block:1156
| ۳۵۸۴ | Q | بود لقمان پیشِ خواجهٔ خویشتن | * | در میانِ بندگانش خوارْتن |
| ۳۵۸۴ | N | بود لقمان پیش خواجه‌ی خویشتن | * | در میان بندگانش خوار تن |
| ۳۵۸۵ | Q | می‌فرستاد او غلامان را بباغ | * | تا که میوه آیدش بهرِ فَراغ |
| ۳۵۸۵ | N | می‌فرستاد او غلامان را به باغ | * | تا که میوه آیدش بهر فراغ |
| ۳۵۸۶ | Q | بود لقمان در غلامان چون طُفَیل | * | پُر معانی تیره‌صورت همچو لیل |
| ۳۵۸۶ | N | بود لقمان در غلامان چون طفیل | * | پر معانی تیره صورت همچو لیل |
| ۳۵۸۷ | Q | آن غلامان میوه‌های جمع را | * | خوش بخوردند از نهیبِ طمع را |
| ۳۵۸۷ | N | آن غلامان میوه‌های جمع را | * | خوش بخوردند از نهیب طمع را |
| ۳۵۸۸ | Q | خواجه را گفتند لقمان خورد آن | * | خواجه بر لقمان تُرُش گشت و گران |
| ۳۵۸۸ | N | خواجه را گفتند لقمان خورد آن | * | خواجه بر لقمان ترش گشت و گران |
| ۳۵۸۹ | Q | چون تفحُّص کرد لقمان از سبب | * | در عتابِ خواجه‌اش بگشاد لب |
| ۳۵۸۹ | N | چون تفحص کرد لقمان از سبب | * | در عتاب خواجه‌اش بگشاد لب |
| ۳۵۹۰ | Q | گفت لقمان سیّدا پیشِ خدا | * | بندهٔ خاین نباشد مرتضَی |
| ۳۵۹۰ | N | گفت لقمان سیدا پیش خدا | * | بنده‌ی خاین نباشد مرتضا |
| ۳۵۹۱ | Q | امتحان کن جمله‌مان را ای کریم | * | سیرمان در ده تو از آبِ حمیم |
| ۳۵۹۱ | N | امتحان کن جمله‌مان را ای کریم | * | سیرمان در ده تو از آب حمیم |
| ۳۵۹۲ | Q | بعد از آن ما را بصحرایی کَلان | * | تو سواره ما پیاده می‌دوان |
| ۳۵۹۲ | N | بعد از آن ما را به صحرایی کلان | * | تو سواره ما پیاده می‌دوان |
| ۳۵۹۳ | Q | آنگهان بنگر تو بَد کِردار را | * | صنعهای کاشف الاسرار را |
| ۳۵۹۳ | N | آن گهان بنگر تو بد کردار را | * | صنعهای کاشف الاسرار را |
| ۳۵۹۴ | Q | گشت ساقی خواجه از آبِ حمیم | * | مر غلامان را و خوردند آن ز بیم |
| ۳۵۹۴ | N | گشت ساقی خواجه از آب حمیم | * | مر غلامان را و خوردند آن ز بیم |
| ۳۵۹۵ | Q | بعد از آن می‌راندشان در دشتها | * | می‌دَویدند آن نفر تحت و عُلا |
| ۳۵۹۵ | N | بعد از آن می‌راندشان در دشتها | * | می‌دویدندی میان کشتها |
| ۳۵۹۶ | Q | قَی در افتادند ایشان از عَنا | * | آب می‌آورد ز یشان میوه‌ها |
| ۳۵۹۶ | N | قی در افتادند ایشان از عنا | * | آب می‌آورد ز یشان میوه‌ها |
| ۳۵۹۷ | Q | چون که لقمان را در آمد قی ز ناف | * | می‌برآمد از درونش آبِ صاف |
| ۳۵۹۷ | N | چون که لقمان را در آمد قی ز ناف | * | می‌برآمد از درونش آب صاف |
| ۳۵۹۸ | Q | حکمتِ لقمان چو داند این نمود | * | پس چه باشد حکمتِ رَبَّ الوجود |
| ۳۵۹۸ | N | حکمت لقمان چو داند این نمود | * | پس چه باشد حکمت رب الوجود |
| ۳۵۹۹ | Q | یَوْمَ تُبْلَی والسَّرائِرْ کُلُّها | * | بانَ مِنْکُم کامِن لا یُشْتَهَی |
| ۳۵۹۹ | N | یَوْمَ تُبْلَی، السَّرائِرُ کلها | * | بان منکم کامنٌ لا یشتهی |
| ۳۶۰۰ | Q | چون سُقُوا مَآءً حَمِیماً قُطِّعَت | * | جملة الأَستار ممَّا أُفضِعَت |
| ۳۶۰۰ | N | چون سُقُوا ماءً حَمِیماً قطعت | * | جملة الأستار مما أفظعت |
| ۳۶۰۱ | Q | نار از آن آمد عذابِ کافران | * | که حَجر را نار باشد امتحان |
| ۳۶۰۱ | N | نار از آن آمد عذاب کافران | * | که حجر را نار باشد امتحان |
| ۳۶۰۲ | Q | آن دلِ چون سنگ را ما چند چند | * | نرم گفتیم و نمی‌پذرفت پند |
| ۳۶۰۲ | N | آن دل چون سنگ را ما چند چند | * | نرم گفتیم و نمی‌پذرفت پند |
| ۳۶۰۳ | Q | ریشِ بَد را داروی بَد یافت رگ | * | مر سرِ خر را سزد دندانِ سگ |
| ۳۶۰۳ | N | ریش بد را داروی بد یافت رگ | * | مر سر خر را سزد دندان سگ |
| ۳۶۰۴ | Q | الخَبِیثَاتْ الخَبِیثِین حکمتست | * | زِشت را هم زِشت جُفت و بابتَست |
| ۳۶۰۴ | N | الخبیثات الخبیثین حکمت است | * | زشت را هم زشت جفت و بابت است |
| ۳۶۰۵ | Q | پس تو هر جفتی که می‌خواهی برَو | * | محو و هم شکل و صفاتِ او بشَو |
| ۳۶۰۵ | N | پس تو هر جفتی که می‌خواهی برو | * | محو و هم شکل و صفات او بشو |
| ۳۶۰۶ | Q | نور خواهی مُستَعِدِّ نور شو | * | دُور خواهی خویش بین و دُور شو |
| ۳۶۰۶ | N | نور خواهی مستعد نور شو | * | دور خواهی خویش بین و دور شو |
| ۳۶۰۷ | Q | ور رهی خواهی ازین سجنِ خَرِب | * | سر مکَش از دوست وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ |
| ۳۶۰۷ | N | ور رهی خواهی ازین سجن خرب | * | سر مکش از دوست وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ |