block:2013
| ۵۱۴ | Q | صوفیی در خانقاه از ره رسید | * | مرکبِ خود بُرد و در آخُر کشید |
| ۵۱۴ | N | صوفیی در خانقاه از ره رسید | * | مرکب خود برد و در آخر کشید |
| ۵۱۵ | Q | آبکش داد و علف از دستِ خویش | * | نه چنان صوفی که ما گفتیم پیش |
| ۵۱۵ | N | آب کش داد و علف از دست خویش | * | نه چنان صوفی که ما گفتیم پیش |
| ۵۱۶ | Q | احتیاطش کرد از سهو و خُباط | * | چون قضا آید چه سودست احتیاط |
| ۵۱۶ | N | احتیاطش کرد از سهو و خباط | * | چون قضا آید چه سود است احتیاط |
| ۵۱۷ | Q | صوفیان تقصیر بودند و فقیر | * | کادَ فَقْرٌ أَنْ یعِی کُفْرًا یُبِیر |
| ۵۱۷ | N | صوفیان در جوع بودند و فقیر | * | کاد فقر أن یعی کفرا یبیر |
| ۵۱۸ | Q | ای توانگر که تو سیری هین مخند | * | بر کژی آن فقیر دردمند |
| ۵۱۸ | N | ای توانگر که تو سیری هین مخند | * | بر کجی آن فقیر دردمند |
| ۵۱۹ | Q | از سرِ تقصیر آن صوفی رمه | * | خَرْفروشی در گرفتند آن همه |
| ۵۱۹ | N | از سر تقصیر آن صوفی رمه | * | خر فروشی در گرفتند آن همه |
| ۵۲۰ | Q | کز ضرورت هست مُرداری مُباح | * | بس فسادی کز ضرورت شد صلاح |
| ۵۲۰ | N | کز ضرورت هست مرداری مباح | * | بس فسادی کز ضرورت شد صلاح |
| ۵۲۱ | Q | هم در آن دم آن خرک بفروختند | * | لُوت آوردند و شمع افروختند |
| ۵۲۱ | N | هم در آن دم آن خرک بفروختند | * | لوت آوردند و شمع افروختند |
| ۵۲۲ | Q | وَلْوَله افتاد اندر خانقَه | * | کامشبان لُوت و سماعست و شَرَه |
| ۵۲۲ | N | ولوله افتاد اندر خانقه | * | کامشبان لوت و سماع است و شره |
| ۵۲۳ | Q | چند ازین صبر و ازین سه روزه چند | * | چند ازین زنبیل و این دریوزه چند |
| ۵۲۳ | N | چند از این صبر و از این سه روزه چند | * | چند از این زنبیل و این دریوزه چند |
| ۵۲۴ | Q | ما هم از خَلقیم و جان داریم ما | * | دَولت امشب میهمان داریم ما |
| ۵۲۴ | N | ما هم از خلقیم و جان داریم ما | * | دولت امشب میهمان داریم ما |
| ۵۲۵ | Q | تخمِ باطل را از آن می‌کاشتند | * | کانک آن جان نیست جان پنداشتند |
| ۵۲۵ | N | تخم باطل را از آن می‌کاشتند | * | کان که آن جان نیست جان پنداشتند |
| ۵۲۶ | Q | و آن مسافر نیز از راهِ دراز | * | خسته بود و دید آن اقبال و ناز |
| ۵۲۶ | N | و آن مسافر نیز از راه دراز | * | خسته بود و دید آن اقبال و ناز |
| ۵۲۷ | Q | صوفیانش یک بیک بنواختند | * | نَرْدِ خدمتهای خوش می‌باختند |
| ۵۲۷ | N | صوفیانش یک به یک بنواختند | * | نرد خدمتهای خوش می‌باختند |
| ۵۲۸ | Q | گفت چون می‌دید مَیْلانشان بوَی | * | گر طَرَب امشب نخواهم کرد کَی |
| ۵۲۸ | N | گفت چون می‌دید میلانشان به وی | * | گر طرب امشب نخواهم کرد کی |
| ۵۲۹ | Q | لُوت خوردند و سماع آغاز کرد | * | خانقه تا سقف شد پُر دود و گرد |
| ۵۲۹ | N | لوت خوردند و سماع آغاز کرد | * | خانقه تا سقف شد پر دود و گرد |
| ۵۳۰ | Q | دودِ مطبخ گَردِ آن پا کوفتن | * | ز اشتیاق و وَجْدِ جان آشوفتن |
| ۵۳۰ | N | دود مطبخ گرد آن پا کوفتن | * | ز اشتیاق و وجد جان آشوفتن |
| ۵۳۱ | Q | گاه دست‌افشان قدم می‌کوفتند | * | گه بسجده صُفَّه را می‌روفتند |
