block:1169
| ۳۹۷۵ | Q | گفت امیر المؤمنین با آن جوان | * | که بهنگامِ نَبَرد ای پهلوان |
| ۳۹۷۵ | N | گفت امیر المؤمنین با آن جوان | * | که به هنگام نبرد ای پهلوان |
| ۳۹۷۶ | Q | چون خُدو انداختی در رویِ من | * | نفس جنبید و تَبَه شد خویِ من |
| ۳۹۷۶ | N | چون خدو انداختی در روی من | * | نفس جنبید و تبه شد خوی من |
| ۳۹۷۷ | Q | نیم بهرِ حق شد و نیمی هَوا | * | شرکت اندر کارِ حق نبْود روا |
| ۳۹۷۷ | N | نیم بهر حق شد و نیمی هوا | * | شرکت اندر کار حق نبود روا |
| ۳۹۷۸ | Q | تو نگاریدهٔ کفِ مَولاستی | * | آنِ حقّی کردههٔ من نیستی |
| ۳۹۷۸ | N | تو نگاریدهی کف مولاستی | * | آن حقی کردهی من نیستی |
| ۳۹۷۹ | Q | نقشِ حق را هم بامرِ حق شکن | * | بر زُجاجهٔ دوست سنگِ دوست زن |
| ۳۹۷۹ | N | نقش حق را هم به امر حق شکن | * | بر زجاجهی دوست سنگ دوست زن |
| ۳۹۸۰ | Q | گبر این بشنید و نوری شد پدید | * | در دلِ او تا که زُنّاری بُرید |
| ۳۹۸۰ | N | گبر این بشنید و نوری شد پدید | * | در دل او تا که زناری برید |
| ۳۹۸۱ | Q | گفت من تخمِ جفا میکاشتم | * | من ترا نوعی دگر پنداشتم |
| ۳۹۸۱ | N | گفت من تخم جفا میکاشتم | * | من ترا نوعی دگر پنداشتم |
| ۳۹۸۲ | Q | تو ترازوی اَحَد خو بودهای | * | بل زبانهٔ هر ترازو بودهای |
| ۳۹۸۲ | N | تو ترازوی احد خو بودهای | * | بل زبانهی هر ترازو بودهای |
| ۳۹۸۳ | Q | تو تَبار و اصل و خویشم بودهای | * | تو فروغِ شمعِ کیشم بودهای |
| ۳۹۸۳ | N | تو تبار و اصل و خویشم بودهای | * | تو فروغ شمع کیشم بودهای |
| ۳۹۸۴ | Q | من غلامِ آن چراغِ چشم جُو | * | که چراغت روشنی پذرفت ازو |
| ۳۹۸۴ | N | من غلام آن چراغ چشم جو | * | که چراغت روشنی پذرفت از او |
| ۳۹۸۵ | Q | من غلامِ موجِ آن دریای نور | * | که چنین گوهر برآرد در ظُهور |
| ۳۹۸۵ | N | من غلام موج آن دریای نور | * | که چنین گوهر بر آرد در ظهور |
| ۳۹۸۶ | Q | عرضه کُن بر من شهادت را که من | * | مر ترا دیدم سَرافرازِ زَمَن |
| ۳۹۸۶ | N | عرضه کن بر من شهادت را که من | * | مر ترا دیدم سرافراز زمن |
| ۳۹۸۷ | Q | قُربِ پنجه کس ز خویش و قومِ او | * | عاشقانه سوی دین کردند رُو |
| ۳۹۸۷ | N | قرب پنجه کس ز خویش و قوم او | * | عاشقانه سوی دین کردند رو |
| ۳۹۸۸ | Q | او بتیغِ حلم چندین حَلق را | * | وا خرید از تیغ و چندین خَلق را |
| ۳۹۸۸ | N | او به تیغ حلم چندین حلق را | * | وا خرید از تیغ و چندین خلق را |
| ۳۹۸۹ | Q | تیغِ حلم از تیغِ آهن تیزتر | * | بل ز صد لشکر ظَفَرانگیزتر |
| ۳۹۸۹ | N | تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر | * | بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر |
