block:2111
| ۳۷۶۶ | Q | تُخمِ بطّی گر چه مرغِ خانه‌ات | * | کرد زیر پَر چُو دایه تربیت |
| ۳۷۶۶ | N | تخم بطی گر چه مرغ خانه‌ات | * | کرد زیر پر چو دایه تربیت |
| ۳۷۶۷ | Q | مادرِ تو بطِّّ آن دریا بُدست | * | دایه‌ات خاکی بُد و خشکی‌پرست |
| ۳۷۶۷ | N | مادر تو بط آن دریا بده‌ست | * | دایه‌ات خاکی بد و خشکی پرست |
| ۳۷۶۸ | Q | میلِ دریا که دلِ تو اندرست | * | آن طبیعت جانْت را از مادرست |
| ۳۷۶۸ | N | میل دریا که دل تو اندر است | * | آن طبیعت جانت را از مادر است |
| ۳۷۶۹ | Q | میلِ خشکی مر ترا زین دایه است | * | دایه را بگْذار کو بَدْرایه است |
| ۳۷۶۹ | N | میل خشکی مر ترا زین دایه است | * | دایه را بگذار کاو بد رایه است |
| ۳۷۷۰ | Q | دایه را بگْذار در خشک و بران | * | اندر آ در بحرِ معنی چون بطان |
| ۳۷۷۰ | N | دایه را بگذار در خشک و بران | * | اندر آن در بحر معنی چون بطان |
| ۳۷۷۱ | Q | گر ترا مادر بترساند ز آب | * | تو مترس و سوی دریا ران شتاب |
| ۳۷۷۱ | N | گر ترا مادر بترساند ز آب | * | تو مترس و سوی دریا ران شتاب |
| ۳۷۷۲ | Q | تو بطی بر خشک و بر تر زنده‌ای | * | نی چو مرغِ خانه خانه کَنْده‌ای |
| ۳۷۷۲ | N | تو بطی بر خشک و بر تر زنده‌ای | * | نی چو مرغ خانه خانه کنده‌ای |
| ۳۷۷۳ | Q | تو ز کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ شهی | * | هم بخشکی هم بدریا پا نهی |
| ۳۷۷۳ | N | تو ز کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ شهی | * | هم به خشکی هم به دریا پا نهی |
| ۳۷۷۴ | Q | که حَمَلْناهُمْ عَلَی الْبَحْرِی بجان | * | از حَمَلْناهُمْ عَلَی الْبَر پیش ران |
| ۳۷۷۴ | N | که حملناهم علی البحری به جان | * | از حملناهم علی البر پیش ران |
| ۳۷۷۵ | Q | مر ملایک را سوی بَر راه نیست | * | جنسِ حیوان هم ز بحر آگاه نیست |
| ۳۷۷۵ | N | مر ملایک را سوی بر راه نیست | * | جنس حیوان هم ز بحر آگاه نیست |
| ۳۷۷۶ | Q | تو بتن حیوان بجانی از مَلَک | * | تا روی هم بر زمین هم بر فلک |
| ۳۷۷۶ | N | تو به تن حیوان به جانی از ملک | * | تا روی هم بر زمین هم بر فلک |
| ۳۷۷۷ | Q | تا بظاهر مِثْلُکُمْ باشد بشَر | * | با دلِ یُوحَی إِلیْهِ دیده‌ور |
| ۳۷۷۷ | N | تا به ظاهر مثلکم باشد بشر | * | با دل یوحی إلیه دیده‌ور* |
| ۳۷۷۸ | Q | قالبِ خاکی فتاده بر زمین | * | روحِ آن گردان بر این چرخِ برین |
| ۳۷۷۸ | N | قالب خاکی فتاده بر زمین | * | روح آن گردان بر این چرخ برین |
| ۳۷۷۹ | Q | ما همه مرغابیانیم ای غلام | * | بحر می‌داند زبانِ ما تمام |
| ۳۷۷۹ | N | ما همه مرغابیانیم ای غلام | * | بحر می‌داند زبان ما تمام |
| ۳۷۸۰ | Q | پس سلیمان بحر آمد ما چو طَیْر | * | در سلیمان تا ابد داریم سَیْر |
| ۳۷۸۰ | N | پس سلیمان بحر آمد ما چو طیر | * | در سلیمان تا ابد داریم سیر |
| ۳۷۸۱ | Q | با سلیمان پای در دریا بنه | * | تا چو داود آب سازد صد زرِه |
| ۳۷۸۱ | N | با سلیمان پای در دریا بنه | * | تا چو داود آب سازد صد زره |
| ۳۷۸۲ | Q | آن سلیمان پیشِ جمله حاضرست | * | لیک غیرت چشم‌بند و ساحرست |
| ۳۷۸۲ | N | آن سلیمان پیش جمله حاضر است | * | لیک غیرت چشم بند و ساحر است |
| ۳۷۸۳ | Q | تا ز جهل و خوابناکی و فضول | * | او بپیشِ ما و ما از وَیْ ملول |
| ۳۷۸۳ | N | تا ز جهل و خوابناکی و فضول | * | او به پیش ما و ما از وی ملول |
| ۳۷۸۴ | Q | تشنه را دردِ سر آرد بانگِ رعد | * | چون نداند کو کشاند ابرِ سَعْد |
| ۳۷۸۴ | N | تشنه را درد سر آرد بانگ رعد | * | چون نداند کاو کشاند ابر سعد |
| ۳۷۸۵ | Q | چشمِ او ماندست در جُویِ روان | * | بی‌خبر از ذوقِ آبِ آسمان |
| ۳۷۸۵ | N | چشم او مانده است در جوی روان | * | بی‌خبر از ذوق آب آسمان |
| ۳۷۸۶ | Q | مرکبِ همَّت سوی اسباب راند | * | از مُسبّب لاجرم محجوب ماند |
| ۳۷۸۶ | N | مرکب همت سوی اسباب راند | * | از مسبب لاجرم محجوب ماند |
| ۳۷۸۷ | Q | آنک بیند او مسبّب را عیان | * | کَیْ نهد دل بر سببهای جهان |
| ۳۷۸۷ | N | آن که بیند او مسبب را عیان | * | کی نهد دل بر سببهای جهان |