| ۵۳۱ | N | گاه دست افشان قدم می‌کوفتند | * | گه به سجده صفه را می‌روفتند |
| ۵۳۲ | Q | دیر یابد صوفی آز از روزگار | * | ز آن سبب صوفی بود بسیارخوار |
| ۵۳۲ | N | دیر یابد صوفی آز از روزگار | * | ز آن سبب صوفی بود بسیار خوار |
| ۵۳۳ | Q | جز مگر آن صوفیی کز نورِ حق | * | سیر خورد او فارغست از ننگِ دَق |
| ۵۳۳ | N | جز مگر آن صوفیی کز نور حق | * | سیر خورد او فارغ است از ننگ دق |
| ۵۳۴ | Q | از هزاران اندکی زین صوفیند | * | باقیان در دولتِ او می‌زیند |
| ۵۳۴ | N | از هزاران اندکی زین صوفیند | * | باقیان در دولت او می‌زیند |
| ۵۳۵ | Q | چون سماع آمد از اوَّل تا کَران | * | مُطرب آغازید یک ضربِ گران |
| ۵۳۵ | N | چون سماع آمد از اول تا کران | * | مطرب آغازید یک ضرب گران |
| ۵۳۶ | Q | خر برفت و خر برفت آغاز کرد | * | زین حراره جمله را انباز کرد |
| ۵۳۶ | N | خر برفت و خر برفت آغاز کرد | * | زین حراره جمله را انباز کرد |
| ۵۳۷ | Q | زین حراره پای کوبان تا سَحَر | * | کَف‌زنان خر رفت و خر رفت ای پسر |
| ۵۳۷ | N | زین حراره پای کوبان تا سحر | * | کف‌زنان خر رفت و خر رفت ای پسر |
| ۵۳۸ | Q | از رهِ تقلید آن صوفی همین | * | خر برفت آغاز کرد اندر حنین |
| ۵۳۸ | N | از ره تقلید آن صوفی همین | * | خر برفت آغاز کرد اندر حنین |
| ۵۳۹ | Q | چون گذشت آن نوش و جوش و آن سماع | * | روز گشت و جمله گفتند الوَداع |
| ۵۳۹ | N | چون گذشت آن نوش و جوش و آن سماع | * | روز گشت و جمله گفتند الوداع |
| ۵۴۰ | Q | خانقه خالی شد و صوفی بماند | * | گَرد از رخت آن مسافر می‌فشاند |
| ۵۴۰ | N | خانقه خالی شد و صوفی بماند | * | گرد از رخت آن مسافر می‌فشاند |
| ۵۴۱ | Q | رَخت از حجره برون آورد او | * | تا بخر بر بندد آن همراه‌جُو |
| ۵۴۱ | N | رخت از حجره برون آورد او | * | تا به خر بر بندد آن همراه جو |
| ۵۴۲ | Q | تا رسد در همرهان او می‌شتافت | * | رفت در آخُر خرِ خود را نیافت |
| ۵۴۲ | N | تا رسد در همرهان او می‌شتافت | * | رفت در آخر خر خود را نیافت |
| ۵۴۳ | Q | گفت آن خادم بآبش بُرده است | * | زآنک خر دوش آب کمتر خورده است |
| ۵۴۳ | N | گفت آن خادم به آبش برده است | * | ز انکه خر دوش آب کمتر خورده است |
| ۵۴۴ | Q | خادم آمد گفت صوفی خر کجاست | * | گفت خادم ریش بین جَنگی بخاست |
| ۵۴۴ | N | خادم آمد گفت صوفی خر کجاست | * | گفت خادم ریش بین جنگی بخاست |
| ۵۴۵ | Q | گفت من خر را بتو بسپرده‌ام | * | من ترا بر خَر موکَّل کرده‌ام |
| ۵۴۵ | N | گفت من خر را به تو بسپرده‌ام | * | من ترا بر خر موکل کرده‌ام |
| ۵۴۶ | Q | از تو خواهم آنچ من دادم بتُو | * | باز ده آنچِ فرستادم بتُو |
| ۵۴۶ | N | از تو خواهم آن چه من دادم به تو | * | باز ده آن چه فرستادم به تو |
| ۵۴۷ | Q | (なし) | * | |
| ۵۴۷ | N | بحث با توجیه کن حجت میار | * | آن چه بسپردم ترا واپس سپار |
| ۵۴۸ | Q | گفت پیغامبر که دستت هر چه بُرد | * | بایدش در عاقبت وا پس سپرد |
| ۵۴۸ | N | گفت پیغمبر که دستت هر چه برد | * | بایدش در عاقبت واپس سپرد |
| ۵۴۹ | Q | ور نهِٔ از سَرکشی راضی بدین | * | نک من و تو خانهٔ قاضی دین |