| ۳۹۹۰ | Q | ای دریغا لقمهٔ دو خورده شد | * | جوششِ فکرت از آن افسرده شد |
| ۳۹۹۰ | N | ای دریغا لقمهای دو خورده شد | * | جوشش فکرت از آن افسرده شد |
| ۳۹۹۱ | Q | گندمی خورشیدِ آدم را کُسوف | * | چون ذَنَب شعشاعِ بَدری را خُسوف |
| ۳۹۹۱ | N | گندمی خورشید آدم را کسوف | * | چون ذنب شعشاع بدری را خسوف |
| ۳۹۹۲ | Q | اینت لطفِ دل که از یک مُشت گل | * | ماهِ او چون میشود پروین گُسِل |
| ۳۹۹۲ | N | اینت لطف دل که از یک مشت گل | * | ماه او چون میشود پروین گسل |
| ۳۹۹۳ | Q | نان چو معنی بود خوردش سود بود | * | چونک صورت گشت انگیزد جُحود |
| ۳۹۹۳ | N | نان چو معنی بود خوردش سود بود | * | چون که صورت گشت انگیزد جحود |
| ۳۹۹۴ | Q | همچو خارِ سبز کاُشتُر میخَورَد | * | زان خورش صد نفع و لذَّت میبَرَد |
| ۳۹۹۴ | N | همچو خار سبز کاشتر میخورد | * | ز ان خورش صد نفع و لذت میبرد |
| ۳۹۹۵ | Q | چونک آن سبزیش رفت و خُشک گشت | * | چون همان را میخورد اشتر ز دَشت |
| ۳۹۹۵ | N | چون که آن سبزیش رفت و خشک گشت | * | چون همان را میخورد اشتر ز دشت |
| ۳۹۹۶ | Q | میدراند کام و لُنجش ای دریغ | * | کانچنان وَردِ مُرَبّی گشت تیغ |
| ۳۹۹۶ | N | میدراند کام و لنجش ای دریغ | * | کان چنان ورد مربی گشت تیغ |
| ۳۹۹۷ | Q | نان چو معنی بود بود آن خارِ سبز | * | چونک صورت شد کنون خشکست و گَبز |
| ۳۹۹۷ | N | نان چو معنی بود بود آن خار سبز | * | چون که صورت شد کنون خشک است و گبز |
| ۳۹۹۸ | Q | تو بدان عادت که او را پیش ازین | * | خورده بودی ای وجودِ نازنین |
| ۳۹۹۸ | N | تو بد آن عادت که او را پیش از این | * | خورده بودی ای وجود نازنین |
| ۳۹۹۹ | Q | بر همان بو میخوری این خشک را | * | بعد از آن کامیخت معنی با ثَرَی |
| ۳۹۹۹ | N | بر همان بو میخوری این خشک را | * | بعد از آن کامیخت معنی با ثری |
| ۴۰۰۰ | Q | گشت خاکآمیز و خشک و گوشت بُر | * | ز آن گیاه اکنون بپرهیز ای شُتُر |
| ۴۰۰۰ | N | گشت خاک آمیز و خشک و گوشت بر | * | ز آن گیاه اکنون بپرهیز ای شتر |
| ۴۰۰۱ | Q | سخت خاکآلود میآید سخُن | * | آب تیره شد سَرِ چَه بند کُن |
| ۴۰۰۱ | N | سخت خاک آلود میآید سخن | * | آب تیره شد سر چه بند کن |
| ۴۰۰۲ | Q | تا خدایش باز صاف و خَوش کند | * | او که تیره کرد هم صافش کُند |
| ۴۰۰۲ | N | تا خدایش باز صاف و خوش کند | * | او که تیره کرد هم صافش کند |
| ۴۰۰۳ | Q | صبر آرد آرزو را نه شِتاب | * | صبر کن واللَّهُ اَعلَم بالصَّواب |
| ۴۰۰۳ | N | صبر آرد آرزو را نه شتاب | * | صبر کن و الله اعلم بالصواب |