block:3013
| ۴۳۲ | Q | باز گوید بطّ را کز آب خیز | * | تا ببینی دشتها را قندریز |
| ۴۳۲ | N | باز گوید بط را کز آب خیز | * | تا ببینی دشتها را قند ریز |
| ۴۳۳ | Q | بطِّ عاقل گویدش ای باز دُور | * | آب ما را حصن و امنست و سرور |
| ۴۳۳ | N | بط عاقل گویدش ای باز دور | * | آب ما را حصن و امن است و سرور |
| ۴۳۴ | Q | دیو چون باز آمد ای بطّان شتاب | * | هین ببیرون کم رَوید از حصنِ آب |
| ۴۳۴ | N | دیو چون باز آمد ای بطان شتاب | * | هین به بیرون کم روید از حصن آب |
| ۴۳۵ | Q | باز را گویند رَو رَو باز گرد | * | از سَرِ ما دست‌دار ای پای‌مَرْد |
| ۴۳۵ | N | باز را گویند رو رو باز گرد | * | از سر ما دست‌دار ای پای مرد |
| ۴۳۶ | Q | ما بَری از دعوتت دعوت ترا | * | ما ننوشیم این دَمِ تو کافرا |
| ۴۳۶ | N | ما بری از دعوتت دعوت ترا | * | ما ننوشیم این دم تو کافرا |
| ۴۳۷ | Q | حصن ما را قند و قندستان ترا | * | من نخواهم هَدْیه‌ات بِسْتان ترا |
| ۴۳۷ | N | حصن ما را قند و قندستان ترا | * | من نخواهم هدیه‌ات بستان ترا |
| ۴۳۸ | Q | چونک جان باشد نیاید لُوت کم | * | چونک لشکر هست کم ناید عَلَم |
| ۴۳۸ | N | چون که جان باشد نیاید لوت کم | * | چون که لشکر هست کم ناید علم |
| ۴۳۹ | Q | خواجهٔ حازم بسی عذر آورید | * | بس بهانه کرد با دیوِ مَرید |
| ۴۳۹ | N | خواجه‌ی حازم بسی عذر آورید | * | بس بهانه کرد با دیو مرید |
| ۴۴۰ | Q | گفت این دم کارها دارم مُهِم | * | گر بیایم آن نگردد منتظِم |
| ۴۴۰ | N | گفت این دم کارها دارم مهم | * | گر بیایم آن نگردد منتظم |
| ۴۴۱ | Q | شاه کاری ناز کم فرموده است | * | ز انتظارم شاه شب نغْنوده است |
| ۴۴۱ | N | شاه کاری ناز کم فرموده است | * | ز انتظارم شاه شب نغنوده است |
| ۴۴۲ | Q | من نیازم ترکِ امرِ شاه کرد | * | من نتانم شد برِ شه روی‌زرد |
| ۴۴۲ | N | من نیازم ترک امر شاه کرد | * | من نتانم شد بر شه روی زرد |
| ۴۴۳ | Q | هر صباح و هر مسا سرهنگِ خاص | * | می‌رسد از من همی‌جوید مَناص |
| ۴۴۳ | N | هر صباح و هر مسا سرهنگ خاص | * | می‌رسد از من همی‌جوید مناص |
| ۴۴۴ | Q | تو روا داری که آیم سوی ده | * | تا در ابرو افکند سلطان گره |
| ۴۴۴ | N | تو روا داری که آیم سوی ده | * | تا در ابرو افکند سلطان گره |
| ۴۴۵ | Q | بعد از آن درمان خشمش چون کنم | * | زنده خود را زین مگر مدفون کنم |
| ۴۴۵ | N | بعد از آن درمان خشمش چون کنم | * | زنده خود را زین مگر مدفون کنم |
| ۴۴۶ | Q | زین نَمَط او صد بهانه باز گفت | * | حیله‌ها با حکمِ حق نَفْتاد جُفت |
| ۴۴۶ | N | زین نمط او صد بهانه باز گفت | * | حیله‌ها با حکم حق نفتاد جفت |
| ۴۴۷ | Q | گر شود ذرّات عالم حیله پیچ | * | با قضای آسمان هیچند هیچ |
| ۴۴۷ | N | گر شود ذرات عالم حیله پیچ | * | با قضای آسمان هیچند هیچ |
| ۴۴۸ | Q | چون گریزد این زمین از آسمان | * | چون کند او خویش را از وی نهان |
| ۴۴۸ | N | چون گریزد این زمین از آسمان | * | چون کند او خویش را از وی نهان |
| ۴۴۹ | Q | هرچ آید ز آسمان سوی زمین | * | نی مَفِر دارد نه چاره نی کمین |
| ۴۴۹ | N | هر چه آید ز آسمان سوی زمین | * | نی مفر دارد نه چاره نی کمین |
| ۴۵۰ | Q | آتش از خورشید می‌بارد بَرُو | * | او بپیشِ آتشش بنْهاده رُو |
| ۴۵۰ | N | آتش از خورشید می‌بارد بر او | * | او به پیش آتشش بنهاده رو |
| ۴۵۱ | Q | ور همی طوفان کند باران بَرُو | * | شهرها را می‌کند ویران بَرُو |
| ۴۵۱ | N | ور همی طوفان کند باران بر او | * | شهرها را می‌کند ویران بر او |
| ۴۵۲ | Q | او شده تسلیم او ایُّوب‌وار | * | کی اسیرم هرچ می‌خواهی بیار |
| ۴۵۲ | N | او شده تسلیم او ایوب‌وار | * | که اسیرم هر چه می‌خواهی بیار |