| ۵۴۹ | N | ور نه‌ای از سرکشی راضی بدین | * | نک من و تو خانه‌ی قاضی دین |
| ۵۵۰ | Q | گفت من مغلوب بودم صوفیان | * | حمله آوردند و بودم بیمِ جان |
| ۵۵۰ | N | گفت من مغلوب بودم صوفیان | * | حمله آوردند و بودم بیم جان |
| ۵۵۱ | Q | تو جگربندی میانِ گربگان | * | اندر اندازی و جویی ز آن نشان |
| ۵۵۱ | N | تو جگر بندی میان گربگان | * | اندر اندازی و جویی ز آن نشان |
| ۵۵۲ | Q | در میانِ صد گرسنه گِردهٔ | * | پیشِ صد سگ گربهٔ پژمردهٔ |
| ۵۵۲ | N | در میان صد گرسنه گرده‌ای | * | پیش صد سگ گربه‌ی پژمرده‌ای |
| ۵۵۳ | Q | گفت گیرم کز تو ظُلْمًا بستدند | * | قاصدِ خونِ منِ مسکین شدند |
| ۵۵۳ | N | گفت گیرم کز تو ظلما بستدند | * | قاصد خون من مسکین شدند |
| ۵۵۴ | Q | تو نیایی و نگویی مر مرا | * | که خرت را می‌بَرند ای بی‌نوا |
| ۵۵۴ | N | تو نیایی و نگویی مر مرا | * | که خرت را می‌برند ای بی‌نوا |
| ۵۵۵ | Q | تا خر از هر که بود من وا خَرَم | * | ور نه توزیعی کنند ایشان زَرَم |
| ۵۵۵ | N | تا خر از هر که بود من واخرم | * | ور نه توزیعی کنند ایشان زرم |
| ۵۵۶ | Q | صد تدارک بود چون حاضر بُدند | * | این زمان هر یک باقلیمی شدند |
| ۵۵۶ | N | صد تدارک بود چون حاضر بدند | * | این زمان هر یک به اقلیمی شدند |
| ۵۵۷ | Q | من کرا گیرم که را قاضی بَرَم | * | این قضا خود از تو آمد بر سَرَم |
| ۵۵۷ | N | من که را گیرم که را قاضی برم | * | این قضا خود از تو آمد بر سرم |
| ۵۵۸ | Q | چون نیایی و نگویی ای غریب | * | پیش آمد این چنین ظلمی مهیب |
| ۵۵۸ | N | چون نیایی و نگویی ای غریب | * | پیش آمد این چنین ظلمی مهیب |
| ۵۵۹ | Q | گفت و الله آمدم من بارها | * | تا ترا واقف کنم زین کارها |
| ۵۵۹ | N | گفت و الله آمدم من بارها | * | تا ترا واقف کنم زین کارها |
| ۵۶۰ | Q | تو همی‌گفتی که خر رفت ای پسر | * | از همه گویندگان با ذَوْق‌تر |
| ۵۶۰ | N | تو همی‌گفتی که خر رفت ای پسر | * | از همه گویندگان با ذوق‌تر |
| ۵۶۱ | Q | باز می‌گشتم که او خود واقفست | * | زین قضا راضیست مردی عارفست |
| ۵۶۱ | N | باز می‌گشتم که او خود واقف است | * | زین قضا راضی است مردی عارف است |
| ۵۶۲ | Q | گفت آن را جمله می‌گفتند خَوش | * | مر مرا هم ذوق آمد گفتنش |
| ۵۶۲ | N | گفت آن را جمله می‌گفتند خوش | * | مر مرا هم ذوق آمد گفتنش |
| ۵۶۳ | Q | مر مرا تقلیدشان بر باد داد | * | که دو صد لعنت بر آن تقلید باد |
| ۵۶۳ | N | مر مرا تقلیدشان بر باد داد | * | که دو صد لعنت بر آن تقلید باد |
| ۵۶۴ | Q | خاصّه تقلیدِ چنین بی‌حاصلان | * | خشمِ ابراهیم با بر آفلان |
| ۵۶۴ | N | خاصه تقلید چنین بی‌حاصلان | * | خشم ابراهیم با بر آفلان |
| ۵۶۵ | Q | عکس ذوقِ آن جماعت می‌زدی | * | وین دلم ز آن عکس ذوقی می‌شدی |
| ۵۶۵ | N | عکس ذوق آن جماعت می‌زدی | * | وین دلم ز آن عکس ذوقی می‌شدی |
| ۵۶۶ | Q | عکس چندان باید از یارانِ خَوش | * | که شوی از بحر بی‌عکس آب‌کَش |
| ۵۶۶ | N | عکس چندان باید از یاران خوش | * | که شوی از بحر بی‌عکس آب کش |
| ۵۶۷ | Q | عکس کاوّل زد تو آن تقلید دان | * | چون پَیاپَی شد شود تحقیق آن |
