block:3016
| ۵۳۲ | Q | خواجه و بچگان جهازی ساختند | * | بر سُتوران جانبِ دِه تاختند |
| ۵۳۲ | N | خواجه و بچگان جهازی ساختند | * | بر ستوران جانب ده تاختند |
| ۵۳۳ | Q | شادمانه سوی صحرا راندند | * | سافِرُوا کَیْ تَغْنَمُوا بر خواندند |
| ۵۳۳ | N | شادمانه سوی صحرا راندند | * | سافروا کی تغنموا بر خواندند |
| ۵۳۴ | Q | کز سفرها ماه کَیْخُسْرُو شود | * | بی‌سفرها ماه کی خُسْرُو شود |
| ۵۳۴ | N | کز سفرها ماه کیخسرو شود | * | بی‌سفرها ماه کی خسرو شود |
| ۵۳۵ | Q | از سفر بَیْدَق شود فرزینِ راد | * | وز سفر یابید یوسف صد مُراد |
| ۵۳۵ | N | از سفر بیدق شود فرزین راد | * | وز سفر یابید یوسف صد مراد |
| ۵۳۶ | Q | روز رُوی از آفتابی سوختند | * | شب ز اَخْتر راه می‌آموختند |
| ۵۳۶ | N | روز روی از آفتابی سوختند | * | شب ز اختر راه می‌آموختند |
| ۵۳۷ | Q | خوب گشته پیشِ ایشان راهِ زشت | * | از نشاطِ دِه شده ره چون بهشت |
| ۵۳۷ | N | خوب گشته پیش ایشان راه زشت | * | از نشاط ده شده ره چون بهشت |
| ۵۳۸ | Q | تلخ از شیرین لبان خوش می‌شود | * | خار از گُلزار دلکش می‌شود |
| ۵۳۸ | N | تلخ از شیرین لبان خوش می‌شود | * | خار از گلزار دل کش می‌شود |
| ۵۳۹ | Q | حَنْظَل از معشوق خُرْما می‌شود | * | خانه از همخانه صحرا می‌شود |
| ۵۳۹ | N | حنظل از معشوق خرما می‌شود | * | خانه از هم خانه صحرا می‌شود |
| ۵۴۰ | Q | ای بسا از نازنینان خارْکَش | * | بر امیدِ گُل‌عذارِ ماه‌وَش |
| ۵۴۰ | N | ای بسا از نازنینان خار کش | * | بر امید گل‌عذار ماه‌وش |
| ۵۴۱ | Q | ای بسا حمّال گشته پشت‌ریش | * | از برای دلبرِ مَه‌رویِ خویش |
| ۵۴۱ | N | ای بسا حمال گشته پشت ریش | * | از برای دل بر مه روی خویش |
| ۵۴۲ | Q | کرده آهنگر جمالِ خود سیاه | * | تا که شب آید ببوسد رُویِ ماه |
| ۵۴۲ | N | کرده آهنگر جمال خود سیاه | * | تا که شب آید ببوسد روی ماه |
| ۵۴۳ | Q | خواجه تا شب بر دکانی چارمیخ | * | زانکه سَرْوی در دلش کردست بیخ |
| ۵۴۳ | N | خواجه تا شب بر دکانی چار میخ | * | ز انکه سروی در دلش کردست بیخ |
| ۵۴۴ | Q | تاجری دریا و خشکی می‌رود | * | آن بِهمهْرِ خانه‌شینی می‌دود |
| ۵۴۴ | N | تاجری دریا و خشکی می‌رود | * | آن به مهر خانه‌شینی می‌دود |
| ۵۴۵ | Q | هر کرا با مُرده سودایی بود | * | بر امیدِ زنده‌سیمایی بود |
| ۵۴۵ | N | هر که را با مرده سودایی بود | * | بر امید زنده سیمایی بود |
| ۵۴۶ | Q | آن دُرُوگر رُوی آورده بچوب | * | بر امیدِ خدمتِ مه‌رویِ خوب |
| ۵۴۶ | N | آن دروگر روی آورده به چوب | * | بر امید خدمت مه روی خوب |
| ۵۴۷ | Q | بر امیدِ زنده‌ای کن اجتهاد | * | کو نگردد بعدِ روزی دو جَماد |
| ۵۴۷ | N | بر امید زنده‌ای کن اجتهاد | * | کاو نگردد بعد روزی دو جماد |
| ۵۴۸ | Q | مُٔؤنِسی مگْزین خَسی را از خَسی | * | عاریت باشد دَرُو آن مؤنسی |
| ۵۴۸ | N | مونسی مگزین خسی را از خسی | * | عاریت باشد در او آن مونسی |
| ۵۴۹ | Q | اُنسِ تو با مادر و بابا کجاست | * | گر بجُز حق مؤنسانت را وفاست |
