| ۲۲۳۲ | N | دم بجنبانیم ز استدلال و مکر | * | تا که حیران ماند از ما زید و بکر |
| ۲۲۳۳ | Q | طالبِ حیرانی خلقان شدیم | * | دستِ طمع اندر الوهیَّت زدیم |
| ۲۲۳۳ | N | طالب حیرانی خلقان شدیم | * | دست طمع اندر الوهیت زدیم |
| ۲۲۳۴ | Q | تا بافسون مالکِ دلها شویم | * | این نمی‌بینیم ما کاندر گَویم |
| ۲۲۳۴ | N | تا به افسون مالک دلها شویم | * | این نمی‌بینیم ما کاندر گویم |
| ۲۲۳۵ | Q | در گَوی و در چَهی ای قلتبان | * | دست وا دار از سبالِ دیگران |
| ۲۲۳۵ | N | در گوی و در چهی ای قلتبان | * | دست وادار از سبال دیگران |
| ۲۲۳۶ | Q | چون ببُستانی رسی زیبا و خوش | * | بعد از آن دامانِ خلقان گیر و کَش |
| ۲۲۳۶ | N | چون به بستانی رسی زیبا و خوش | * | بعد از آن دامان خلقان گیر و کش |
| ۲۲۳۷ | Q | ای مُقیمِ حبسِ چار و پنج و شش | * | نغز جایی دیگران را هم بکَش |
| ۲۲۳۷ | N | ای مقیم حبس چار و پنج و شش | * | نغز جایی دیگران را هم بکش |
| ۲۲۳۸ | Q | ای چو خَرْبنده حریفِ کُونِ خَر | * | بوسه‌گاهی یافتی ما را ببَر |
| ۲۲۳۸ | N | ای چو خربنده حریف کون خر | * | بوسه‌گاهی یافتی ما را ببر |
| ۲۲۳۹ | Q | چون ندادت بندگی دوست دست | * | میلِ شاهی از کُجااَتْ خاستست |
| ۲۲۳۹ | N | چون ندادت بندگی دوست دست | * | میل شاهی از کجایت خاسته‌ست |
| ۲۲۴۰ | Q | در هوای آنک گویندت زهی | * | بسته‌ای در گردنِ جانت زِهی |
| ۲۲۴۰ | N | در هوای آن که گویندت زهی | * | بسته‌ای در گردن جانت زهی |
| ۲۲۴۱ | Q | روبها این دُمِّ حیلت را بِهِل | * | وقف کن دل بر خداوندانِ دل |
| ۲۲۴۱ | N | روبها این دم حیلت را بهل | * | وقف کن دل بر خداوندان دل |
| ۲۲۴۲ | Q | در پناهِ شیر کم ناید کباب | * | روبها تو سوی جیفه کم شتاب |
| ۲۲۴۲ | N | در پناه شیر کم ناید کباب | * | روبها تو سوی جیفه کم شتاب |
| ۲۲۴۳ | Q | تو دلا منظورِ حقّ آنگه شوی | * | که چو جُزْوی سوی کُلِّ خود روی |
| ۲۲۴۳ | N | تو دلا منظور حق آن گه شوی | * | که چو جزوی سوی کل خود روی |
| ۲۲۴۴ | Q | حق همی‌گوید نظرمان بر دلست | * | نیست بر صورت که آن آب و گِلست |
| ۲۲۴۴ | N | حق همی‌گوید نظرمان بر دل است | * | نیست بر صورت که آن آب و گل است |
| ۲۲۴۵ | Q | تو همی‌گویی مرا دل نیز هست | * | دل فرازِ عرش باشد نه بپَست |
| ۲۲۴۵ | N | تو همی‌گویی مرا دل نیز هست | * | دل فراز عرش باشد نی به پست |
| ۲۲۴۶ | Q | در گلِ تیره یقین هم آب هست | * | لیک ز آن آبت نشاید آب‌دست |
| ۲۲۴۶ | N | در گل تیره یقین هم آب هست | * | لیک ز آن آبت نشاید آب دست |
| ۲۲۴۷ | Q | زانک گر آبست مغلوبِ گِلست | * | پس دلِ خود را مگو کین هم دلست |
| ۲۲۴۷ | N | ز انکه گر آب است مغلوب گل است | * | پس دل خود را مگو کاین هم دل است |
| ۲۲۴۸ | Q | آن دلی کز آسمانها برتَرست | * | آن دلِ اَبْدال یا پیغمبرست |
| ۲۲۴۸ | N | آن دلی کز آسمانها برتر است | * | آن دل ابدال یا پیغمبر است |