| ۵۶۷ | N | عکس کاول زد تو آن تقلید دان | * | چون پیاپی شد شود تحقیق آن |
| ۵۶۸ | Q | تا نشد تحقیق از یاران مَبُر | * | از صدف مگسل نگشت آن قطره دُر |
| ۵۶۸ | N | تا نشد تحقیق از یاران مبر | * | از صدف مگسل نگشت آن قطره در |
| ۵۶۹ | Q | صاف خواهی چشم و عقل و سمع را | * | بر دران تو پرده‌های طمع را |
| ۵۶۹ | N | صاف خواهی چشم و عقل و سمع را | * | بر دران تو پرده‌های طمع را |
| ۵۷۰ | Q | زانک آن تقلیدِ صوفی از طَمَع | * | عقلِ او بر بَست از نور و لُمَع |
| ۵۷۰ | N | ز انکه آن تقلید صوفی از طمع | * | عقل او بر بست از نور و لمع |
| ۵۷۱ | Q | طمعِ لُوت و طمعِ آن ذوق و سَماع | * | مانع آمد عقلِ او را ز اطّلاع |
| ۵۷۱ | N | طمع لوت و طمع آن ذوق و سماع | * | مانع آمد عقل او را ز اطلاع |
| ۵۷۲ | Q | گر طَمَع در آینه برخاستی | * | در نفاق آن آینه چون ماستی |
| ۵۷۲ | N | گر طمع در آینه برخاستی | * | در نفاق آن آینه چون ماستی |
| ۵۷۳ | Q | گر ترازو را طَمَع بودی بمال | * | راست کَی گفتی ترازو وصفِ حال |
| ۵۷۳ | N | گر ترازو را طمع بودی به مال | * | راست کی گفتی ترازو وصف حال |
| ۵۷۴ | Q | هر نبیّی گفت با قوم از صَفا | * | من نخواهم مُزدِ پیغام از شما |
| ۵۷۴ | N | هر نبیی گفت با قوم از صفا | * | من نخواهم مزد پیغام از شما |
| ۵۷۵ | Q | من دلیلم حق شما را مُشتری | * | داد حق دلّالیَم هر دو سَری |
| ۵۷۵ | N | من دلیلم حق شما را مشتری | * | داد حق دلالیم هر دو سری |
| ۵۷۶ | Q | چیست مُزدِ کارِ من دیدارِ یار | * | گر چه خود بُو بَکْر بخشد چل هزار |
| ۵۷۶ | N | چیست مزد کار من دیدار یار | * | گر چه خود بو بکر بخشد چل هزار |
| ۵۷۷ | Q | چل هزارِ او نباشد مُزدِ من | * | کَی بود شِبْهِ شَبَهْ دُرِّ عَدَن |
| ۵۷۷ | N | چل هزار او نباشد مزد من | * | کی بود شبه شبه در عدن |
| ۵۷۸ | Q | یک حکایت گویمت بشنو بهوش | * | تا بدانی که طمع شد بندِ گوش |
| ۵۷۸ | N | یک حکایت گویمت بشنو به هوش | * | تا بدانی که طمع شد بند گوش |
| ۵۷۹ | Q | هر کرا باشد طمع اَلْکَن شود | * | با طمع کَی چشم و دل روشن شود |
| ۵۷۹ | N | هر که را باشد طمع الکن شود | * | با طمع کی چشم و دل روشن شود |
| ۵۸۰ | Q | پیشِ چشمِ او خیالِ جاه و زَر | * | همچنان باشد که موی اندر بَصَر |
| ۵۸۰ | N | پیش چشم او خیال جاه و زر | * | همچنان باشد که موی اندر بصر |
| ۵۸۱ | Q | جز مگر مستی که از حق پُر بود | * | گر چه بدهی گنجها او حُر بود |
| ۵۸۱ | N | جز مگر مستی که از حق پر بود | * | گر چه بدهی گنجها او حر بود |
| ۵۸۲ | Q | هر که از دیدار برخوردار شد | * | این جهان در چشمِ او مُردار شد |
| ۵۸۲ | N | هر که از دیدار برخوردار شد | * | این جهان در چشم او مردار شد |
| ۵۸۳ | Q | لیک آن صوفی ز مستی دُور بود | * | لاجرم در حرص او شب‌کُور بود |
| ۵۸۳ | N | لیک آن صوفی ز مستی دور بود | * | لاجرم در حرص او شب کور بود |
| ۵۸۴ | Q | صد حکایت بشنود مدهوشِ حرص | * | در نیاید نکتهِٔ در گوشِ حرص |
| ۵۸۴ | N | صد حکایت بشنود مدهوش حرص | * | در نیاید نکته‌ای در گوش حرص |