| ۵۴۹ | N | انس تو با مادر و بابا کجاست | * | گر بجز حق مونسانت را وفاست |
| ۵۵۰ | Q | انسِ تو با دایه و لالا چه شد | * | گر کسی شاید بغیرِ حق عَضُد |
| ۵۵۰ | N | انس تو با دایه و لالا چه شد | * | گر کسی شاید به غیر حق عضد |
| ۵۵۱ | Q | اُنسِ تو با شیر و با پِستان نماند | * | نفرتِ تو از دبیرستان نماند |
| ۵۵۱ | N | انس تو با شیر و با پستان نماند | * | نفرت تو از دبیرستان نماند |
| ۵۵۲ | Q | آن شعاعی بود بر دیوارشان | * | جانب خورشید وا رفت آن نشان |
| ۵۵۲ | N | آن شعاعی بود بر دیوارشان | * | جانب خورشید وارفت آن نشان |
| ۵۵۳ | Q | بر هر آن چیزی که افتد آن شعاع | * | تو بر آن هم عاشق آیی ای شجاع |
| ۵۵۳ | N | بر هر آن چیزی که افتد آن شعاع | * | تو بر آن هم عاشق آیی ای شجاع |
| ۵۵۴ | Q | عشق تو بر هرچه آن موجود بود | * | آن ز وَصُفِ حقّ زَرّاندود بود |
| ۵۵۴ | N | عشق تو بر هر چه آن موجود بود | * | آن ز وصف حق زر اندود بود |
| ۵۵۵ | Q | چون زَری با اصل رفت و مس بماند | * | طبع سیر آمد طلاقِ او براند |
| ۵۵۵ | N | چون زری با اصل رفت و مس بماند | * | طبع سیر آمد طلاق او براند |
| ۵۵۶ | Q | از زراندودِ صفاتش پا بکَش | * | از جهالت قَلْب را کم گوی خوش |
| ۵۵۶ | N | از زر اندود صفاتش پا بکش | * | از جهالت قلب را کم گوی خوش |
| ۵۵۷ | Q | کان خوشی در قلبها عارّیتیست | * | زیرِ زینت مایهٔ بی‌زینتیست |
| ۵۵۷ | N | کان خوشی در قلبها عاریتی است | * | زیر زینت مایه‌ی بی‌زینتی است |
| ۵۵۸ | Q | زر ز رُویِ قلب در کان می‌رود | * | سوی آن کان رِو تو هم کان می‌رود |
| ۵۵۸ | N | زر ز روی قلب در کان می‌رود | * | سوی آن کان رو تو هم کان می‌رود |
| ۵۵۹ | Q | نور از دیوار تا خور می‌رود | * | تو بدان خور رَو که در خور می‌رود |
| ۵۵۹ | N | نور از دیوار تا خور می‌رود | * | تو بدان خور رو که در خور می‌رود |
| ۵۶۰ | Q | زین سِپَس بِسْتان تو آب از آسمان | * | چون ندیدی تو وفا در ناوْدان |
| ۵۶۰ | N | زین سپس بستان تو آب از آسمان | * | چون ندیدی تو وفا در ناودان |
| ۵۶۱ | Q | مَعْدِنِ دُنْبه نباشد دامِ گرگ | * | کَی شناسد معدن آن گرگِ سُتُرگ |
| ۵۶۱ | N | معدن دنبه نباشد دام گرگ | * | کی شناسد معدن آن گرگ سترگ |
| ۵۶۲ | Q | زر گمان بردند بسته در گِرِه | * | می‌شتابیدند مغروران بدِه |
| ۵۶۲ | N | زر گمان بردند بسته در گره | * | می‌شتابیدند مغروران به ده |
| ۵۶۳ | Q | همچنین خندان و رقصان می‌شدند | * | سوی آن دولاب چرخی می‌زدند |
| ۵۶۳ | N | همچنین خندان و رقصان می‌شدند | * | سوی آن دولاب چرخی می‌زدند |
| ۵۶۴ | Q | چون همی‌دیدند مرغی می‌پرید | * | جانبِ دِه صبر جامه می‌درید |
| ۵۶۴ | N | چون همی‌دیدند مرغی می‌پرید | * | جانب ده صبر جامه می‌درید |
| ۵۶۵ | Q | هر که می‌آمد ز دِه از سوی او | * | بوسه می‌دادند خوش بر رویِ او |
| ۵۶۵ | N | هر که می‌آمد ز ده از سوی او | * | بوسه می‌دادند خوش بر روی او |
| ۵۶۶ | Q | کو تو رویِ یارِ ما را دیده‌ای | * | پس تو جان را جان و ما را دیده‌ای |
| ۵۶۶ | N | که تو روی یار ما را دیده‌ای | * | پس تو جان را جان و ما را دیده‌ای |