vol.4

block:4028

title of 4028
۶۸۹	N	آن یکی درویش هیزم می‌کشید	*	خسته و مانده ز بیشه در رسید
۶۹۰	N	پس بگفتم من ز روزی فارغم	*	زین سپس از بهر رزقم نیست غم
۶۹۱	N	میوه‌ی مکروه بر من خوش شده است	*	رزق خاصی جسم را آمد به دست
۶۹۲	N	چون که من فارغ شده‌ستم از گلو	*	حبه ای چند است این بدهم بدو
۶۹۳	N	بدهم این زر را بدین تکلیف کش	*	تا دو سه روزک شود از قوت خوش
۶۹۴	N	خود ضمیرم را همی‌دانست او	*	ز انکه سمعش داشت نور از شمع هو
۶۹۵	N	بود پیشش سر هر اندیشه‌ای	*	چون چراغی در درون شیشه‌ای
۶۹۶	N	هیچ پنهان می‌نشد از وی ضمیر	*	بود بر مضمون دلها او امیر
۶۹۷	N	پس همی‌منگید با خود زیر لب	*	در جواب فکرتم آن بو العجب
۶۹۸	N	که چنین اندیشی از بهر ملوک	*	کیف تلقی الرزق ان لم یرزقوک
۶۹۹	N	من نمی‌کردم سخن را فهم لیک	*	بر دلم می‌زد عتابش نیک نیک
۷۰۰	N	سوی من آمد به هیبت همچو شیر	*	تنگ هیزم را ز خود بنهاد زیر
۷۰۱	N	پرتو حالی که او هیزم نهاد	*	لرزه بر هر هفت عضو من فتاد
۷۰۲	N	گفت یا رب گر ترا خاصان هی‌اند	*	که مبارک دعوت و فرخ پی‌اند
۷۰۳	N	لطف تو خواهم که میناگر شود	*	این زمان این تنگ هیزم زر شود
۷۰۴	N	در زمان دیدم که زر شد هیزمش	*	همچو آتش بر زمین می‌تافت خوش
۷۰۵	N	من در آن بی‌خود شدم تا دیر گه	*	چون که با خویش آمدم من از وله
۷۰۶	N	بعد از آن گفت ای خدا گر آن کبار	*	بس غیورند و گریزان ز اشتهار
۷۰۷	N	باز این را بند هیزم ساز زود	*	بی‌توقف هم بر آن حالی که بود
۷۰۸	N	در زمان هیزم شد آن اغصان زر	*	مست شد در کار او عقل و نظر
۷۰۹	N	بعد از آن برداشت هیزم را و رفت	*	سوی شهر از پیش من او تیز و تفت
۷۱۰	N	خواستم تا در پی آن شه روم	*	پرسم از وی مشکلات و بشنوم
۷۱۱	N	بسته کرد آن هیبت او مر مرا	*	پیش خاصان ره نباشد عامه را
۷۱۲	N	ور کسی را ره شود گو سر فشان	*	کان بود از رحمت و از جذبشان
۷۱۳	N	پس غنیمت دار آن توفیق را	*	چون بیابی صحبت صدیق را
۷۱۴	N	نه چو آن ابله که یابد قرب شاه	*	سهل و آسان در فتد آن دم ز راه
۷۱۵	N	چون ز قربانی دهندش بیشتر	*	پس بگوید ران گاو است این مگر
۷۱۶	N	نیست این از ران گاو ای مفتری	*	ران گاوت می‌نماید از خری
۷۱۷	N	بذل شاهانه‌ست این بی‌رشوتی	*	بخشش محض است این از رحمتی

[Prev Block] [Next Block]