| ۴۵۳ | Q | ای که جُزوِ این زمینی سَر مکَش | * | چونک بینی حکمِ یزدان در مکش |
| ۴۵۳ | N | ای که جزو این زمینی سر مکش | * | چون که بینی حکم یزدان در مکش |
| ۴۵۴ | Q | چون خَلَقْناکُمْ شنودی مِنْ تُرابٍ | * | خاک باشی جُست از تو، رُو متاب |
| ۴۵۴ | N | چون خَلَقْناکُمْ شنودی مِنْ تُرابٍ | * | خاک باشی جست از تو، رو متاب |
| ۴۵۵ | Q | بین که اندر خاک تخمی کاشتم | * | گَردِ خاکی و مَنَش افراشتم |
| ۴۵۵ | N | بین که اندر خاک تخمی کاشتم | * | گرد خاکی و منش افراشتم |
| ۴۵۶ | Q | حَمْلهٔ دیگر تو خاکی پیشه گیر | * | تا کنم بر جملهٔ میرانت امیر |
| ۴۵۶ | N | حمله‌ی دیگر تو خاکی پیشه گیر | * | تا کنم بر جمله میرانت امیر |
| ۴۵۷ | Q | آب از بالا بپستی در رود | * | آنگه از پستی ببالا بر رود |
| ۴۵۷ | N | آب از بالا به پستی در رود | * | آن گه از پستی به بالا بر رود |
| ۴۵۸ | Q | گندم از بالا بزیرِ خاک شد | * | بعد از آن او خوشه و چالاک شد |
| ۴۵۸ | N | گندم از بالا به زیر خاک شد | * | بعد از آن او خوشه و چالاک شد |
| ۴۵۹ | Q | دانهٔ هر میوه آمد در زمین | * | بعد از آن سَرها بر آورد از دفین |
| ۴۵۹ | N | دانه‌ی هر میوه آمد در زمین | * | بعد از آن سرها بر آورد از دفین |
| ۴۶۰ | Q | اصلِ نعمتها ز گردون تا بخاک | * | زیر آمد شد غذای جانِ پاک |
| ۴۶۰ | N | اصل نعمتها ز گردون تا به خاک | * | زیر آمد شد غذای جان پاک |
| ۴۶۱ | Q | از تواضع چون ز گردون شد بزیر | * | گشت جُزْوِ آدمی حَیِّ دلیر |
| ۴۶۱ | N | از تواضع چون ز گردون شد به زیر | * | گشت جزو آدمی حی دلیر |
| ۴۶۲ | Q | پس صفاتِ آدمی شد آن جَماد | * | بر فرازِ عرش پرّان گشت شاد |
| ۴۶۲ | N | پس صفات آدمی شد آن جماد | * | بر فراز عرش پران گشت شاد |
| ۴۶۳ | Q | کز جهانِ زنده ز اوّل آمدیم | * | باز از پستی سوی بالا شدیم |
| ۴۶۳ | N | کز جهان زنده ز اول آمدیم | * | باز از پستی سوی بالا شدیم |
| ۴۶۴ | Q | جمله اجزا در تحرّک در سکون | * | ناطقان کِإنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ |
| ۴۶۴ | N | جمله اجزا در تحرک در سکون | * | ناطقان کإنا إِلَیْهِ راجِعُونَ |
| ۴۶۵ | Q | ذکر و تسبیحاتِ اجزای نهان | * | غُلْغُلی افکنْد اندر آسمان |
| ۴۶۵ | N | ذکر و تسبیحات اجزای نهان | * | غلغلی افکند اندر آسمان |
| ۴۶۶ | Q | چون قضا آهنگِ نارنجات کرد | * | روستایی شهریی را مات کرد |
| ۴۶۶ | N | چون قضا آهنگ نیرنجات کرد | * | روستایی شهریی را مات کرد |
| ۴۶۷ | Q | با هزاران حزم خواجه مات شد | * | ز آن سفر در مَعْرِضِ آفات شد |
| ۴۶۷ | N | با هزاران حزم خواجه مات شد | * | ز آن سفر در معرض آفات شد |
| ۴۶۸ | Q | اعتمادش بر ثباتِ خویش بود | * | گرچه که بُد نیمِ سَیْلش در ربود |
| ۴۶۸ | N | اعتمادش بر ثبات خویش بود | * | گر چه که بد نیم سیلش در ربود |
| ۴۶۹ | Q | چون قضا بیرون کند از چرخ سَر | * | عاقلان گردند جمله کُور و کر |
| ۴۶۹ | N | چون قضا بیرون کند از چرخ سر | * | عاقلان گردند جمله کور و کر |
| ۴۷۰ | Q | ماهیان افتند از دریا برون | * | دام گیرد مرغِ پرّان را زبون |
| ۴۷۰ | N | ماهیان افتند از دریا برون | * | دام گیرد مرغ پران را زبون |
| ۴۷۱ | Q | تا پری و دیو در شیشه شود | * | بلک هاروتی ببابل در رود |
| ۴۷۱ | N | تا پری و دیو در شیشه شود | * | بلکه هاروتی به بابل در رود |
| ۴۷۲ | Q | جز کسی کاندر قضا اندر گریخت | * | خونِ او را هیچ تربیعی نریخت |
| ۴۷۲ | N | جز کسی کاندر قضای حق گریخت | * | خون او را هیچ تربیعی نریخت |
| ۴۷۳ | Q | غیرِ آنکِ در گریزی در قضا | * | هیچ حیله ندْهدت از وی رها |
| ۴۷۳ | N | غیر آن که در گریزی در قضا | * | هیچ حیله ندهدت از وی رها |