block:3155
۳۲۶۶ | Q | گفت موسی را یکی مردِ جوان | * | که بیاموزم زبانِ جانْوران |
۳۲۶۶ | N | گفت موسی را یکی مرد جوان | * | که بیاموزم زبان جانوران |
۳۲۶۷ | Q | تا بود کز بانگِ حیوانات و دَد | * | عِبرتی حاصل کنم در دینِ خود |
۳۲۶۷ | N | تا بود کز بانگ حیوانات و دد | * | عبرتی حاصل کنم در دین خود |
۳۲۶۸ | Q | چون زبانهای بنی آدم همه | * | در پیِ آبست و نان و دمدمه |
۳۲۶۸ | N | چون زبانهای بنی آدم همه | * | در پی آب است و نان و دمدمه |
۳۲۶۹ | Q | بوک حیوانات را دَردی دگر | * | باشد از تدبیرِ هنگامِ گذر |
۳۲۶۹ | N | بلکه حیوانات را دردی دگر | * | باشد از تدبیر هنگام گذر |
۳۲۷۰ | Q | گفت موسی رَو گذر کن زین هَوَس | * | کین خَطَر دارد بسی در پیش و پس |
۳۲۷۰ | N | گفت موسی رو گذر کن زین هوس | * | کاین خطر دارد بسی در پیش و پس |
۳۲۷۱ | Q | عبرت و بیداری از یزدان طلب | * | نه از کتاب و از مقال و حرف و لب |
۳۲۷۱ | N | عبرت و بیداری از یزدان طلب | * | نه از کتاب و از مقال و حرف و لب |
۳۲۷۲ | Q | گرمتر شد مرد ز آن منعش که کرد | * | گرمتر گردد همی از منع مرد |
۳۲۷۲ | N | گرمتر شد مرد ز آن منعش که کرد | * | گرمتر گردد همی از منع مرد |
۳۲۷۳ | Q | گفت ای موسی چو نورِ تو بتافت | * | هر چه چیزی بود چیزی از تو یافت |
۳۲۷۳ | N | گفت ای موسی چو نور تو بتافت | * | هر چه چیزی بود چیزی از تو یافت |
۳۲۷۴ | Q | مر مرا محروم کردن زین مُراد | * | لایقِ لطفت نباشد ای جَواد |
۳۲۷۴ | N | مر مرا محروم کردن زین مراد | * | لایق لطفت نباشد ای جواد |
۳۲۷۵ | Q | این زمان قایم مقامِ حق توی | * | یاس باشد گر مرا مانع شوی |
۳۲۷۵ | N | این زمان قایم مقام حق توی | * | یاس باشد گر مرا مانع شوی |
۳۲۷۶ | Q | گفت موسی یا رَب این مَردِ سلیم | * | سخره کردستش مگر دیوِ رجیم |
۳۲۷۶ | N | گفت موسی یا رب این مرد سلیم | * | سخره کردهستش مگر دیو رجیم |
۳۲۷۷ | Q | گر بیاموزم زیان کارش بود | * | ور نیاموزم دلش بَد میشود |
۳۲۷۷ | N | گر بیاموزم زیان کارش بود | * | ور نیاموزم دلش بد میشود |
۳۲۷۸ | Q | گفت ای موسی بیاموزش که ما | * | رد نکردیم از کرم هرگز دُعا |
۳۲۷۸ | N | گفت ای موسی بیاموزش که ما | * | رد نکردیم از کرم هرگز دعا |
۳۲۷۹ | Q | گفت یا رَبّ او پشیمانی خورد | * | دست خاید جامهها را بر دَرَد |
۳۲۷۹ | N | گفت یا رب او پشیمانی خورد | * | دست خاید جامهها را بر درد |
۳۲۸۰ | Q | نیست قُدْرت هر کسی را سازوار | * | عجز بهتر مایهٔ پرهیزکار |
۳۲۸۰ | N | نیست قدرت هر کسی را سازوار | * | عجز بهتر مایهی پرهیزکار |
۳۲۸۱ | Q | فقر ازین رُو فخر آمد جاودان | * | که بتَقْوی ماند دست نارسان |
۳۲۸۱ | N | فقر از این رو فخر آمد جاودان | * | که به تقوی ماند دست نارسان |
۳۲۸۲ | Q | ز آن غِنا و ز آن غَنی مردود شد | * | که ز قدرت صبرها بَدْرُود شد |
۳۲۸۲ | N | ز آن غنا و ز آن غنی مردود شد | * | که ز قدرت صبرها بدرود شد |
۳۲۸۳ | Q | آدمی را عجز و فقر آمد امان | * | از بلای نفس پُر حرص و غَمان |
۳۲۸۳ | N | آدمی را عجز و فقر آمد امان | * | از بلای نفس پر حرص و غمان |
۳۲۸۴ | Q | آن غم آمد ز آرزوهای فُضول | * | که بدان خُو کرده است آن صیدِ غُول |
۳۲۸۴ | N | آن غم آمد ز آرزوهای فضول | * | که بدان خو کرده است آن صید غول |
۳۲۸۵ | Q | آرزوی گِل بود گِل خواره را | * | گُلشکر نگوارد آن بیچاره را |
۳۲۸۵ | N | آرزوی گل بود گل خواره را | * | گل شکر نگوارد آن بیچاره را |