| ۲۲۴۹ | Q | پاک گشته آن ز گِل صافی شده | * | در فزونی آمده وافی شده |
| ۲۲۴۹ | N | پاک گشته آن ز گل صافی شده | * | در فزونی آمده وافی شده |
| ۲۲۵۰ | Q | ترکِ گِل کرده سوی بحر آمده | * | رَسته از زندانِ گِل بحری شده |
| ۲۲۵۰ | N | ترک گل کرده سوی بحر آمده | * | رسته از زندان گل بحری شده |
| ۲۲۵۱ | Q | آبِ ما محبوسِ گلِ ماندست هین | * | بحرِ رحمت جذب کُن ما را ز طین |
| ۲۲۵۱ | N | آب ما محبوس گل مانده ست هین | * | بحر رحمت جذب کن ما را ز طین |
| ۲۲۵۲ | Q | بحر گوید من ترا در خود کشم | * | لیک می‌لافی که من آبِ خوشم |
| ۲۲۵۲ | N | بحر گوید من ترا در خود کشم | * | لیک می‌لافی که من آب خوشم |
| ۲۲۵۳ | Q | لافِ تو محروم می‌دارد ترا | * | ترکِ آن پنداشت کن در من در آ |
| ۲۲۵۳ | N | لاف تو محروم می‌دارد ترا | * | ترک آن پنداشت کن در من در آ |
| ۲۲۵۴ | Q | آبِ گِل خواهد که در دریا رود | * | گِل گرفته پایِ آب و می‌کشد |
| ۲۲۵۴ | N | آب گل خواهد که در دریا رود | * | گل گرفته پای آب و می‌کشد |
| ۲۲۵۵ | Q | گر رهاند پایِ خود از دستِ گِل | * | گِل بماند خُشک و او شد مُسْتَقِل |
| ۲۲۵۵ | N | گر رهاند پای خود از دست گل | * | گل بماند خشک و او شد مستقل |
| ۲۲۵۶ | Q | آن کشیدن چیست از گِل آب را | * | جذبِ تو نقُل و شرابِ ناب را |
| ۲۲۵۶ | N | آن کشیدن چیست از گل آب را | * | جذب تو نقل و شراب ناب را |
| ۲۲۵۷ | Q | همچنین هر شهوتی اندر جهان | * | خواه مال و خواه جان و خواه نان |
| ۲۲۵۷ | N | همچنین هر شهوتی اندر جهان | * | خواه مال و خواه جان و خواه نان |
| ۲۲۵۸ | Q | هر یکی زینها ترا مستی کُند | * | چون نیابی آن خُمارت می‌زند |
| ۲۲۵۸ | N | هر یکی زینها ترا مستی کند | * | چون نیابی آن خمارت می‌زند |
| ۲۲۵۹ | Q | این خُمارِ غم دلیلِ آن شدست | * | که بد آن مفقود مستی‌ات بُدست |
| ۲۲۵۹ | N | این خمار غم دلیل آن شده ست | * | که بد آن مفقود مستی‌ات بده ست |
| ۲۲۶۰ | Q | جز به اندازهٔ ضرورت زین مگیر | * | تا نگردد غالب و بر تو امیر |
| ۲۲۶۰ | N | جز به اندازه‌ی ضرورت زین مگیر | * | تا نگردد غالب و بر تو امیر |
| ۲۲۶۱ | Q | سر کشیدی تو که من صاحب دلم | * | حاجتِ غیری ندارم واصلم |
| ۲۲۶۱ | N | سر کشیدی تو که من صاحب دلم | * | حاجت غیری ندارم واصلم |
| ۲۲۶۲ | Q | آنچنانک آب در گِل سَر کشد | * | که منم آب و چرا جُویم مدَد |
| ۲۲۶۲ | N | آن چنان که آب در گل سر کشد | * | که منم آب و چرا جویم مدد |
| ۲۲۶۳ | Q | دل تو این آلوده را پنداشتی | * | لاجرم دل ز اهْلِ دل برداشتی |
| ۲۲۶۳ | N | دل تو این آلوده را پنداشتی | * | لاجرم دل ز اهل دل برداشتی |
| ۲۲۶۴ | Q | خود روا داری که آن دل باشد این | * | کو بود در عشقِ شیر و انگبین |
| ۲۲۶۴ | N | خود روا داری که آن دل باشد این | * | کاو بود در عشق شیر و انگبین |
| ۲۲۶۵ | Q | لطفِ شیر و انگبین عکس دلست | * | هر خوشی را آن خوش از دل حاصلست |
| ۲۲۶۵ | N | لطف شیر و انگبین عکس دل است | * | هر خوشی را آن خوش از دل حاصل است |
| ۲۲۶۶ | Q | پس بود دل جوهر و عالَم عَرَض | * | سایهٔ دل چون بود دل را غرض |
| ۲۲۶۶ | N | پس بود دل جوهر و عالم عرض | * | سایه‌ی دل چون بود دل را غرض |
| ۲۲۶۷ | Q | آن دلی کو عاشقِ مالست و جاه | * | یا زبونِ این گِل و آبِ سیاه |
| ۲۲۶۷ | N | آن دلی کاو عاشق مال است و جاه | * | یا زبون این گل و آب سیاه |
| ۲۲۶۸ | Q | یا خیالاتی که در ظُلْمات او | * | می‌پرستدشان برای گفت‌وگو |
| ۲۲۶۸ | N | یا خیالاتی که در ظلمات او | * | می‌پرستدشان برای گفت‌وگو |
| ۲۲۶۹ | Q | دل نباشد غیرِ آن دریای نور | * | دل نظرگاهِ خدا و آنگاه کُور |
| ۲۲۶۹ | N | دل نباشد غیر آن دریای نور | * | دل نظر گاه خدا و آن گاه کور |
| ۲۲۷۰ | Q | نه دل اندر صد هزاران خاص و عام | * | در یکی باشد کدامست آن کدام |
| ۲۲۷۰ | N | نی دل اندر صد هزاران خاص و عام | * | در یکی باشد کدام است آن کدام |
| ۲۲۷۱ | Q | ریزهٔ دل را بِهلِ دل را بجُو | * | تا شود آن ریزه چون کوهی ازو |
| ۲۲۷۱ | N | ریزه‌ی دل را بهل دل را بجو | * | تا شود آن ریزه چون کوهی از او |
| ۲۲۷۲ | Q | دل مُحیط است اندرین خطهٔ وجود | * | زر همی‌افشاند از احسان و جُود |
| ۲۲۷۲ | N | دل محیط است اندر این خطه‌ی وجود | * | زر همی‌افشاند از احسان و جود |
| ۲۲۷۳ | Q | از سلامِ حق سلامتها نثار | * | می‌کند بر اهلِ عالم ز اختیار |
| ۲۲۷۳ | N | از سلام حق سلامتها نثار | * | می‌کند بر اهل عالم ز اختیار |
| ۲۲۷۴ | Q | هرکرا دامن دُرُست است و مُعَد | * | آن نثارِ دل بدانکس می‌رسَد |
| ۲۲۷۴ | N | هر که را دامن درست است و معد | * | آن نثار دل بدان کس می‌رسد |
| ۲۲۷۵ | Q | دامنِ تو آن نیازست و حضُور | * | هین منه در دامن آن سنگِ فُجور |
| ۲۲۷۵ | N | دامن تو آن نیاز است و حضور | * | هین منه در دامن آن سنگ فجور |
| ۲۲۷۶ | Q | تا ندرَّد دامنت ز آن سنگها | * | تا بدانی نقد را از رنگها |
| ۲۲۷۶ | N | تا ندرد دامنت ز آن سنگها | * | تا بدانی نقد را از رنگها |
| ۲۲۷۷ | Q | سنگ پُر کردی تو دامن از جهان | * | هم ز سنگِ سیم و زر چون کودکان |
| ۲۲۷۷ | N | سنگ پر کردی تو دامن از جهان | * | هم ز سنگ سیم و زر چون کودکان |
| ۲۲۷۸ | Q | از خیالِ سیم و زر چون زر نبود | * | دامنِ صِدْقت درید و غم فزود |
| ۲۲۷۸ | N | از خیال سیم و زر چون زر نبود | * | دامن صدقت درید و غم فزود |
| ۲۲۷۹ | Q | کَی نماید کودکان را سنگ سنگ | * | تا نگیرد عقل دامنشان بچنگ |
| ۲۲۷۹ | N | کی نماید کودکان را سنگ سنگ | * | تا نگیرد عقل دامنشان به چنگ |
| ۲۲۸۰ | Q | پیر عقل آمد نه آن مُویِ سپید | * | مو نمی‌گنجد درین بخت و امید |
| ۲۲۸۰ | N | پیر عقل آمد نه آن موی سپید | * | مو نمی‌گنجد در این بخت و امید |